เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 187

ตอนที่ 187 เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษธาตุลม

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินหนีไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าเมืองฟีนิกซ์ถอนหายใจ “ดีแล้วที่เขาจากไป หากเขายังอยู่ใกล้ ๆ และทำให้ผู้คนฉุนเฉียว ข้าไม่รู้ว่าเมืองฟีนิกซ์ของเราจะเป็นอย่างไร”

คนอื่นที่อยู่ข้าง ๆ เจ้าเมืองต่างก็พยักหน้าเห็นพ้องอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเมืองฟีนิกซ์เป็นเมืองชั้น 2 ภายใต้การควบคุมของพวกเขา พวกเขาสามารถควบคุมทหารได้เพียงไม่กี่แสนคนเท่านั้น กลุ่มตระกูลต่าง ๆ ที่นี่ไม่ได้มาจากตระกูลเดียวกันเป็นพันธมิตรชั่วคราวของตระกูลที่มีอำนาจหลายตระกูล ซึ่งพวกเขาอาจโกรธแค้นได้ หากพวกเขารวมกลุ่มกันแล้ว แม้แต่กองทัพ 100,000 คนก็จะรู้สึกปวดหัวเมื่อต้องรับมือกับพวกเขา

“ข้าไม่คิดเลยว่าวู่หยุนจะมีทักษะการต่อสู้ มันช่างน่าตกใจมาก แม้แต่เซียนปฐพีในทวีปเทียนหยวนยังไม่มีเพลงกระบี่เช่นนี้เลย” ผู้อาวุโสกล่าวด้วยความชื่นชม

“วู่หยุนคนนี้โชคดีไม่น้อย เขาไม่ได้มีเพียงแกนอสูรระดับ 5 เท่านั้น แต่เขายังมีทักษะการต่อสู้อีกด้วย ใครจะไปรู้ว่าเขาจะมีอะไรอีก”

“วู่หยุนคนนี้ก็ลึกลับมากเช่นกัน ข้าหวังว่าเขาจะไม่มีกลุ่มอิทธิพลที่น่ากลัวหนุนหลังเขา มิฉะนั้นตระกูลที่ไล่ล่าเขาจะต้องถูกทรมานอย่างน่าสังเวช”

“เอ๋ ทุกคนเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่การอยากได้สมบัติของคนอื่นเป็นสิ่งที่ผิด” เจ้าเมืองถอนหายใจยาวอีกครั้งขณะที่เขาออกคำสั่งอีกว่า, บอกให้ทหารทุกคนรู้ว่ากลุ่มคนเหล่านี้จะไม่ถูกขัดขวาง

ขอรับ !

……..

เจี้ยนเฉินรีบวิ่งไปตามถนนเข้าประตูเมืองอย่างรวดเร็ว เมืองฟีนิกซ์ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีสถานที่ซ่อนอยู่มากมาย จำนวนสายลับก็มีมากเช่นกัน การพำนักอยู่ในเมืองฟีนิกซ์ไม่ถือเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด และทางออกเดียวที่เหลือคือหนีออกจากเมือง ดังนั้นเจี้ยนเฉินจะต้องวิ่งต่อไปอีกเล็กน้อย

บาดแผลต่าง ๆ บนร่างของเจี้ยนเฉินยังคงมีเลือดออกและทำให้เสื้อผ้าของเขาถูกย้อมเป็นสีแดง ในขณะนั้นเขาไม่มีเวลาจัดการกับบาดแผล เขาเพียงแค่ต้องรีบหนีออกจากเมือง

เจี้ยนเฉินรีบวิ่งไปตามถนนโดยไม่คิดจะหยุด แต่ละครั้งเขาจะกระโดดจากพื้นดินไปยังอาคารอย่างต่อเนื่อง ความเร็วของเขานั้นไกลเกินกว่าสัตว์อสูรระดับต่ำที่เป็นยานพาหนะขนส่งผู้คนบนถนน

แม้ว่าเขาจะรุดหน้าไปอย่างรวดเร็วแล้ว แต่กลุ่มของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษก็ไม่ได้ช้ากว่าเจี้ยนเฉิน พวกเขาไม่ทราบว่าเจี้ยนเฉินจะเคลื่อนไหวได้เร็วแค่ไหน แต่พวกเขาก็สามารถตามทันเพราะพลังเซียนที่เหนือกว่า

“วู่หยุน เจ้าหนีไม่พ้นหรอก ! หากเจ้าไม่อยากตาย ยอมให้พวกเราจับซะโดยดี ! “