เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2004

ตอนที่ 2004: เป็นทั้งพรและคำสาป

เจี้ยนเฉินไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ จิตวิญญาณกระบี่ก็รู้สึกตกใจเช่นเดียวกัน

“เป็นไปได้อย่างไร ? นายท่านเข้าใจความสามารถของหมาป่านภาโบราณผ่านพลังสีเงินนั่น ? นายท่านเป็นมนุษย์ เพราะงั้นนี่จึงเป็นไปไม่ได้” จือหยิงตะโกนออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ พลังสายเลือดได้หมดลงไปแล้ว มันไม่เพียงที่จะก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อเจี้ยนเฉิน แต่มันกลายเป็นสิ่งที่เจี้ยนเฉินสามารถใช้งานมันได้ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะกำจัดมันอีกต่อไป

“จือหยิง เจ้าอย่าลืมการคงอยู่ของนายท่าน สิ่งต้องห้ามของโลกไม่อาจทำได้ สิ่งที่ควรเป็นไปไม่ได้ก็ยังคงเกิดขึ้นกับนายท่าน ข้าคิดว่าการคงอยู่ของนายท่านสามารถทำให้เกิดสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้” ฉิงโซวอธิบาย

จือหยิงพยักหน้าเห็นด้วย “ตอนนี้คงต้องคิดแบบเจ้าว่าแล้ว ข้าคิดว่ามันสมเหตุสมผล แต่เนื่องจากการคงอยู่ของนายท่านนั้นถูกห้ามจากโลก มันจึงไม่ยากอย่างที่คิด มันจะมีต้องมีความลึกลับที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ถูกมองว่าเป็นสิ่งต้องห้าม”

“มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่แม้ว่าเราจะเกิดมาในจักรวาลและเราสามารถคาดการณ์บางสิ่งได้ แม้กระทั่งจอมปราชน์สูงสุดที่เข้าใจเส้นทางแห่งการทำลายล้างก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ มันเป็นเพียงแค่ยอดภูเขาน้ำแข็ง แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด ด้วยเหตุนี้เราจึงไม่ทราบว่ามีความลับซ่อนอยู่ที่ไหนอีกในจักรวาล แม้แต่จักรวาลก็ห้ามไม่ให้เขาปรากฏตัว”

“นายท่านยังอ่อนแออยู่ในตอนนี้ เขาไม่ได้เป็นอมตะหยวนเก้าสวรรค์ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจปลุกจักรวาลได้ อย่างไรก็ตามเมื่อนายท่านมีอำนาจจนถึงจุดที่ทั้งจักรวาลต้องการเขาอย่างจริงจังหรือถึงจุดที่เขาจะสามารถส่งผลกระทบต่อทั้งจักรวาล นั่นมีโอกาสมากว่านายท่านจะถูกสังหารอย่างไร้ความปราณีด้วยกฏของโลก” จือหยิงพูดสิ่งที่น่ากลัวอย่างมากในตอนท้าย

ฉิงโซวก็ทำท่ากลัว นางพูดอย่างโหดเหี้ยม “กฏของโลกฆ่าคนอย่างไร้ความปราณีนั้นหายากอย่างมาก นับตั้งแต่ที่เรามีสติ เราก็ไม่เคยเห็นใครรอดชีวิตจากการสังหารของกฏของโลก อาจจะมีบ้าง….แต่ต้องเป็นคนที่มีการบ่มเพาะเท่ากับนายท่านคนก่อนเท่านั้นที่จะต้านทานได้”

จือหยิงถอนหายใจ “แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะไปถึงระดับการบ่มเพาะเช่นเดียวกับนายท่านคนเก่าของเรา เขาเป็นหนึ่งในห้าจอมปราชน์ของโลกอมตะถึงขีดจำกัดสูงสุดของอมตะเที่ยงแท้ แม้แต่อัจฉริยะที่ไม่เคยมีมาก่อนไม่จำเป็นต้องเป็นจอมปราชน์สูงสุด นอกเหนือจากนั้น การบ่มเพาะร่างบรรพกาลของนายท่าน มีหลายคนที่บ่มเพาะร่างบรรพกาลตลอดหลายพันปีและมีความสามารถพิเศษมากกว่าในหมู่พวกเขา อย่างไรก็ตามไม่มีใครที่สามารถบ่มเพาะร่างบรรพกาลให้เป็นอมตะเที่ยงแท้ได้”

จือหยิงหยุดก่อนที่จะพูดต่อ “แต่การคงอยู่ของนายท่านเป็นสิ่งต้องห้ามของโลก ดังนั้นข้าเชื่อว่านายท่านจะสร้างปาฏิหาริย์ ข้าหวังว่านายท่านจะเป็นคนแรกที่บ่มเพาะร่างบรรพกาลไปจนถึงอมตะเที่ยงแท้คนแรกในประวัติศาตร์และเข้าให้ถึงระดับตำนานของร่างบรรพกาล ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกสังหารตามกฏของโลกอย่างแน่นอน”

จือหยิงและฉิงโซวพูดคุยกันอย่างลับ ๆ โดยที่เจี้ยนเฉินไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกันอยู่

ตอนนี้เจี้ยนเฉินกำลังตรวจสอบสภาพร่างกายของเขาอย่างรอบคอบ เขามุ่งความสนใจของเขาไปที่สายเลือดหมาป่านภาโบราณ ตอนนี้พลังสายเลือดที่กำลังดูดซับทำให้เจี้ยนเฉินฟื้นตัว

ในที่สุด ครึ่งวันต่อมาพลังสายเลือดก็ดูดซับเพียงพอและมันก็ได้หยุดการดูดซับพลังของเจี้ยนเฉิน มันหยดพลังงานเล็ก ๆ ออกมาและเติมพลังเต็มขึ้นมาอีกครั้ง

สัมผัสที่อ่อนแอจากร่างกายของเขาและการเชื่อมโยงของเขากับพลังสายเลือด เจี้ยนเฉินรู้สึกขมขื่นภายใน เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าหยดทรงพลังนี้เป็นคำสาปหรือพร

นี่เป็นเพราะในครึ่งวันนั้นพลังสายเลือดที่ซึมซับพละกำลังมากมายจนต้องใช้เวลาตลอดทั้งปีในการเต็มให้เต็ม