เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1986

ตอนที่ 1986: ยานรบอวกาศ

ชายหนุ่มทำให้การโจมตีจากราชาเทพทั้งสามไร้ผลด้วยมือข้างเดียว ยิ่งกว่านั้น เขายังคงสงบโดยยังคงถือไพ่เหนือกว่า เห็นได้ชัดว่าเขามีพลังอย่างมาก

เมื่อเจี้ยนเฉินปะทะกับราชาเทพมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากปะทะกันหลายครั้ง เขาก็เริ่มมีความเข้าใจต่อพวกเขามากขึ้น เมื่อชายหนุ่มเคลื่อนไหว เจี้ยนเฉินก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นราชาเทพช่วงปลายเหมือนเหล่าราชาเทพจากลัทธิปีศาจชั้นฟ้า

พวกเขาอยู่ในระดับการบ่มเพาะเดียวกัน แต่ชายหนุ่มสามารถจัดการพวกเขาทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง เขาเป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน

“เมืองหลวงที่ยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิตะวันโลหิตเป็นรังของสัตว์ประหลาดจริง ๆ ด้วย แค่คนธรรมดาก็สามารถมีพลังได้” เจี้ยนเฉินรู้สึกประหลาดใจอย่างลับ ๆ

ข้างหน้าเขา ทั้งสามราชาเทพจากลัทธิปีศาจชั้นฟ้าส่องแสงรัศมีปีศาจซึ่งปกคลุมร่างของพวกเขาในหมอกสีดำ หนึ่งในนั้นกล่าวอย่างโหดเหี้ยมว่า “เจ้าเป็นใคร ? ทำไมถึงกล้าพอที่จะเข้ามาขวางลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ? ออกไปเดี๋ยวนี้ และเราจะลืมเกี่ยวกับสิ่งที่เจ้าเพิ่งทำ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะกลายเป็นศัตรูของลัทธิปีศาจชั้นฟ้า”

บนที่ราบเมฆา ลัทธิปีศาจชั้นฟ้าปฏิบัติตัวตามที่พวกเขาต้องการเสมอ แม้หลังจากมาถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิตะวันโลหิต พวกเขาก็ไม่ได้ลดทอนลงเลย พวกเขาไม่กลัวสิ่งใด

ชายหนุ่มเปิดพัดของเขาและสะบัดมันอย่างสบายใจ เขาพูดเยาะเย้ยว่า “พวกเจ้าสามคนดูถูกจักรวรรดิตะวันโลหิตมากไปแล้ว ทำไมพวกเจ้าไม่ดูว่าตัวเองอยู่ที่ไหนก่อนที่จะพูด พวกเจ้ากล้าที่จะข่มขู่ข้าในดินแดนของข้าอย่างนั้นรึ ? ข้าไม่สนผู้พิทักษ์ไร้น้ำยาอย่างพวกเจ้า หากว่ารองหัวหน้าของพวกเจ้าจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง เขาจะต้องพิจารณาบางอย่างก่อนที่จะทำอะไร”

ในขณะนี้ ทหารยามจำนวนมากของเมืองหลวงรีบเร่งเข้ามารอบทิศทาง ราชาเทพหลายคนได้บินออกจากพระราชวังแล้วเช่นกัน เข้าใกล้พวกเขาด้วยความเร็วสูง

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ราชาเทพทั้งสามจากลัทธิปีศาจชั้นฟ้านั้นถูกรายล้อม เหล่าราชาเทพจากพระราชวังมองดูพวกเขาอย่างเยือกเย็นขณะที่พวกเขาล้อมรอบพวกเขา พวกเขาได้ปล่อยพลังแห่งการมีอยู่อันยิ่งใหญ่ของพวกเขาออกมาทีละน้อย

แม้ว่าราชาเทพทั้งสามจะถูกล้อมรอบ พวกเขาก็ยังคงสงบ พวกเขาไม่ได้โกรธเลย หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “รองหัวหน้าได้สั่งให้จับกุมคนสองคนนี้เป็นการส่วนตัว จักรวรรดิตะวันโลหิตวางแผนที่จะปกป้องพวกเขาหรือ ? ”

“ข้าไม่สนใจว่ารองหัวหน้าต้องการจับใคร. นี่คือเมืองหลวงที่ยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิตะวันโลหิต ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าสามารถทำตามใจต้องการ ลัทธิปีศาจชั้นฟ้าของเจ้ายังไม่ประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในภาคใต้ กรุณากลับไปซะ. ไม่อย่างนั้น ข้าจะส่งเจ้าออกไปนอกเมือง” ชายหนุ่มผิวขาวพูดอย่างเยือกเย็น

ผู้พิทักษ์ทั้งสามของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าได้ไตร่ตรองอย่างรวดเร็ว หลังจากตัดสินสถานการณ์ที่พวกเขาเป็นอยู่ พวกเขาก็ทำได้เพียงกลับไปอย่างหมดหนทาง

หลังจากการจากไปของผู้พิทักษ์ทั้งสาม เจี้ยนเฉินป้องมือให้ชายหนุ่มและกล่าวว่า “ข้าคือเจี้ยนเฉิน. ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของท่านในวันนี้ ข้าจะจดจำความมีน้ำใจที่ท่านได้แสดงให้เห็น”

“เจี้ยนเฉินเหรอ ? ” ดวงตาของชายหนุ่มนั้นหรี่แคบลงทันทีเมื่อเขาได้ยินชื่อของเจี้ยนเฉิน เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจบางอย่าง “เจ้าคือเจี้ยนเฉินผู้ที่เอาชนะราชาเทพในภาคเหนือใช่หรือไม่ ? ”

“ข้าเอง” เจี้ยนเฉินกล่าว

ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยและศึกษาเจี้ยนเฉิน เขากล่าวว่า “ไม่น่าแปลกใจที่ผู้พิทักษ์ทั้งสามของลัทธิปีศาจชั้นฟ้ากำลังตามล่าเจ้าในขณะที่เจ้ายังเป็นขั้นเหนือเทพอยู่ เจ้าเคยจับกุมหย่าซีเหลียนในอดีตและให้ราชาศักดิ์สิทธิ์ใช้นางเป็นตัวประกัน บังคับให้ห้วยอันยอมรับข้อตกลงของเขา ด้วยอารมณ์ของห้วยอัน เขาจะจัดการสะสางความแค้นอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นเจ้ายังเป็นขั้นเหนือเทพที่ไปถึงป้ายทำเนียบขั้นเหนือเทพ ด้วยความสามารถอันน่าประทับใจของเจ้า เจ้าจะเป็นภัยคุกคามต่อลัทธิปีศาจชั้นฟ้าในอนาคต ก็ไม่แปลกที่ห้วยอันอยากจะรีบจัดการเจ้าให้พ้นทาง”

“ในรองหัวหน้าทั้งสาม ห้วยอันเป็นคนที่อดกลั้นได้น้อยที่สุดและเป็นคนพยาบาทมากที่สุด ในเมื่อเจ้าทำให้ห้วยอันแค้น เจ้าจึงต้องระวังตัวให้มากขึ้นในตอนนี้”

ทันทีที่เขาพูดถึงจุดนี้ ชายหนุ่มก็หยุด เขาจ้องเขม็งไปที่ระยะไกลและเริ่มเคร่งเครียดขึ้น เขากล่าวว่า “ดูเหมือนว่าห้วยอันให้ความสำคัญกับเจ้ามากกว่าที่ข้าคาดคิดเอาไว้ เขามาด้วยตัวเอง เจี้ยนเฉิน เจ้าจงออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ในฐานะรองหัวหน้าของลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ห้วยอันมีทักษะลับต่าง ๆ เมื่อรวมกับการบ่มเพาะในฐานะขั้นอสงไขย เขาจะสามารถจัดการกับเจ้าได้อย่างง่ายดายโดยไม่ละเมิดกฎใด ๆ ของจักรวรรดิตะวันโลหิตของเรา”

ห้วยอันมาถึงเร็วมาก ก่อนที่ชายหนุ่มพูดจบ ห้วยอันก็มาปรากฏตัวบนถนนอย่างเงียบ ๆ เขาจ้องเจี้ยนเฉินอย่างเย็นชา

ในทางกลับกัน เจี้ยนเฉินก็ไม่ลังเลเลย เขารีบออกไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้พร้อมกับไคยะ หายตัวไปจากถนนภายในพริบตา

ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่ต่อหน้าห้วยอัน เขากล่าวอย่างต่อเนื่องว่า “ข้าไม่เคยคิดเลยว่ารองหัวหน้าอันมีชื่อเสียงของลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ห้วยอัน จะมาเยี่ยมจักรวรรดิตะวันโลหิตของเราเป็นการส่วนตัว ข้าคิดว่าจักรวรรดิตะวันโลหิตของเราควรจะต้อนรับแขกกิตติมศักดิ์ หรือว่าเราไม่ต้องทำอะไรและขอให้ท่านกลับออกไป รองหัวหน้าห้วยอันทำให้มันยากมากสำหรับข้า”

ห้วยอันกำลังจะไล่ตามเจี้ยนเฉิน เขามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา และเขาก็ขมวดคิ้วทันที เขาไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้ แต่เมื่อเห็นว่าเขาไม่กลัวอะไรในขณะที่เขาเป็นเพียงราชาเทพและความจริงที่ว่าเขาใช้คำว่า ‘ของเรา’ เมื่อพูดถึงจักรวรรดิ ห้วยอันได้ตัดสินใจทันทีว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นหนึ่งในตระกูลราชวงศ์ ยิ่งไปกว่านั้น เขาน่าจะมีสถานะบางอย่างในราชวงศ์

อย่างไรก็ตามมันไม่สำคัญว่าเขาจะมีสถานะอะไร ในฐานะรองหัวหน้าของลัทธิปีศาจชั้นฟ้า แม้แต่บรรพชนจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิตะวันโลหิตก็อาจกลัวเขาเล็กน้อย เขาตะคอกอย่างเย็นชาทันที “ข้ามาจับตัวคนที่ต้องการ ข้าไม่มีเวลาสนทนากับเจ้า ออกไปซะ ไม่อย่างนั้นข้ามาโทษข้าที่หยาบคาย” ในขณะที่เขากล่าว ความกดดันของขอบเขบตั้งต้นก็แผ่ออกจากห้วยอัน ทำให้ชายหนุ่มต้องถอยออกไปโดยตรง