เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 190

ตอนที่ 190: ผงติดตาม

“ข้าได้ยินมาว่ามีการต่อสู้ข้างนอกโรงประมูลฟีนิกซ์สวรรค์ ใครกันที่กล้าทำเช่นนี้ ข้าไม่รู้ ข้ารู้แค่ว่าพวกเขาคงอยากตายมาก หากพวกเขาจะถูกทหารยามจับ คงโดนลงโทษรุนแรงมาก”

“ถูกต้อง ข้าได้ยินมาเหมือนกัน ดูเหมือนว่ามีกลุ่มคนหลายคนโจมตีคนเพียงคนเดียว”

“พวกเจ้าจะไปรู้อะไร ? ที่จริงแล้วข้าอยู่ที่นั่นด้วยเมื่อมันเกิดเรื่องขึ้น ข้าจะเล่าให้ฟัง พวกที่สู้กันแต่ละคนนั้นล้วนแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีภูมิหลังอันแข็งแกร่งจนแม้แต่ทหารยามยังไม่กล้าขัดขวางพวกเขา ในขณะที่มีการต่อสู้ไม่มีทหารคนใดกล้าเข้ามาหยุดพวกเขา”

“ใช่แล้ว ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษที่โจมตีคนผู้เดียว ชายคนนั้นต้องน่าทึ่งมาก นอกจากเขาได้ต่อสู้กับกลุ่มเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษแล้ว เขายังฆ่าเซียนพวกนั้นไปหลายคนและหนีไปในที่สุด”

“สำหรับบุรุษที่น่าทึ่งมากซึ่งสามารถหนีจากวงล้อมของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาเป็นเซียนปฐพี ? “

……..

อาจเป็นเพราะการต่อสู้ระหว่างเจี้ยนเฉินและเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษนั้นน่าตื่นเต้นมากจนข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินได้ยินหลายคนพูดถึงมัน

เจี้ยนเฉินยังคงเดินไปที่ประตูเมืองในขณะที่ฟังคนพูดคุย แต่หลังจากนั้นไม่นาน พลังงานจำนวนมหาศาลก็บินออกมาจากด้านหลัง

เมื่อรู้สึกถึงพลังคลื่นที่รุนแรงนี้ เจี้ยนเฉินจึงหยุดพักชั่วครู่ก่อนที่จะหันกลับไปมองย้อนกลับไป เขาเห็นคนกลุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่บนหลังคาของอาคารที่อยู่ถัดจากเขา พวกเขากระโดดลงมาทางทิศทางของเขา เจี้ยนเฉินเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษที่พยายามจับเขาก่อนหน้านี้

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินกระตุกเล็กน้อยขณะที่เขารู้สึกเย็นลงไปถึงกระดูกสันหลัง

“เกิดอะไรขึ้น พวกเขารู้ว่าเป็นข้าหรือ ? หรือว่าพวกเขากำลังเดินผ่าน ? เมื่อพิจารณาจากความเร็ว พวกเขาไม่รีบไปไหนเลย พวกรู้ว่าเป็นข้าจริง ๆ หรือ ? ไม่ มันเป็นไปไม่ได้เลย รูปร่างหน้าตาของข้าไม่เหมือนกับวู่หยุนเลย ไม่มีทางที่พวกเขาจะค้นพบว่าเป็นข้า

มีความรู้สึกที่สงสัยในใจของเจี้ยนเฉิน ตอนนี้เขาและวู่หยุนเป็นคนสองคนที่มีใบหน้าแตกต่างกัน ร่างกายของเขาไม่มีบาดแผลที่มองเห็นได้และเขาก็ไม่เหมือนวู่หยุนเลย แม้แต่บาดแผลที่มองเห็นได้ก็ยังถูกซ่อนไว้ภายใต้เสื้อผ้าชุดใหม่ของเขาที่ไม่มีรอยขาดที่สามารถมองเห็นได้

“บางทีพวกเขาไม่ได้พุ่งตรงมาหาข้าและอาจจะไปที่อื่น แม้จะมีสถานการณ์เช่นนี้ตราบใดที่ข้าไม่ได้ทำตัวน่าสงสัยหรือเริ่มวิ่งหนี พวกเขาก็ไม่มีทางเจอข้า” เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเอง เขาพยายามบังคับตัวเองให้สงบ เขาเริ่มเดินไปที่ประตูเมืองอีกครั้งอย่างช้า ๆ แต่จังหวะของเขาเร็วกว่าปกติเล็กน้อยเมื่อตอนที่เขากำลังเดิน

มันยากมากกว่าเขาจะหนีออกมาจากกลุ่มเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการถูกจับอีกครั้ง ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เจี้ยนเฉินไม่ลังเลใจเพียงก้าวเดียวและเดินหน้าต่อไปอย่างมั่นใจ เขาไม่ใช่วู่หยุนอีกต่อไป เขาคือเจี้ยนเฉิน

เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้กระโดดข้ามบ้านเรือนอย่างรวดเร็วมาทางเจี้ยนเฉินโดยไม่ต้องชะลอตัวลงแม้แต่น้อย

ถึงจุดนี้ หัวใจของเจี้ยนเฉินกระโจนไปที่คอ แต่โชคดีที่คนเหล่านี้ไม่เห็นปฏิกิริยาดังกล่าว