เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1850

ตอนที่ 1850: ความเดือดดาลของเจี้ยนเฉิน (2)

“ผู้นำ ตระกูลหยางเป็นคนทำ…” ซีหยูไม่ได้ปิดบังอะไรเลย นางอธิบายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น นางเล่าอย่างละเอียด และเมื่อใดก็ตามที่นางพูดถึงหยางไค นางจะต้องกัดฟันด้วยความโกรธแค้น

“หยางไค ! ” เจี้ยนเฉินบ่น ความโกรธพลุกพล่านขึ้นภายในตัวเขาด้วยเจตนาฆ่าที่ทรงพลังซึ่งเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ

เดิมทีนายน้อยของตระกูลหยาง หยางเทียได้ยั่วยุเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาทำเกินเลยในหลายเรื่อง เจี้ยนเฉินไม่เต็มใจที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลหยางเมื่อเขาพิจารณาว่าพวกเขาเป็นคนของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เดียวกัน เป็นผลให้เขาเพียงตัดแขนของหยางเทียในโรงเตี๊ยมและปล่อยให้เขามีชีวิตปกติ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าเพียงไม่กี่วันต่อมา หยางไค บรรพชนของตระกูลหยางและเป็นขั้นเหนือเทพขั้นปลายช่วงปลายผู้ทรงพลังจะทำสิ่งที่ไร้ยางอายเช่นนี้

“ผู้นำเจี้ยนเฉิน หยางไคทำเกินไปแล้ว พี่ซีหยูกับข้าซื้อทองเพลิงให้กับผู้นำเจี้ยนเฉิน แต่เขาขโมยมันในตอนท้าย ฮือ,ฮือ…เขาทำเกินไปแล้ว เขาใช้ความจริงที่ว่าเขาเป็นขั้นเหนือเทพเพื่อกลั่นแกล้งข้าและน้องซีหยู เพียงเพราะเราไม่แข็งแกร่งเท่าเขา ”

“ผู้นำเจี้ยนเฉิน ตอนนี้ทองเพลิงหายไปแล้ว เราจะทำยังไงดี ? พวกเราควรทำเช่นไร ? ฮือ,ฮือ,ฮือ…” โม่หยานร้องไห้อย่างเจ็บปวด ร่างของนางสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนของเจี้ยนเฉิน นางรู้สึกผิดอย่างมาก

บวกกับความจริงที่ว่านางได้รับบาดเจ็บมากเกินไป อารมณ์รุนแรงของนางจึงกระตุ้นบาดแผลของนาง นางกระอักเลือดออกมาเต็มปากและทำให้เสื้อคลุมของเจี้ยนเฉินเปื้อนเลือด

เจี้ยนเฉินเอายารักษาโรคที่เขาได้รับจากสุสานของราชาเทพต้วนมู่ออกจากแหวนมิติของเขาด้วยใบหน้าที่โกรธเคืองและป้อนให้กับโม่หยานอย่างอ่อนโยน เขากล่าวว่า “ไปที่ตระกูลหยางกันเถอะ ข้าอยากเห็นว่าหยางไคจะยโสแค่ไหน ? ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างไม่ใยดี ใคร ๆ ก็สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอย่างรุนแรงในคำพูดของเขา

คราวนี้ เขาโกรธอย่างแท้จริง กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเขากำลังออกไปฆ่าคน

ในไม่ช้า ซีหยูและโม่หยานก็มาถึงตระกูลหยางอีกครั้ง คราวนี้พวกนางมาพร้อมกับเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินยืนตรงอยู่ที่ทางเข้า เขาตะโกนไปว่า “หยางไค โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้ ! ” เสียงของเจี้ยนเฉินดังสนั่น มันก่อให้เกิดคลื่นเสียงที่มองเห็นได้ซึ่งกระจายออกไปในทุกทิศทาง และโดยทั่วไปจะแผ่กระจายไปทั่วครึ่งหนึ่งของเมืองหลวง

เจี้ยนเฉินรวมปราณกระบี่วาววับไว้ในมือขณะที่เขาพูดคำเหล่านี้ มันส่องแสงอย่างสว่างไสวเมื่อถูกยิงออกไป ลงจอดอย่างไร้ความปราณีที่ทางเข้าหลักของตระกูลหยาง

ปัง !

ที่ดินผืนใหญ่ของตระกูลหยางสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงด้วยความอึกทึก ค่ายกลมากมายปรากฏขึ้นและสั่นสะเทือนกลืนทั้งกลุ่ม

ที่ดินถูกสร้างโดยตระกูลหยางเอง แม้ว่าค่ายกลป้องกันไม่ได้เชื่อมโยงกับค่ายกลของเมืองหลวง มันยังคงถึงระดับของขั้นเหนือเทพ ดังนั้นมันจึงทนทานต่อการโจมตีของเจี้ยนเฉินได้อย่างสมบูรณ์

เสียงดังก้องไปทั่วเกือบครึ่งเมือง ทุกคนสามารถได้ยินการรบกวนที่เกิดจากระลอกคลื่นที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน

เมืองหลวงไม่มีความสงบอีกต่อไป ผู้คนนับไม่ถ้วนมองไปที่ตระกูลหยางขณะที่พวกเขาพูดคุยด้วยความสนใจ

ในคฤหาสน์ของแม่ทัพ ซวนเตาหรี่ตาลงในขณะที่เขากำลังชี้นำทางการบ่มเพาะของซวนรั่วรั่ว ทันใดนั้นเขาก็หันหน้าไปทางที่ซึ่งตระกูลหยางอยู่และขมวดคิ้ว เขาบ่นว่า “ทำไมเจี้ยนเฉินถึงโจมตีตระกูลหยาง ? หากมองท่าทางที่โกรธแค้นของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะเกลียดพวกเขาอย่างลึกซึ้ง”

“ท่านปู่ เกิดอะไรขึ้น ? ” ซวนรั่วรั่วแปลกใจและสงสัย นางมองไปในทิศทางของตระกูลหยาง

ตอนนี้นางไม่ได้สวมผ้าปิดหน้า นางดูอ่อนโยนและมีการศึกษาอย่างมาก นางเป็นเหมือนหญิงสาวของตระกูลใหญ่ อย่างไรก็ตาม ความงดงามของนางก็ไม่ธรรมดาเลย และมันก็เพียงพอที่จะต่อสู้กับดวงจันทร์ได้