เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1822

ตอนที่ 1822 : เมืองหลวงของปิงเทียน

“รับทราบ ! ” แม่ทัพคนหนึ่งลุกขึ้นยืนแล้วคุกเข่าลงไปที่พื้นรับคำสั่งทันที

หลิวชานได้ออกจากห้องโถงไปและเรียกรองแม่ทัพเข้ามาหา

“แม่ทัพหลิว เกิดอะไรขึ้น ? เราจะโจมตีเมืองหลวงงั้นรึท่านถึงได้เรียกเราเร่งด่วนแบบนี้ ? ” ไม่นานก็มีชายกำยำ 2 คนชุดดำเดินเข้ามาหาพร้อมกับแผ่พลังปีศาจออกมารอบตัว

แม้ว่าพวกนั้นจะเดินมาแบบสบาย ๆ แต่พวกเขาก็เดินทางได้หลายพันเมตรต่อก้าว มันราวกับว่าระยะทางนั้นไม่ต่างอะไรกับไม่กี่นิ้วเลย

พวกนั้นยังอยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตรตอนที่เริ่มพูดคุยกันและใช้เวลาไม่ถึง 5 วินาที ก่อนที่จะพูดจบแต่ในเวลาสั้น ๆ นั้นพวกนั้นได้มายืนอยู่ตรงหน้าหลิวชานแล้ว

“เจ้าคงได้ยินเรื่องเกี่ยวกับผู้สืบทอดของราชาเทพต้วนมู่มาแล้ว ตะกี้นี้ผู้พิทักษ์เซิงได้ถามข้าเรื่องนี้ในร่างวิญญาณ ผลก็คือแม่ทัพสั่งให้เราไปยังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนเพื่อจับตัวหลิงเฮ่ากง เจ้าสองคนมากับข้า” หลิวชานบอกกับทั้งสองคน ไม่ใช่แค่สองคนนี้จะเป็นตัวแทนเขา แต่ยังเป็นพี่น้องที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันกับเขาด้วย

“ผู้พิทักษ์เซิงมาถามเรื่องนี้ด้วยตัวเองเชียวหรือ ? ทำไมข้าจำได้ว่าแม่ทัพของเรานั้นมีความสัมพันธ์ที่แย่กับผู้พิทักษ์เซิง ? ทำไมเขาต้องฟังผู้พิทักษ์เซิงด้วย ? ” หนึ่งในคนสนิทได้ถามขึ้นมาด้วยความสับสนเมื่อได้ยินคำพูดของหลิวชาน

หลิวชานเคร่งเครียดแล้วตะคอกออกมา “รองหัวหน้าลัทธิห้วย กำลังจะออกจากการเก็บตัว ! ”

สีหน้าของคนสนิททั้งสองต่างก็เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาอดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีสุภาพและเคารพออกมา

“เราไม่ควรล่าช้า แม่ทัพหลิว ออกเดินทางให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ถึงหลิงเฮ่ากงผู้นี้จะพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง เขาถึงกับทำให้ผู้พิทักษ์เซิงนั้นสนใจและถึงกับทำให้แม่ทัพของเราสั่งให้เราไปจับเขาด้วยตัวเอง”

“ฮี่ฮี่ เมื่อขั้นเหนือเทพสามคนอย่างพวกเราลงมือด้วยตัวเอง หลิงเฮ่ากงก็ไม่น่าจะบ่นได้ว่าตายอย่างไร้ค่า….”

คนสนิททั้งสองพากันฮึดฮัดออกมาพร้อมสายตาที่ชั่วร้าย

…

บนถนนที่เหยียดยาวออกไปทุกทิศทางนอกเมืองหลวงของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน มีผู้บ่มเพาะหลายคนมารวมตัวกันพร้อมกับพ่อค้ามากมายที่เข้าออกผ่านประตูเมือง

มันมีเกวียนหรูหราที่ถูกลากโดยสัตว์อสูรหายากเดินทางเข้าไปยังเมืองหลวงช้า ๆ

ไม่ต้องเดาเลยว่าคนในเกวียนนั้นคือคนที่มีอำนาจอยู่บ้าง

แต่ไม่ว่าจะมีภูมิหลังยิ่งใหญ่เท่าใด พวกเขาก็ไม่อาจจะบินเข้าไปยังเมืองหลวงได้ แม้แต่กลุ่มที่มีขั้นเหนือเทพก็ไม่อาจทำแบบนั้นได้

หลังจากที่หยุดได้ชั่วครู่ เจี้ยนเฉินก็เข้าไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

ศลาแห่งนี้เต็มไปด้วยกระบี่บินมากมาย มีกลุ่มคนไปรวมตัวกันภายในร้านใหญ่และทำการศึกษากระบี่ พวกเขาพากันส่ายหน้าด้วยความผิดหวังและพากันไปชมของในร้าน มีสาวงามคอยต้อนรับลูกค้าด้วยรอยยิ้มคอยนำกระบี่มาให้ลูกค้าดู

ในหมู่พวกนั้นมันมีคนกลุ่มหนึ่งที่โดดเด่นที่สุด พวกนั้นเป็นเป้าสายตาของคนในร้าน

คนกลุ่มนั้นมีผู้หญิง 2 คนและชายหนุ่มอีก 1 คน

ผู้หญิงคนหนึ่งมีใบหน้าที่งดงามอย่างมาก ไม่ใช่แค่ความงดงามที่โดดเด่นแต่นางยังมีเสน่ห์ล้นเหลือ สีหน้าของนางดูสุภาพ ทำให้นางดูเป็นคนเงียบ ๆ แค่มองแวบเดียวก็เพียงพอทำให้คนรู้สึกอบอุ่นในใจขึ้นมาได้

ผู้หญิงอีกคนเองก็มีความงามที่โดดเด่นเช่นกัน ใบหน้าของนางดูหยิ่งทะนง จากริมฝีปากที่โค้งงอนั้นนางดูเป็นผู้หญิงหยาบคายและไร้เหตุผล

ชายหนุ่มในชุดหรูหรานั้นรูปงามอย่างมากแต่ใบหน้าของเขาเองก็เต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงราวกับว่าดูถูกทุกคนอยู่ ชัดแล้วว่าเขามาจากตระกูลที่แข็งแกร่ง

ยามหลายคนยืนอยู่ด้านหลังสามคนนั้น แม้ว่าจะเป็นแค่ขั้นแลกเปลี่ยนช่วงสูงสุดแต่ก็ชัดแล้วว่าไม่ได้เป็นคนไร้ฝีมือ

ตอนนั้นชายหนุ่มได้ยิ้มออกมาและบอกกับผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนข้างกายเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล