เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2036

ตอนที่ 2036 – ความทะเยอทะยานอันบ้าคลั่งของเจี้ยนเฉิน

เมื่อกลุ่มของเจี้ยนเฉินเข้ามาถึงสถานที่นั้น ภูเขาไฟก็ปะทุขึ้น หลุมอุกกาบาตบนยอดเขาหลายแห่งต่างพ่นเสาขนาดใหญ่ที่มีแสงสีแดงซึ่งประกอบด้วยลาวาอันร้อนระอุพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ภูเขาไฟเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ในทางกลับกันผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นของลัทธิเต๋าแห่งเนปจูน ได้สร้างมันขึ้นมาเอง ดังนั้นฉากที่พวกมันปะทุขึ้นตามปกติจึงไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับการระเบิดของภูเขาไฟธรรมชาติได้

จากระยะไกล ลาวาสีแดงเพลิงที่ภูเขาไฟพ่นออกมาดูเหมือนจะพุ่งเข้าหากลุ่มเมฆทำให้เกิดการเชื่อมต่อกันกับกลุ่มเมฆสีแดงในท้องฟ้า ดูเหมือนจะเป็นการเชื่อมโยงระหว่างท้องฟ้ากับพื้นดินทำให้เกิดภาพที่ยิ่งใหญ่มาก

กลุ่มของเจี้ยนเฉินอยู่ไกลออกไป ภูเขาไฟนั้นไม่มีอะไรพิเศษ ลาวาที่พวกมันพ่นออกมาเต็มไปด้วยความน่ากลัว

พวกเขาสามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าภายในลาวามีพลังอำนาจจากกฎแห่งไฟและเพียงพอที่จะเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อราชาเทพ

นอกจากพวกเขาแล้วยังมีคนอีกมากมายที่บินวนอยู่บนท้องฟ้าเช่นกัน พวกเขายืนอยู่รอบภูเขาไฟรักษาระยะห่าง

การบ่มเพาะของพวกเขาแตกต่างกัน มีขั้นเหนือเทพและราชาเทพแต่ในเวลานี้พวกเขาทุกคนได้เงยศีรษะของพวกเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อจ้องมองลาวาที่พุ่งทะลุเมฆ

ในที่สุดลาวาก็ตกลงมาจากท้องฟ้า เปลวไฟเปล่งประกายออกมารอบลาวาในขณะที่พวกมันกระจัดกระจายไปทุกหนทุกแห่งเหมือนสายฝนที่ร้อนระอุ

ที่ใดก็ตามที่ลาวาผ่านไป พลังงานดั้งเดิมในอากาศก็ดูเหมือนว่าจะลดลงไปซึ่งแม้แต่ลมหายใจที่อ่อนโยนของมันก็ดูเหมือนว่าอวัยวะภายในจะติดไฟ

ช่วงที่ลาวาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในทุกทิศทุกทางรายรอบหลายร้อยเมตรโดยรอบ มันบังคับให้ผู้ฝึกตนทุกคนในช่วงระยะนั้นหนีอย่างรวดเร็ว

ในขณะนี้ ดวงตาของเจี้ยนเฉินทอประกาย เขาค้นพบว่ามีเหรียญผลึกอยู่สองสามก้อนในสายฝนลาวา พวกมันมีขนาดแตกต่างกันซึ่งพวกเขาอาจมีขนาดเล็กเท่าเล็บหรือใหญ่เท่าหัว

ในขณะนั้นนั่นเองผู้ฝึกตนในบริเวณนั้นก็ยื่นมือออกไป พวกเขาใช้วัตถุเซียนที่รูปร่างคล้ายโซ่หรือเชือกและในพริบตาเดียววัตถุเซียนทั้งหมดก็ยื่นออกไปเรื่อย ๆ ทำให้พวกมันเก็บผลึกอันศักดิ์สิทธิ์แห่งไฟจากระยะไกล ๆ

วัตถุเซียนเหล่านี้อย่างน้อยที่สุดล้วนอยู่ขั้นสูงและมีคุณภาพที่ยอดเยี่ยมมากมาย

เป็นผลให้แม้ว่าลาวานั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างมากและสามารถหลอมวัตถุเซียนขั้นกลาง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความเสียหาย หากพวกมันบังเอิญถูกลาวาซึ่งเป็นอะไรบางอย่างจากวัตถุเซียนขั้นสูงเนื่องจากความทนทานของมัน

ยิ่งไปกว่านั้นผู้ฝึกตนทุกคนจะชักนำให้วัตถุเซียนของพวกเขาหลีกเลี่ยงลาวาที่ร่วงหล่นด้วยความสามารถอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาเพื่อที่จะได้ไม่มีฉากที่น่าอึดอัดใจที่วัตถุเซียนละลายในระหว่างกระบวนการรวบรวม

ในไม่ช้าลาวาทั้งหมดก็ร่วงลงมาจนหมด พวกมันตกลงไปในทะเลลาวาเบื้องล่างหรือพวกมันตกลงบนแร่ไพไรต์ที่ลอยอยู่ในทะเลลาวาก่อนที่จะหายไปอย่างช้า ๆ

“ความร้อนจากแร่ไพไรต์น่ากลัวจริงๆ นี่เป็นเหตุผลที่ลาวาหายตัวไป ไม่ใช่เพราะมันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของแร่ไพไรต์ แต่กลับกลายเป็นว่ามันถูกระเหยด้วยความร้อนอันน่ากลัวที่แร่แผ่ออกมา พวกมันถูกไฟไหม้จนไร้ค่า” เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ

เหรียญผลึกแห่งไฟหลากหลายขนาดก็ร่วงลงบนชิ้นส่วนของแร่ไพไรต์ มีเหรียญผลึกแห่งไฟที่ยังไม่ถูกเก็บรวบรวมตกไปในทะเลลาวา

“ ข้าเคยได้ยินมาว่าบางครั้งขั้นอสงไขยที่อ่อนแอลงไปก็ไม่สามารถเข้าสู่ลาวาได้”

เจี้ยนเฉินไม่ได้สลดใจเลย เขาพูดอย่างใจเย็น “ แน่นอน ข้าไม่สามารถเข้าใกล้ลาวาได้ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า อย่างไรก็ตาม ถ้าข้าสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งของข้าได้มันจะต่างกัน ไปกันเถอะ”

ทั้งสี่ยังคงเดินทางต่อไป หลังจากตรวจสอบจนทั่วชั้นแปดส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาก็ไปที่ชั้นเก้าโดยไม่ลังเลเลย

เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนชั้นแปดมีไว้สำหรับการบำรุงแร่ไพไรต์เป็นพิเศษและไม่มีมรดกบนพื้นเลย

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้มีพลังอำนาจเพียงพอที่จะมองหาแร่ไพไรต์ได้ เขาไม่สามารถแตะต้องมันได้

สำหรับเหรียญผลึกแห่งไฟ เขาก็ไม่ได้ถูกล่อลวงโดยภูเขาไฟทั้งหมดเลยเพราะมันน้อยเกินไป หากเขารวบรวมพวกมันด้วยความเร็วนี้ เขาอาจจะเก็บได้ไม่เพียงพอที่จะจ่ายค่าธรรมเนียมค่ายกลส่งตัวเพียงครั้งเดียวระหว่างที่ราบ

สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาอย่างแท้จริงก็คือเหรียญผลึกแห่งไฟที่ด้านล่างของลาวา

“เรื่องที่ต้องทำคือการทะลวงผ่านด่านความเข้าใจของข้าโดยเร็วที่สุด ตราบใดที่ข้าบรรลุความสำเร็จขั้นกลางของจิตวิญญาณกระบี่ ข้าจะสามารถก้าวหน้าไปพร้อมกับร่างบรรพกาลของข้าได้”

“เมื่อข้าไปถึงขั้นที่ 12 ของร่างบรรพกาล แม้ว่ามันจะไม่เพียงพอที่จะทนความร้อนที่น่ากลัวของลาวา ข้าก็ควรจะอยู่ได้ชั่วขณะเมื่อรวมกับความทนทานของหอคอยอนัตตา มันคงเป็นไปได้สำหรับข้าที่จะเก็บเหรียญผลึกแห่งไฟที่ด้านล่าง” เจี้ยนเฉินวางแผนล่วงหน้า