เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 208

ตอนที่ 208 – ปราณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าอันน่ากลัว

” การป้องกันของสัตว์อสูรสงครามค่อนข้างแข็งแกร่ง ทุกคนเพิ่มพลังในการโจมตีของพวกเจ้า รวมพวกมันเข้าด้วยกัน ! ” ฮูดอฟร้องออกมาเมื่ออาวุธปรากฏขึ้นในมือขวาของเขา ด้วยเสียงตะโกนอันดัง พลังเซียนจำนวนมากไหลเข้าสู่อาวุธเซียนของเขา ขณะที่เขาฟันเข้าใส่อสูรสงคราม

เช่นเดียวกับฮูดอฟที่ใช้พลังทั้งหมดของเขาในการโจมตีครั้งนั้นแต่มันก็ไม่มีผลใด ๆ ผิวของสัตว์อสูรสงครามยังคงไม่มีบาดแผลดังเดิมและไม่มีแม้แต่ขนสักเส้นเดียวที่ถูกตัด

“บัดซบ ! ” ฮูดอฟอดไม่ได้ที่จะสบถเสียงดัง ” ทำไมสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ถึงได้แข็งแกร่งยิ่งนัก ? มันยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อให้ข้าสังหาร แต่ก็ข้าสังหารมันไม่ได้ ! “

“หัวหน้า สัตว์อสูรสงครามตัวนี้ มันแข็งแกร่งเกินไปในแง่ของการป้องกัน ! เราไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำลายการป้องกันของมัน ดังนั้นเราควรจะทำเช่นไรดี ? ” ทหารรับจ้างตะโกนถามฮูดอฟ

“หัวหน้า สัตว์อสูรสงครามตัวนี้เป็นสัตว์อสูรระดับ 4 ! แม้ว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษสามารถสร้างความเสียหายให้กับมันได้ แต่เราไม่มีความแข็งแกร่งเช่นนั้น ! มันจะดีกว่าหากเราจะล่าถอย ! ” ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีเทาพูดกับฮูดอฟจากด้านข้าง

” ถูกต้องแล้วหัวหน้า เราไม่มีทางที่จะเอาชนะสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ได้ ! “

……

เมื่อได้ยินความคิดเห็นของทหารรับจ้าง ฮูดอฟก็ไม่ลังเล เขาตะโกนออกคำสั่งมาทันทีว่า ” พี่น้องมุ่งหน้าไปยังกองคาราวาน ข้าจะรั้งสัตว์อสูรสงครามไว้เอง ! “

“ได้ ! “

ทันใดนั้นมีชายอีกนับสิบคนวิ่งกลับไปที่กองคาราวานที่ด้านหลังของกลุ่ม ช่วงเวลาที่พวกเขาเห็นกองคาราวาน พวกเขาแต่ละคนเริ่มสับสน รถม้าแต่ละคันเสียหายเนื่องจากคลื่นกระแทก ทำให้ไม่สามารถหนีไปได้

“บัดซบ พวกเราจะทำอะไรได้ในตอนนี้ ? มีสินค้ามากมาย แต่ข้าไม่สามารถเก็บพวกมันไว้ในเข็มขัดมิติได้ ! “

ทหารรับจ้างทุกคนรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย ขณะที่ฮาริเริ่มตื่นตระหนกและปั่นป่วนด้วยความกังวล

“ปัง ! ” “ปัง ! ” …

ในขณะนั้นแผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่งเมื่อสัตว์อสูรสงครามพุ่งไปข้างหน้าด้วยเสียงฝีเท้าที่หนักแน่น ด้วยบรรยากาศที่น่าเกรงขามที่ทำลายกองคาราวาน เท้าของมันยังคงก่อกวนกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินภายใต้เท้ามันโดยไม่ต้องกังวลใด ๆ

“บัดซบ มันกำลังจะมา ! ท่านฮาริ ท่านควรเก็บของที่สำคัญที่สุดเข้าไปในเข็มขัดมิติของท่านก่อน มันมีมากเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาพวกมันไว้ทั้งหมด!” เมื่อเห็นว่าสัตว์อสูรสงครามกำลังเหยียบย่ำ ทหารรับจ้างคนหนึ่งก็ตะโกนบอกชายที่ดูอ่อนแอที่อยู่ข้างหลังพวกเขาอย่างกังวล

“แต่ แต่สิ่งของเหล่านี้ล้วนแต่มีค่า ! นี่คือทั้งหมดของชีวิตข้าจริง ๆ ถ้าข้ายอมแพ้ ข้าจะสิ้นเนื้อประดาตัว ! ยิ่งกว่านั้นเข็มขัดมิติของข้าก็ยังไม่ใหญ่พอมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นข้าไม่สามารถเก็บพวกมันได้มากนัก ! ” ฮาริร้องออกมาอย่างขมขื่น ขณะที่เขามองไปที่รถม้าทั้งสิบคันด้วยหัวใจที่แตกสลาย

“ทุกคนไม่ต้องตื่นตระหนก ปล่อยสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ไว้กับข้าที่นี่ ข้าจะถ่วงเวลามันเอง”

เช่นเดียวกับฮาริและทหารรับจ้างอีกสองสามคนที่กำลังตื่นตระหนก พลันเสียงเรียบ ๆ ก็ดังขึ้น ทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ หันหน้าไปมองเจ้าของเสียง ซึ่งเห็นเพียงเจี้ยนเฉินผู้ซึ่งไม่ได้ใส่ใจที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้จนกระทั่งถึงตอนนี้