เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1828

ตอนที่ 1828 : ลงโทษสถานเบา

ไม่ใช่ค่ายกลในห้องสามารถกันการโจมตีจากขั้นเทพได้ แต่การทำงานของมันยังกันการมองเห็นและการรับรู้ทางวิญญาณได้ ในห้องนั้น เจี้ยนเฉินไม่ได้ถูกจำกัดอะไร ดังนั้นเขาจึงเห็นได้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นภายนอกห้อง

“ดูเหมือนว่านายน้อยตระกูลหยางจะแค้นข้ากับการที่ข้าตัดแขนพวกยามไป เขาพาขั้นเทพจากตระกูลมาด้วย แม้แต่ในตระกูลที่มีขั้นเหนือเทพ ขั้นเทพก็มีฐานะอยู่บ้าง พวกนี้คือผู้อาวุโสที่ได้รับความเคารพจากทุกคน หยางเทียแค่อับอายเล็กน้อยในศาลากระบี่แท้จริงและเขาก็ได้พาขั้นเทพมาด้วยถึง 4 คน ดูเหมือนว่าพวกนี้จะไม่ได้มาดี พวกนี้อาจจะต้องการแก้แค้น คนตระกูลหยางนี่ดื้อด้านกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เลยรึ พวกนี้ถึงกับยอมส่งคนมามากมายเพื่อคนบัดซบเช่นนี้เลยรึ ? ” เจี้ยนเฉินคิด

เขาเคยเห็นหยางไคในสุสานราชาเทพต้วนมู่ในอดีตมาก่อน หยางไคเป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลายที่แข็งแกร่ง

เขาคือหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ขั้นเหนือเทพหลายสิบคนที่เข้าไปในสุสานก่อนหน้านี้

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับหยางไค แต่ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่แย่เช่นกัน ผลก็คือเขาไม่คิดมีเรื่องบาดหมางกับอีกฝ่ายกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้

ตระกูลหยางคือหนึ่งในตระกูลใหญ่ที่สุดในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน มันคือตระกูลที่อยู่ระดับเดียวกับตระกูลเทียนหยวนของเขา สำหรับตระกูลเทียนหยวนแล้ว เขาไม่คิดจะหาเรื่องตระกูลที่มีขั้นเหนือเทพโดยไม่มีเหตุผล เพราะมันจะทำให้เกิดปัญหากับตระกูลของเขา

ยังไงซะมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่ในตระกูลเทียนหยวนไปตลอด เขาต้องจากไปในสักวัน

แน่นอนว่ามันเป็นคนละเรื่องเมื่อพวกนี้มาหาเรื่องเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เจี้ยนเฉินไม่คิดจะสร้างปัญหาให้กับตระกูลเทียนหยวน แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องแบบนี้ เขาจะเผชิญหน้ากับปัญหาเมื่อมันมาหาตัวเขาเอง

แค่โบกมือ เจี้ยนเฉินก็เปิดอาคมป้องกันรอบห้อง ทันทีที่อาคมลถูกเปิด คนจากตระกูลหยางก็รู้ทันที พวกนั้นต่างก็พากันยินดีและตื่นเต้นขึ้นมา

มันราวกับว่าพวกเขาได้เห็นวัตถุเซียนระดับสูงอยู่ตรงหน้าแล้ว !

หยางเทียกับผู้อาวุโสได้เข้ามาในห้องทันที นักสู้ขั้นศักดิ์สิทธิ์คนอื่น ๆ ยืนคุ้มกันอยู่ด้านนอก ในหมู่ผู้อาวุโสทั้งสี่คน หนึ่งในนั้นปิดประตูทันทีที่เข้ามาแต่เขาก็รู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ เขาถึงกับสร้างอาคมรอบห้องเอาไว้ด้วย

หลังจากที่ผู้อาวุโสพากันพยักหน้าด้วยความพอใจ พวกเขาก็รู้สึกว่าการลงมือครั้งนี้จะไม่ล้มเหลว วัตถุเซียนระดับสูงต้องเป็นของพวกเขา

เจี้ยนเฉินยังคงอยู่บนเตียงตลอดเวลา เขามองทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยท่าทีเฉยเมย แต่สายตาของเขาเย็นชาพอจะบอกได้ว่าเขารู้สึกยังไงในตอนนี้ เขาไม่ได้ใจเย็นดังสีหน้าที่เขาแสดงออกมา

พวกนี้ประสงค์ร้ายต่อเขา พวกนี้มาเพื่อกระบี่ของเขา

โชคดีที่เป็นเจี้ยนเฉินที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ เขาไม่ได้กลัวตระกูลหยาง หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ขั้นเหนือเทพ ผลลัพธ์มันคงผิดไปจากนี้

“เจ้าหนู ข้าไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกเร็วแบบนี้” หยางเทียมองไปที่เจี้ยนเฉินซึ่งนั่งอยู่ก่อนจะฮึดฮัดออกมา เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจหยางเทีย เขามองไปยังขั้นเทพตระกูลหยางและถามขึ้นมาอย่างใจเย็น “พวกเจ้าคงมาเพื่อวัตถุเซียนระดับสูงสินะ ? ”

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินไม่คิดจะชายตามองเขา หยางเทียก็หงุดหงิดขึ้นมาเพราะเขามักจะภูมิใจกับฐานะของตน ก่อนที่ผู้อาวุโสจะได้เอ่ยปากพูด เขาก็ได้ตะโกนขึ้นมาอย่างเย็นชา “เจ้าหนู นี่เป็นเพราะเจ้าหาเรื่องข้า ถูกต้อง เรามาเพื่อกระบี่สายรุ้งและมันจะไม่ใช่แค่กระบี่ เราจะเอาตัวเจ้าไปกับเราด้วย “

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

แต่ผู้อาวุโสพากันมองไปที่เจี้ยนเฉินและเริ่มเครียดขึ้นมา ทุกคนต่างก็พบว่ามองทะลุความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน ไม่ออก ในสายตาพวกเขาแล้ว เจี้ยนเฉินเหมือนกับคนธรรมดาทั่วไปโดยไม่มีพลังของนักสู้แม้แต่น้อย

มันมีสองสถานการณ์ที่จะเป็นเช่นนี้ได้ อย่างแรกคือคนผู้นั้นมีทักษะลับที่ปกปิดพลังของตัวเองได้ ผลก็คือขั้นเทพหรือแม้แต่ขั้นเหนือเทพไม่อาจจะมองทะลุขอบเขตการบ่มเพาะของพวกขั้นศักดิ์สิทธิ์ได้