เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2056

ตอนที่ 2056 : เอาชนะไป่ฉี

เจี้ยนเฉินแค่นเสียงเย็นชาออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขามองไปยังทั้งสามคนด้วยสายตาคมพริบราวกับกระบี่ ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าขอถามพวกเจ้าได้หรือไม่ว่าเราไปทำอะไรให้องค์ชายห้าขุ่นเคืองจนถึงขั้นต้องส่งพวกเจ้ามาฆ่าพวกเรา ? ”

สองพี่น้องและเฮยหยาไม่ได้ตอบกลับ พวกนั้นกลับมองไปที่เฉินหลงด้วยท่าทีตกตะลึง, สับสนและกลัว

“เจ้าจัดการกับดอกไม้มงคลสวรรค์ของข้าได้ยังไง ? ทำไมดอกไม้มงคลสวรรค์ของข้าถึงได้ระเบิดได้ ? ” ไป่เฮอถามเฉินหลง นางทั้งรู้สึกแปลกใจและหงุดหงิด

“นี่คือพลังที่เจ้าไม่อาจจะเข้าใจรึเชื่อได้ มันจะดีกว่าหากเจ้าไม่รู้ถึงมัน ไม่งั้นแล้วเจ้าคงรับความจริงไม่ได้” เฉินหลงพูดด้วยท่าทีเฉยชา แต่อันที่จริงแล้วในใจเขากลับตื่นเต้นที่ทำลายกล้วยไม้ได้ เขาแทบไม่อาจจะใจเย็นลงได้ด้วยซ้ำ

“ฮึ่ม เจ้าแค่อยากทำตัวลึกลับก็เท่านั้น ! “ ไป่ฉีแค่นเสียงพูดออกมา สายตาเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต กระบองขนาดใหญ่โผล่มาในมือเขาและเขาก็ได้ฟาดมันเข้าใส่เฉินหลงที่อยู่ห่างไปกว่า 1 กิโลเมตร

กระบองนี้มีขนาดใหญ่อย่างมากตอนที่มันฟาดลงไป ด้ามจับนั้นยาวหลายร้อยเมตรเข้าไปถึงตัวเฉินหลงทันที หัวของกระบองกว้างขึ้นมาหลายร้อยเมตรพร้อมกับพลังงานที่ปะทุออกมา มันเหมือนจะทรงพลังอย่างมาก สีหน้าของเฉินหลงยังคงเดิม เขาเชื่อมต่อกับค่ายกลของภูเขาแห่งนี้ ดังนั้นทั้งเขตนี้จึงเป็นเหมือนเขตของเขา สำหรับเขาแล้วเขาได้กลายเป็นเทพของเขตนี้ ซึ่งเขาสามารถควบคุมชีวิตและความตายของทุกอย่างที่นี่ได้ ด้วยภูมิประเทศที่อยู่ในการควบคุม เฉินหลงจึงมั่นใจอย่างมาก เขารู้สึกว่าแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขั้นบรรพกาลก็ไม่อาจจะทำให้เขาบาดเจ็บได้

นี่เพราะค่ายกลขั้นสูงสุดในภูเขาแห่งนี้

ตอนที่เฉินหลงต้องการจะหยุดคทาของไป่ฉีด้วยค่ายกล เจี้ยนเฉินก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้าแทน ผมและเสื้อผ้าของเขากระพือไปตามลมพร้อมกับพลังที่แผ่ออกมา เขายื่นมือออกไปรับคทาที่กำลังตกลงมา

พลังของกฎแห่งกระบี่ส่องประกายแสงสีขาวออกมาในมือของเขาพร้อมกับพลังบรรพกาลที่แผ่ออกมา

“ฮึ่ม เจ้าคิดจะรับการโจมตีของข้าด้วยมือเปล่าหรือ ? เจ้าคิดว่าเจ้าทำอะไรอยู่ ? ” ไป่ฉีอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเมื่อเห็นท่าทีของเจี้ยนเฉิน เขาเข้าใจพลังในการโจมตีของตนเองดี นี่ไม่ต้องนับเจี้ยนเฉินที่เพิ่งขึ้นมาเป็นราชาเทพเลย แม้แต่ราชาเทพช่วงปลายหลายคนก็ไม่กล้าจะรับการโจมตีนี้โดยตรง

ตูม !

ต่อมาก็เกิดการปะทะขึ้นจนเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา พลังอันน่ากลัวระเบิดออกมาราวกับพลุไฟแผ่ออกไปทุกทิศทาง

พายุพลังงานอันน่ากลัวนี้เพียงพอที่จะทำลายเมืองที่โลกภายนอกได้ แต่ในภูเขาแห่งนี้มันกลับทำอะไรไม่ได้เลย สีหน้าเย้ยหยันของไป่ฉีนิ่งไป ก่อนที่สีหน้าเขาจะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว สายตาเขาเต็มไปด้วยความตะลึง ตอนที่มือของเจี้ยนเฉินปะทะกับกระบองของเขา ไป่ฉีรู้สึกแค่ว่าพลังอันน่ากลัวพุ่งผ่านอาวุธของเขามาทำให้ร่างกายของเขาสั่นจนไม่อาจจะควบคุมได้จนต้องถอยกลับมา แขนเสื้อบนมือข้างที่จับคทานั้นฉีกขาดพร้อมกับง่ามนิ้วของเขาที่ฉีกขาดไปพร้อมกันด้วย

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ ! เจ้าเพิ่งขึ้นเป็นราชาเทพ เจ้าจะแข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง ? ” ไป่ฉีร้องออกมาและมองไปที่ เจี้ยนเฉินราวกับมองดูสัตว์ประหลาด

ในอีกด้านสายตาของไป่เฮอและ เฮยหยาที่ไม่ได้คิดสนใจเจี้ยนเฉินในตอนแรกนั้นกลับหรี่ลง พวกนั้นต่างก็มองไปยังเจี้ยนเฉินด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ