ตอนที่ 1816 : ซ่อมแซมเกราะ
บรรพชนครอบครัวโม่ลังเลและมองไปที่เกราะนั่น สายตาเขาเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจและลังเลอย่างมาก
แค่เพียงคิดก็มีขวดหยกปรากฏขึ้นมาในมือเขา เขามองไปที่ขวดหยกนั้นและเงียบอยู่นาน นี่เพราะขวดนี้มีน้ำมหัศจรรย์ที่เขาได้มาในอวกาศ
“น้ำนี่ล้ำค่าอย่างมากแต่ข้าต้องใช้มันกับวัตถุเทพงั้นหรือ ? มันจะซ่อมเกราะนี้ได้หรือไม่ ? หากซ่อมไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามันมีแต่ทำให้น้ำนี่เสียเปล่ารึไง ? ” บรรพชนครอบครัวโม่ลังเล เขาจับเกราะไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและขวดหยกไว้ในมืออีกข้างหนึ่ง
“ยิ่งกว่านั้นมันก็มีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าให้คิด เงินทองจะนำไปสู่ความหายนะจากความโลภของผู้อื่น วัตถุเทพนี้ล้ำค่าและพวกขั้นอสงไขยก็ไม่มีของเช่นนี้ แน่นอว่าข้าไม่อาจจะเก็บรักษาวัตถุพระเจ้าไว้ได้หลังจากที่ข่าวนี้รั่วไหลออกไป ข้าอาจจะหาเรื่องเข้าตัว”
“แน่นอนว่าจอมยุทธขอบเขตตั้งต้นนั้นจะไม่เห็นมันหากข้าเก็บมันไว้ในสภาพเดิม หากข้าซ่อมมัน มันก็จะมีจอมยุทธขอบเขตตั้งต้นมากกว่า 1 คนมาตามหาข้าแต่หากข้าไม่ซ่อมมัน ข้าจะฆ่าเจี้ยนเฉินและแก้แค้นให้กับหลานข้าได้ยังไง ? ”
บรรพชนโกรธเมื่อคิดถึงตอนที่เจี้ยนเฉินได้ฆ่าหลานที่เขารักไป ความอาฆาตในใจได้ปะทุขึ้นมาทันที
แน่นอนว่าข้อความที่ผู้อาวุโสทั้งสองนำกลับมานั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด มันทำให้บรรพชนตื่นตระหนก
พวกนั้นได้ส่งต่อข้อความจากเจี้ยนเฉินว่าเขาจะกลับมาเอาเกราะนี้ด้วยตัวเองในไม่ช้า
“ในระยะยาวแล้วข้าไม่อาจจะซ่อมวัตถุเทพนี้ได้เพราะข้าไม่อาจจะรักษามันไว้ได้ด้วยความแข็งแกร่งที่มีตอนนี้ ในเวลาเดียวกันข้าก็ได้ยินมาว่าเจ้าได้เข้าถึงขอบเขตตั้งต้นได้ด้วยพลังของวัตถุเทพนี้ ความแข็งแกร่งของข้าตอนนี้เทียบไม่ได้เลย” ความปรารถนาในแววตาของบรรพชนหายไปและเขาก็เริ่มใจเย็นลง เขายอมแพ้กับการซ่อมเกราะนี้ด้วยน้ำมหัสจรรย์
“ขอคำนับบรรพชน ข้ามีเรื่องสำคัญจะมารายงาน” เสียงหนึ่งเต็มไปด้วยความเคารพดังขึ้นมาจากภายนอก
“พูดมา” บรรพชนครอบครัวโม่ตอบกลับ
“บรรพชน ข้าเพิ่งได้ข่าวว่าหัวหน้าตระกูลเทียนหยวนจากแคว้นตงอันได้ทะลวงผ่านในสุสานราชาเทพต้วนมู่” คนภายนอกตอบกลับทันที
บรรพชนครอบครัวโม่รู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่าเมื่อได้ยินเช่นนั้น ร่างกายเขาสั่นไหวอย่างแรงพร้อมใบหน้าที่หม่นลงในทันที
“จริงรึ ? เขาทะลวงผ่านแล้วหรือ ? ” บรรพชนตะโกนออกมา นี่คือข่าวร้ายที่สุดที่เขาได้ยินมา
“บรรพชน ข้าได้ตรวจสอบข่าวมาหลายแหล่งและมันก็ไม่มีข้อขัดแย้งใด ๆ หัวหน้าตระกูลเทียนหยวนได้ทะลวงผ่านในสุสานราชาเทพต้วนมู่จริง ๆ แต่ขอบเขตการบ่มเพาะของเขาตอนนี้ไม่มีใครรู้” คนด้านนอกตอบกลับ
บรรพชนครอบครัวโม่เงียบไปพร้อมใบหน้าที่คล้ำลง หลังจากนั้นสักพักเขาก็โบกมือและพูดขึ้นว่า “ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าไปได้”
“งั้นข้าขอตัว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...