เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1991

ตอนที่ 1991: การเดินทางของซีหยู (1)

สายตาของจักรพรรดิซีเย็นชายิ่ง เขาพูดอย่างเยือกเย็น “เจ้าแน่ใจว่าคิดมาอย่างดีแล้ว ไม่ต้องมองว่าองค์ชายเก้าของเจ้าบ่มเพาะมานานแค่ไหนแล้ว มันเป็นเพราะองค์ชายเก้าของเจ้าที่ทำร้ายหยูเอ๋อก่อน และตอนนี้เจ้าเสนอให้มีการต่อสู้ระหว่างหยูเอ๋อกับองค์ชายเก้าของเจ้าเพื่อแก้ปัญหางั้นหรือ ? ดูเหมือนว่าชีวิตของลูกสาวข้าจะมีค่าไม่เท่ากับองค์ชายเก้าของเจ้า ? ” ใบหน้าของจักรพรรดิซีมืดครึ้ม เขาโกรธมาก หลังจากที่เขาก้าวเดินพร้อมกับแผ่พลังของเขาในฐานะขั้นบรรพกาล ทำให้คนจากจักรวรรดิตะวันโลหิตหลั่งเลือดอย่างไร้ความปราณี เขาตะโกนก้อง “เจ้าอย่าคิดว่าข้าจะเห็นด้วยกับเรื่องตลกของเจ้า หากเจ้าไม่ส่งองค์ชายเก้ามาในวันนี้ ข้าจะทำให้จักรวรรดิตะวันโลหิตต้องชดใช้ด้วยสิ่งที่ไม่อาจจ่ายได้”

บรรพชนจักรพรรดิทั้งสองจากจักรวรรดิตะวันโลหิตเงียบ มีพลังแห่งการมีอยู่ที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าจักรพรรดิซีได้แผ่ออกมาปกป้องคนของเขา

อย่างไรก็ตามหลังจากที่บรรพชนจักรพรรดิขมวดคิ้วอย่างหนักดวยความขัดแย้ง พวกเขาตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แม้ว่าจักรพรรดิซีจะอยู่ในขั้นบรรพกาลไม่นานนัก ซึ่งบรรพชนจักรพรรดิทั้งสองมีพลังมากกว่าในด้านการบ่มเพาะ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเป็นศัตรูกับเขา

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถส่งองค์ชายเก้าออกไปได้เช่นกัน พวกเขารู้จักจักรพรรดิซีเป็นอย่างดี หากพวกเขาส่งองค์ชายเก้าไป เขาจะต้องตายแน่นอน

พวกเขาไม่สนใจองค์ชายคนอื่นในจักรวรรดิ พวกเขาสนใจแต่ความอัปยศอดสูที่จะนำมาสู่จักรวรรดิตะวันโลหิตหากจักรพรรดิซีจัดการกับองค์ชายเก้าของพวกเขา

ในเวลาเดียวกัน ถ้าพวกเขาส่งตัวองค์ชายเก้าไป จักรวรรดิตะวันโลหิตจะยังมีคนนับถืออยู่อีกหรือ

ท้ายที่สุดลูกสาวของจักรพรรดิซีก็ไม่เป็นอะไร นางเพียงได้รับบาดเจ็บบางส่วนก่อนหน้านี้ หากจักรวรรดิตะวันโลหิตต้องชดใช้ด้วยชีวิตองค์ชายเก้า นั่นหมายความว่าจักรวรรดิตะวันโลหิตนั้นไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับจักรวรรดิซี

นี่เป็นเพราะจักรพรรดิซีต้องการแก้แค้นให้กับลูกสาว

อย่างไรก็ตามสำหรับจักรวรรดิตะวันโลหิต มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีและสถานะของพวกเขา

ในตอนนี้ซีหยูพูดขึ้นมาทันใด “ได้ ข้ายอมรับข้อเสนอของเจ้า ข้าจะต่อสู้กับองค์ชายเก้าหลังจากนี้อีกหมื่นปี ข้าจะฆ่าเขาด้วยตัวเองระหว่างการต่อสู้ครั้งนี้” เห็นได้ชัดว่ามีจิตสังหารมุ่งตรงเข้าสู่องค์ชายจากน้ำเสียงของซีหยู

“หยูเอ๋อ เจ้าอย่าวู่วามไป พ่อของเจ้าจะตัดสินใจให้เจ้าเอง” จักรพรรดิซีรั้งมือของซีหยูขณะมองนาง

จักรพรรดิซีที่หันกลับมามองซีหยูนั้นเขาไม่ได้มีความตั้งใจจะต่อว่านาง แต่การจ้องมองของเขานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาพูดว่า “หยูเอ๋อ เจ้าไม่ต้องรอถึงหมื่นปี เนื่องจากองค์ชายเก้าทำร้ายเจ้า เขาจะไม่สามารถออกจากที่นี่ได้ในวันนี้ เจ้าไม่จำเป็นต้องต่อสู้ก็ได้”

ซีหยูส่ายหน้าของนาง นางจ้องมององค์ชายเก้าที่จักรพรรดินีได้ตบเขาจนเกิดหลุมมนุษย์และพูดผ่านไรฟัน “ข้าต้องการล้างแค้น นี่เป็นการแก้แค้นส่วนตัวของข้า ข้าต้องการฆ่าเขาด้วยตัวเองในการต่อสู้”

จักรพรรดิซีอ้าปาก เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเขาเห็นการจ้องมองของซีหยู เขาก็ถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์ เขาสามารถเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของนาง หากเขายังพยายามกล่อมนาง ไม่เพียงแต่เขาจะเปลี่ยนใจนางไม่ได้ แต่มันอาจจะทำให้ซีหยูไม่ชอบเขา ซึ่งจักรพรรดิซีย่อมไม่ต้องการเห็นสิ่งเหล่านี้เป็นธรรมดา

เมื่อบรรพชนจักรพรรดิจักรวรรดิตะวันโลหิตไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี ทันใดนั้นซีหยูก็ยอมรับการประลองและดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายทันที หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “เนื่องจากองค์หญิงเห็นด้วย จักรพรรดิซี ท่านคิดอย่างไร ? ”

จักรพรรดิซีทำอะไรไม่ได้ เขาไม่ได้กลัวจักรวรรดิตะวันโลหิตและเขาก็ไม่กลัวการเปิดสงครามกับจักรวรรดิตะวันโลหิต อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องคำนึงถึงความรู้สึกของลูกสาวของเขาด้วย เมื่อนางตัดสินใจแล้ว เขาจะพูดอะไรได้อีก ?

“ตอนนี้ข้าจะให้องค์ชายเก้ามีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหมื่นปีเพราะหยูเอ๋อละกัน อย่างไรก็ตามเขาก็ยังสมควรจะถูกลงโทษ” ในตอนสุดท้ายดวงตาของจักรพรรดิซีคมกริบ เขาเหยียดนิ้วไปหาองค์ชายเก้าจากระยะไกลพร้อมกับพลังปราณที่น่ากลัวก็ไหลออกมาและมุ่งเข้าหาองค์ชายเก้า

“อ้าก ! ”

องค์ชายเก้าส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เขาตกลงจากท้องฟ้าและมีหลุมเลือดปรากฏอยู่กลางหน้าผาก