เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1954

ตอนที่ 1954 : การลงมือที่เด็ดขาด

นางฟ้าเฮายู่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง สำนักจิตวิญญาณปฐพีอยู่ฝั่งเดียวกับเจี้ยนเฉิน แต่พวกเขากลับลอบโจมตีเจี้ยนเฉินโดยไม่สนใจภาพรวม เพราะแบบนั้นนางจึงรู้สึกว่ามันไม่ควรจบแค่นี้ นางต้องการลงโทษสำนักจิตวิญญาณปฐพี

แต่เจี้ยนเฉินกลับส่ายหน้าปฏิเสธความคิดของนางฟ้าเฮายู่

แม้ว่าเขารู้ว่ามันง่ายที่จะได้รับคำอธิบายเมื่อไปยังสำนักจิตวิญญาณปฐพีหากเฮายู่มีส่วนร่วมด้วย แต่เขาก็รู้สึกว่าเขาติดค้างนางมามากพอแล้ว เขาช่วยเหลือนางมาอย่างมากในอดีต แต่สิ่งที่เฮายู่ทำมาตลอดหลายปีมานี้ก็ถือว่าชดใช้มันได้แล้ว

ยิ่งกว่านั้นเขาก็ไม่ต้องการให้คนอื่นมาจัดการกับปัญหาของเขาทุกครั้งที่เขาเจอกับปัญหา มันจะทำให้เขาต้องคอยพึ่งคนอื่นอยู่ตลอด

มันคงไม่ได้ส่งผลดีต่อเขา

“เจ้ากับความดื้อรั้นของเจ้านี่ลดลงไม่ได้เลยรึไง หือ ? ข้าต้อการช่วยเจ้าแต่เจ้ากลับปฏิเสธ คิดดูว่าจักรวรรดิเสิ่นเตาต้องทุ่มเทเพียงใดเพื่อให้ข้าทำบางอย่างให้พวกเขา”

“เจ้าคิดว่าสำนักจิตวิญญาณปฐพีจะเคารพเจ้าที่เป็นขั้นเหนือเทพรึไง ? ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่มีผู้อยู่ขอบเขตตั้งต้นปรากฏตัวขึ้นในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนและทำให้พวกนั้นไม่คิดจะสร้างปัญหาให้กับเจ้า เจ้าคิดว่าเจ้าจะมีชีวิตรอดรึ ? ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าและความจริงที่เจ้าได้ตกหลุมพลางของสำนักจิตวิญญาณปฐพี พวกนั้นไม่มีทางปล่อยให้เจ้าเติบโตได้แน่”

“เจ้าคิดจะให้ราชาศักดิ์สิทธิ์ช่วยเจ้ารึ ? ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ข้าได้ตรวจสอบมาบ้าง บรรพชนของสำนักจิตวิญญาณปฐพีได้เข้าถึงขอบเขตตั้งต้นมาหลายแสนปีแล้ว เขาไม่ใช่คนที่ราชาศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งจะเข้าถึงขอบเขตตั้งต้นจะหยุดได้ “

นางฟ้าเฮายู่มองไปที่เจี้ยนเฉินและพูดขึ้นมารวดเดียวหมด นางเหมือนกับค่อนข้างหงุดหงิด

“ ขอบคุณที่เป็นห่วง นางฟ้าเฮายู่ ข้าซาบซึ้งในเรื่องนี้” เจี้ยนเฉินป้องมือให้กับ เฮายู่

“จะ เจ้าทำให้ข้าบ้าไปแล้ว ช่างเถอะ เมื่อเจ้าต้องการจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ชีวิตเจ้าก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับข้า” เฮายู่พูดด้วยท่าทีรำคาญ อกของนางสั่นไหวเล็กน้อย ชัดเจนแล้วว่านางหงุดหงิด

“งั้นเจ้าก็พักที่นี่สักหน่อย ข้าเพิ่งจะกลับมายังตระกูล ข้ายังมีเรื่องต้องไปจัดการ ข้าคงต้องขอตัว” เจี้ยนเฉินพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะออกจากห้องไป ทิ้งไว้ให้เฮายู่อยู่ในห้องเพียงลำพัง

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ได้เรียกรวมตัวผู้อาวุโสทุกคนในตระกูล เขาแยกของที่เขาซื้อมาและเก็บมันไว้ในคลัง เขาทิ้งยา, วิธีบ่มเพาะ,ทักษะการต่อสู้และวัตถุเซียนไว้ที่นั่น

เมื่อคนในตระกูลมีการบ่มเพาะในระดับหนึ่งและสร้างผลงานให้กับตระกูล พวกเขาจึงจะเข้าไปในคลังเพื่อเลือกสิ่งของต่าง ๆ ได้

ข้อกำหนดขั้นต่ำสุดสำหรับวัตถุเซียนระดับสูงสุดนั้นคือขั้นเหนือเทพ ดังนั้นจึงยังไม่มีใครใช้มันได้ ผลก็คือ เจี้ยนเฉิน ไม่ได้ยกมันให้กับใครเลย

น่าเสียดายที่ไม่มีวัตถุเซียนระดับสูงสุดอันไหนที่เหมาะกับเขาเลย เขาค้นไปทั่วทุกร้านในเมืองหลวงแต่ก็ไม่อาจจะหาวัตถุเซียนขั้นสูงสุดที่เหมาะกับเขาได้

ผลก็คือเขายังคงใช้กระบี่สายรุ้งต่อไป

หลังจากที่จัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว เจี้ยนเฉินก็เอาธงอาคม 2 อันออกมาจากแหวนมิติ เขาเริ่มที่จะตั้งมันรอบตระกูลเทียนหยวน

อันหนึ่งใช้ไว้โจมตี ส่วนอีกอันเอาไว้ใช้ป้องกัน เจี้ยนเฉินได้ใช้เหรียญผลึกไปจำนวนมากเพื่อซื้อธงอาคมขั้นราชาเทพทั้งสองมา

ด้วยการป้องกันของธงอาคม 2 อันนี้เขาก็ไม่ต้องกังวลตราบใดที่ไม่มีราชาเทพมาที่นี่ มันสามารถหยุดพวกระดับต่ำกว่าราชาเทพได้ทั้งหมดโดยไม่มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย

วันต่อมาค่ายกลก็ครอบคลุมไปทั่วทั้งตระกูลพร้อมกับแผ่พลังที่แข็งแกร่งออกมา