เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1901

ตอนที่ 1901 – ระดมพลทุกคน

“ศิษย์พี่กง ศิษย์พี่วู ช่วยพวกเราด้วย ช่วยพวกเราด้วย…”

ผู้พิทักษ์ทั้งสองที่ถูกตัดศีรษะร้องขอความช่วยเหลือด้วยความหวาดกลัว แน่นอนว่า พวกเขาไม่สามารถส่งเสียงใด ๆ ได้ในขณะที่หัวของพวกเขาถูกแยกออกจากร่างกายของพวกเขา พวกเขาส่งเสียงทางจิตเพื่อขอความช่วยเหลือ

ตราบใดที่วิญญาณยังคงอยู่ พวกเขาก็จะไม่ตายแม้ว่าร่างกายของพวกเขาจะกลายเป็นชิ้น ๆ เป็นผลให้พวกเขาทั้งสองยังคงมีชีวิตอยู่แม้ว่าหัวของพวกเขาถูกตัดออก

แน่นอนว่าสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาค่อนข้างน่ากลัวเพราะมีปราณกระบี่เล็ก ๆ ถูกมัดรวมไว้กับพวกเขา หลังจากเจี้ยนเฉินตัดหัวพวกเขา ปราณกระบี่แบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งยังคงอยู่ในร่างกายของพวกเขาในขณะที่อีกส่วนเข้ามาในหัวของพวกเขาโดยตรง

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินควบคุมพลังได้ดีมาก ปราณกระบี่ในหัวของพวกเขาไม่ได้มีพลังเลย พวกเขาสามารถปกป้องมันด้วยพลังแห่งวิญญาณของพวกเขา ปราณกระบี่จะไม่ทำลายวิญญาณของพวกเขาและพวกเขาจะไม่ตาย

มันจะทำให้เพียงสิ้นเปลืองพลังงานมหาศาลจากวิญญาณของพวกเขา

ขั้นเหนือเทพช่วงปลายทั้งสองที่รู้จักกันในชื่อศิษย์พี่กงและศิษย์พี่วูมาถึงตรงหน้าหัวที่ถูกตัดด้วยสีหน้าที่มืดครึ้ม พวกเขาแต่ละคนให้การรักษาอีกฝ่ายโดยกดเบา ๆ บริเวณคอที่ถูกตัดของพวกเขา ในเวลาเดียวกันพวกเขาหยิบขวดยาออกมาจากแหวนมิติและบดให้เป็นผงก่อนที่จะทาลงบนบาดแผล

อาการบาดเจ็บที่คอของพวกเขาได้เริ่มฟื้นฟูในทันทีในอัตราที่มองเห็นได้ หัวเชื่อมต่อใหม่กับร่างกายอย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลานั้น ขั้นเหนือเทพอีก 3 คนได้จ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างระมัดระวังและเตรียมพร้อม ถ้าจู่ ๆ เจี้ยนเฉินจู่โจมออกมาเพื่อที่จะพยายามที่จะหยุดพวกเขาจากการช่วยเหลือ

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่ได้วางแผนฆ่าพวกเขา เขาไม่ได้หยุดพวกเขาจากการช่วยเหลือขั้นเหนือเทพ 2 คนแรก กลับกัน เขาถอยหลังกลับพร้อมกับกระบี่ของเขาแทน เขาจ้องมองพวกเขาอย่างเฉยเมยและไร้อารมณ์

“โชคดีที่เราช่วยเจ้าได้ทันเวลา นอกจากนี้ร่างกายของเจ้ายังไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ ไม่เช่นนั้นจะไม่ง่ายนักที่จะเชื่อมต่อหัวของเจ้าอีกครั้ง” ขั้นเหนือเทพช่วงปลายกล่าวอย่างยินดี เมื่อเขาจ้องมองที่เจี้ยนเฉินแววตาของเขาเต็มไปด้วยด้วยจิตสังหารที่ทรงพลัง

“ขอบคุณที่ช่วยพวกเราศิษย์พี่กงและศิษย์พี่วู หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าพวกท่านทั้งสองมาได้ทันเวลา พวกเราอาจตายในน้ำมือของเจี้ยนเฉิน” ผู้พิทักษ์ทั้งสองคนเชื่อว่าพวกเขารอดชีวิตจากโชคล้วน ๆ พูดอย่างอ่อนแรง ร่างกายของพวกเขาสั่นระริกเบา ๆ ในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาซีดอย่างน่ากลัว กล้ามเนื้อบนใบหน้าของพวกเขากระตุกอย่างผิดปกติเนื่องจากดูเหมือนว่าจะเจ็บปวดมาก

กระแสปราณบริสุทธิ์ของปราณกระบี่อาละวาดผ่านร่างกายของพวกเขา มันทำลายพลังของพวกเขา ทำลายอวัยวะภายในของพวกเขาและตัดหลอดเลือดของพวกเขา ในเวลาเดียวกันก็มีปราณกระบี่ที่อ่อนแอในหัวของพวกเขา หากพวกเขาไม่พยายามที่จะปัดเป่ามันออกไปด้วยพลังเต็มที่ พวกมันก็สามารถกำจัดวิญญาณของพวกเขาได้ตลอดเวลา

พวกเขาทั้งสองนั่งลงทันทีและทุ่มเทเพื่อหยุดปราณกระบี่ทั้งสองเส้นที่สร้างปัญหาในร่างกายของพวกเขา

“เจ้ากล้าที่จะฆ่าผู้พิทักษ์สำนักจิตวิญญาณปฐพีหรือ ? เจี้ยนเฉิน เจ้ากล้าเกินไป ดูเหมือนว่าดินแดนอันบัดซบของเจ้ามาจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เล็ก ๆ นี้จนไม่รู้ว่าการดำรงอยู่ของสำนักจิตวิญญาณปฐพีของเราคืออะไร ” สตรีนางหนึ่งพูดท่ามกลางผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ด เสียงที่คมชัดของนางเต็มไปด้วยความเย็นชาในขณะที่ดวงตาของนางเยือกเย็น

หลังจากนั้นนางมองไปที่ขั้นเหนือเทพทั้งสองคนแล้วกล่าวว่า “ศิษย์พี่กง ศิษย์พี่วู คนจากตระกูลเทียนหยวนนั้นกล้าที่จะพยายามฆ่าผู้พิทักษ์สำนักจิตวิญญาณปฐพีของพวกเรา พวกเขาไม่สามารถรอดพ้นจากการลงโทษ ข้าคิดว่าตระกูลเทียนหยวนไม่มีเหตุผลที่จะต้องคงอยู่อีกต่อไป”

ศิษย์พี่ทั้งสองพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์ ศิษย์พี่กงพูดอย่างง่าย ๆ “ในเมื่อศิษย์น้องอันรู้สึกว่าไม่มีเหตุผลที่ตระกูลเทียนหยวนจะต้องอยู่ต่อไป ให้ทำลายพวกมัน ตระกูลเทียนหยวนได้ข่มเหงศิษย์น้องหยานมานาน ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะต้องชดใช้”