เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1937

ตอนที่ 1937 : เผ่าเทพที่ร่วงหล่น

“ผู้อาวุโสเทียนซวง ท่านรู้วิธีจะออกจากเขตเหนือรึไม่ ? ไม่มีที่อื่นที่จักรพรรดิซีพลาดไปเลยรึตอนที่ผนึกเขตนี้เอาไว้ ? ” เจี้ยนเฉินถามขึ้นมา เขาไม่รู้ว่าจะมีการผนึกเขตนี้นานเท่าไหร่ เขาไม่ต้อการอยู่ที่นี่นานเกินไปเพราะเขากลัวว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับสหายของเขา

“มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้” เทียนซวงขบคิดและเริ่มแสดงสีหน้าจริงจังออกมา “จักรพรรดิซีได้ผนึกภาคเหนือเอาไว้ แต่ก็มีที่พิเศษที่ไม่ได้รับผลกระทบ เผ่าเทพที่ร่วงหล่นเป็นหนึ่งในนั้น “

“เผ่าเทพที่ร่วงหล่น ? ” นางฟ้าเฮายู่พึมพำออกมา นางเริ่มสงสัยขึ้นมา

นางอยู่ในภาคเหนือมาอยู่สักพัก ดังนั้นเป็นธรรมดาที่นางจะพอรู้จักกลุ่มต่าง ๆ ในภาคเหนือแต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ยินชื่อเผ่าเทพที่ร่วงหล่น

เผ่าเทพที่ร่วงหล่นคือตัวตนที่จักรวรรดิเสิ่นเตาได้แต่เทิดทูน พวกนั้นยิ่งใหญ่ซะจนอยู่จุดสูงสุดของที่ราบเมฆา

แม้แต่แค่รู้ชื่อเผ่าก็ยังต้องมีความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง

แม้แต่จักรพรรดิก็รู้เรื่องนี้หลังจากที่ขึ้นบัลลังก์แล้ว

เทียนซวงอธิบายออกมา “เผ่าเทพที่ร่วงหล่นมีฐานะที่ยอดเยี่ยมในภาคเหนือ พวกเขาเป็นหนึ่งในองค์กรที่อยู่จุดสูงสุดของที่ราบเมฆา มีแค่พวกเขาที่ช่วยเจ้าได้”

ใจของเจี้ยนเฉินหล่นวูบ เขาสลด เนื่องจากเผ่าเทพที่ร่วงหล่นนั้นแข็งแกร่ง มันจึงไม่มีเหตุผลที่พวกนั้นจะมาช่วยเขาด้วยสถานะของเขาในตอนนี้

ทันใดนั้นเอง เจี้ยนเฉินก็คิดบางอย่างออก มีร่างหนึ่งที่เขาไม่ได้เห็นมาสักพักปรากฏขึ้นมาในหัวเขา เขามองไปที่ เทียนซวงด้วยสายตาที่เป็นประกาย ก่อนจะพูดขึ้น “ผู้อาวุโสเทียนซวง ท่านรู้จักครอบครัวตงรึไม่ ? ”

“ตระกูลตง ? เจ้ารู้จักครอบครัวตงด้วยรึ ? ” เทียนซวงมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความแปลกใจ นางถึงกับผงะ “แน่นอนว่าข้ารู้จักครอบครัวตง แต่พวกนั้นไม่ได้อยู่ในภาคเหนือ พวกนั้นอยู่ในภาคกลาง”

“น้องเทียนซวง บอกตำแหน่งเผ่าเทพที่ร่วงหล่นมาให้ข้าที” นางฟาเฮายู่เอ่ยออกมา

“พี่สาวเฮายู่ ท่านคิดจะไปที่นั่นเพื่อเขาหรือ ? ” เทียนซวงมองไปที่นางฟ้าเฮายู่ด้วยความตกตะลึง นางพบว่านางฟ้าเฮายู่ดีต่อเจี้ยนเฉินเป็นพิเศษ

นางฟ้าเฮายู่อยู่ข้างกายเจี้ยนเฉินมาโดยตลอด นางเข้าใจว่าสหายของเขานั้นสำคัญยังไงต่อเจี้ยนเฉิน ผลก็คือ เทียนซวงรู้สึกหมดหนทางกับคำยืนกรานของนางฟ้าเฮายู่ นางได้แต่บอกตำแหน่งของเผ่าเทพที่ร่วงหล่นให้กับเฮายู่

“เฮ้อ พี่สาวเฮายู่ เนื่องจากเจ้าจะไปที่เผ่าเทพที่ร่วงหล่น ข้าคงได้แต่ต้องไปกับเจ้าด้วย” สุดท้ายเทียนซวงก็ต้องไปกับนางฟ้าเฮายู่ด้วย

ทั้งสามคนได้ออกจากจักรวรรดิไปโดยที่หย่าซีเหลียนเองก็ไปด้วยโดยอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม

จักรพรรดิยืนอยู่ในสวนลอยฟ้าและมองไปที่เจี้ยนเฉินซึ่งกำลังเดินทางออกไป สายตาเขาสั่นไหวและรู้สึกเหมือนไม่มั่นใจ คำพูดของเฮายู่ก่อนหน้านี้ยังคงลอยอยู่ในหัวเขา

แม้แต่เฮายู่เองก็ไม่รู้ว่าคำพูดของตนส่งผลต่อจักรพรรดิขนาดไหน จักรพรรดิจำมันได้ทุกคำ