เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1962

ตอนที่ 1962: ลัทธิปีศาจชั้นฟ้าถอยทัพ.

เฉินเจี้ยนและจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่แน่ใจเช่นกันเมื่อพวกเขามองดูลูกประคำโลหิตและลูกประคำวิญญาณ เช่นเดียวกับเจี้ยนเฉิน พวกเขาไม่ได้รับลูกประคำมา

อีกไม่นานเฉินเจี้ยนจึงกล่าวว่า “แม้ว่าข้าจะไม่ใช่คนที่ใช้วิธีการชอบธรรม แต่ข้าก็ไม่ได้เลือกเส้นทางปีศาจ ลัทธิปีศาจชั้นฟ้าได้สังหารผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนโดยใช้ชีวิตของพวกเขาเพื่อควบแน่นลูกประคำเหล่านี้ แม้ว่ามันจะสามารถเพิ่มการบ่มเพาะของบุคคลได้อย่างมาก ข้าก็จะไม่แตกต่างจากคนที่เลือกเส้นทางปีศาจถ้าข้าใช้มัน” จากนั้นทั้งสองลูกประคำข้างหน้าเฉินเจี้ยนก็กลับไปที่ฮุสตัน เขาพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “ฮุสตัน สิ่งเหล่านี้ไม่เหมาะกับข้า อย่างไรก็ตาม เจ้าฝึกฝนวิธีการบ่มเพาะแบบปีศาจ ดังนั้นมันไม่ผิดที่เจ้าจะใช้มัน ข้าจะมอบลูกประคำเหล่านี้ให้เจ้า”

เฉินเจี้ยนได้พูดคำเหล่านี้อย่างหนักแน่น แม้ว่าลูกประคำจะสามารถเพิ่มการบ่มเพาะให้กับเขาได้อย่างมาก แต่มันก็ไม่ได้ดึงดูดเฉินเจี้ยนเลย

“เฉินเจี้ยนพูดถูก ลูกประคำเหล่านี้ไม่เหมาะกับเราจริง ๆ นอกจากนี้เราไม่ได้เดินตามเส้นทางการบ่มเพาะปีศาจในขณะที่วิธีการบ่มเพาะของเราไม่ได้มาจากเส้นทางปีศาจด้วยเช่นกัน หากเราใช้สิ่งที่รวมตัวจากเลือดและวิญญาณของชีวิตนับไม่ถ้วนเพื่อฝึกฝน มันจะส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจของเรา หากผลกระทบรุนแรงขึ้นมา มันอาจนำไปสู่ปีศาจภายในซึ่งจะส่งผลต่อการบ่มเพาะในอนาคตของเรา” เจี้ยนเฉินมอบลูกประคำของเขาให้กับฮุสตัน แม้ว่าค่ายกลได้ควบกลั่นลูกประคำเพื่อได้ขจัดสิ่งชั่วร้ายและสิ่งสกปรกที่ไม่เสถียรทั้งหมดออกไป แต่กำเนิดของพวกมันก็ยังเลวร้ายไป

เจี้ยนเฉินมีคติธรรม ถ้าลูกประคำมาจากสัตว์อสูรหรือสัตว์ร้ายอื่น ๆ เขาจะไม่มีปัญหากับพวกมัน ท้ายที่สุดเขาก็ยอมรับความคิดนี้แล้ว

อย่างไรก็ตาม,ลูกประคำไม่ได้มาจากสัตว์อสูร ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถยอมรับได้

“ข้าไม่ต้องการมันเช่นกัน ลุงเซียว คงจะดีที่สุดถ้าลุงเอามันไปใช้เอง” จักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์กล่าวและมอบลูกประคำของเขาให้กับฮุสตัน

ฮุสตันมองลูกประคำโลหิตและลูกประคำวิญญาณ 4 เม็ดที่ลอยอยู่เบื้องหน้าเขา หลังจากลังเลเล็กน้อย เขาก็พูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการมัน ข้าก็จะไม่รบเร้า ข้าจะยอมรับมันสำหรับหินปีศาจชั้นฟ้าในตอนนี้ สิ่งของเหล่านี้มีประโยชน์มากกับหินปีศาจชั้นฟ้า“

“ทำไมวัตถุเทพจึงต้องการสิ่งของเหล่านี้ ? ” นางฟ้าเฮายู่จ้องฮุสตันและถามอย่างหนักแน่น

ฮุสตันส่ายหน้า “ที่จริงแล้วข้าพบว่ามันแปลกมากเช่นกัน หินปีศาจชั้นฟ้าทำให้ข้าประหลาดใจมากเกินไปในการเดินทางไปที่สำนักงานใหญ่”

นางฟ้าเฮายู่จ้องฮุสตันอย่างลึกซึ้งและพูดว่า “หินปีศาจชั้นฟ้าของเจ้าอาจไม่ธรรมดาอย่างที่คิด ข้าแนะนำให้เจ้าใช้มันให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และถ้าเจ้าทำได้ให้ทิ้งมันไปซะ เผื่อว่ามันอาจทำร้ายเจ้า”

ฮุสตันกลายเป็นคนเคร่งขรึมทันที เขารู้ว่าในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นที่ทรงพลัง แน่นอนว่านางจะไม่ให้คำแนะนำที่ไร้เหตุผล

หลังจากนั้นนางฟ้าเฮายู่ก็มองดูเจี้ยนเฉินอีกครั้ง นางพูดว่า “ข้าจะไปแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นในลัทธิปีศาจชั้นฟ้าจะเตือนระดับที่เหนือขึ้นไปนแน่นอน ถ้าข้าอยู่ มันจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นสำหรับเจ้า ในอนาคตเจ้าต้องระวังตัวให้ดี” ด้วยเหตุนี้ นางฟ้าเฮายู่จึงลังเลเล็กน้อย หลังจากนั้นนางก็พูดกับเจี้ยนเฉินอย่างลับ ๆ ว่า “ข้าสงสัยว่าหินปีศาจชั้นฟ้ามีความเกี่ยวข้องกับลัทธิปีศาจชั้นฟ้า แต่ข้าไม่รู้ว่ามันดีหรือไม่ดี”

เจี้ยนเฉินพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงว่าเขาเข้าใจ ในความเป็นจริง เขาเองก็สงสัยเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้ว ค่ายกลที่ปกป้องลูกประคำโลหิตและลูกประคำวิญญาณมีพลังมากจนแม้แต่ขั้นบรรพกาลก็อาจตกตายได้ถ้าพวกเขาเข้ามา แต่หินปีศาจชั้นฟ้าก็สามารถเคลื่อนที่ผ่านค่ายกลที่น่ากลัวได้อย่างอิสระ มันจึงไม่สมเหตุสมผลเลย

ถ้าหินปีศาจชั้นฟ้าเป็นวัตถุเทพที่เชี่ยวชาญในการยับยั้งค่ายกล อย่างน้อยที่สุดมันก็จะอธิบายข้อสงสัยได้

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินได้เรียนรู้จากจิตวิญญาณกระบี่ว่าหินปีศาจชั้นฟ้าเป็นสมบัติที่มีชื่อเสียงของราชาปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกปีศาจ ,’ราชาปีศาจชั้นฟ้า. มันสามารถโจมตีและป้องกันได้,แต่ไม่มีข่าวลือว่าสามารถปราบปรามค่ายกลได้

ด้วยเหตุนี้สิ่งนี้สามารถอธิบายได้ก็ต่อเมื่อค่ายกลในสำนักงานใหญ่ของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าถูกสร้างขึ้นในลักษณะพิเศษ โดยที่มันจะไร้ประโยชน์กับหินปีศาจชั้นฟ้า

อย่างไรก็ตาม ส่วนที่เจี้ยนเฉินไม่เข้าใจก็คือส่วนหนึ่งมาจากโลกปีศาจ ในขณะที่อีกส่วนหนึ่งอยู่ในโลกเซียน. ทำไมมันจึงเชื่อมโยงกัน ?

เจี้ยนเฉินไม่ได้คิดเรื่องชื่อมากเกินไป เพราะใครจะรู้ว่ามีกี่คนที่ใช้ชื่อและแซ่เดียวกันอยู่ในโลก มันเกิดขึ้นบ่อยมาก