เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 204

ตอนที่ 204 – หมิงตง

แม้ว่าชายคนที่เจี้ยนเฉินได้ช่วยชีวิตจะยังไม่ตาย แต่เขาก็ใกล้จะตาย หมู่บ้านบนภูเขาเล็ก ๆ แห่งนี้ไม่สามารถหายาคุณภาพสูงชนิดใดก็ได้ที่จะช่วยรักษาบาดแผลของชายคนนั้น ดังนั้นเจียนเฉินจึงสามารถพึ่งพาเพียงพลังเซียนธาตุแสงเพื่อช่วยชีวิตเขา

ภายใต้การรักษาของพลังเซียนธาตุแสง เจี้ยนเฉินสามารถช่วยให้ชายคนนั้นรอดพ้นจากปากประตูแห่งความตายอย่างหวุดหวิด เมื่ออาการของเขาดีขึ้น เจี้ยนเฉินก็หยุดการใช้พลังเซียนธาตุแสงเพาะเขาไม่ต้องการที่จะให้คนอื่นรู้ว่าเขาสามารถใช้พลังเซียนธาตุแสงในการรักษาได้ นั่นหมายความว่าบาดแผลของชายคนนั้นจะไม่หายเป็นปกติด้วยการรักษาเพียงครั้งเดียว

เจี้ยนเฉินยืนอยู่หน้าเตียง เพียงมองไปที่ชายคนที่สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงิน จากรูปลักษณ์ของเขา ชายคนนั้นดูเหมือนจะอายุประมาณ 28 ปีและค่อนข้างหล่อเหลา

ทันใดนั้นดวงตาของชายหนุ่มเริ่มกระพริบและเริ่มมองไปรอบ ๆ ในที่สุดดวงตาของเขาจับจ้องเจี้ยนเฉินด้วยความสับสนก่อนที่จะรู้ตัวว่าเขาปลอดภัย

” ท่านเป็นคนที่ช่วยชีวิตข้าไว้ใช่หรือไม่ ? ” เขาถามเจี้ยนเฉินอย่างอ่อนแรง

เจี้ยนเฉินพยักหน้าตอบว่า” ถูกต้อง ข้าเอง”

” ขอบคุณมากที่ช่วยข้า ข้าผู้นี้ขอขอบคุณอย่างมากจริงๆ และจะตอบแทนพระคุณนี้” ชายหนุ่มตอบ

เจี้ยนเฉินยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า” สำหรับตอนนี้อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ปล่อยเรื่องตอบแทนข้าไปก่อน ข้าเองก็ถูกคนอื่นช่วยชีวิตเช่นเดียวกับเจ้า เราค่อนข้างคล้ายกัน”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยนบนใบหน้าขณะที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น” ข้ามีนามว่าหมิงตง ผู้มีพระคุณมีนามว่ากระไร ? “

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้ใกล้หน้าต่างและตอบว่า “เจ้าเรียกข้าว่าเจี้ยนเฉินก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเรียกข้าว่าผู้มีพระคุณ”

“บาดแผลของเจ้ายังสาหัสมาก ถ้าไม่ใช่เพราะข้าพาเจ้าลงจากภูเขาและใช้ยาบางอย่างรักษา เจ้าคงจะต้องตายภายในครึ่งวัน”

ดวงตาของหมิงตงพลันมีประกายแห่งความเกลียดชัง ในขณะที่เขากัดริมฝีปากและถ่มน้ำลายของเขา “บาดแผลของข้าไม่ช้าก็เร็วข้าจะตอบแทนพวกมัน”

ยังคงนั่งลงบนม้านั่งดวงตาของเจี้ยนเฉินมีประกายแห่งความสนใจเมื่อเขามองหมิงตง เขาชี้ไปที่บาดแผลหลาย ๆ แห่ง เขาถามว่า”บาดแผลเหล่านี้มาจากศัตรูที่เกลียดชังของเจ้าใช่หรือไม่ ? “

” ไม่” หมิงตงส่ายหัว” ตอนแรกข้าค้นพบสัตว์อสูรระดับ 4 ที่บาดเจ็บใกล้จะตายแล้ว หลังจากที่ข้าใช้ความพยายามอย่างมาก ข้าก็สามารถฆ่าและแยกแกนอสูรออกมา แต่กลุ่มทหารรับจ้างมาพบเข้าและปล้นข้า ถ้ามันเป็นทหารรับจ้างเพียงคนเดียว ข้าก็จะไม่กลัว แต่มันมาเป็นกลุ่มใหญ่ เมื่อรวมกับบาดแผลของข้า มันก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเขาที่จะเอาเข็มขัดมิติของข้าไป ในความพยายามครั้งสุดท้าย ข้าวิ่งหนีออกไปด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดที่ข้ามี มิฉะนั้นข้าคงจะไม่มีชีวิตอยู่