เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 210

ตอนที่ 210 – พบกันที่โรงเตี๊ยม

กองคาราวานเดินทางเข้าเมืองโดยไม่มีปัญหาใด ๆ เจี้ยนเฉินและกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินอำลาซึ่งกันและกันและกำหนดเส้นทางของตนเอง

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินเดินไกลออกไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ นั้น ฮูดอฟดูเหมือนลังเล ขณะที่เขานั่งบนหลังม้า เขาก้มหัวคิดเล็กน้อยก่อนที่จะกัดริมฝีปากราวกับว่าเขาได้ข้อสรุปก่อนที่จะหันไปมองกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มนี้ ” พี่น้องทั้งหลาย หลังจากส่งมอบสินค้าทั้งหมดเรียบร้อยแล้วอย่าเพิ่งออกไปไหน มีอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าอยากคุยกับทุกคน”

“ได้ หัวหน้า ! “

กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินทั้งหมดร้องตอบตกลง แม้ว่าพวกเขาแต่ละคนล้วนมีคำถามอยู่ในใจ แต่ไม่มีใครสักคนที่กล้าถามออกมาดัง ๆ

……

เจี้ยนเฉินเดินไปตามถนนขนาดใหญ่ แต่ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าบรรยากาศในเมืองนั้นหนักกว่าราวกับว่างานใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมที่มีผู้คนพลุกพล่านเกี่ยวกับเรื่องการค้าของพวกเขาและกลิ่นอันหอมหวานของอาหารที่ลอยเข้ามาในจมูกของเขา

กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของเนื้อสัตว์และผัก เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะหยุดและสูดกลิ่นในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนที่จะเดินต่อไป ในขณะที่เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านหวาง เจี้ยนเฉินใช้เวลาหลายวันกับอาหารและชาที่เรียบง่ายและไม่สามารถทานอาหารที่แสนอร่อยที่มีเพียงแต่ในโรงเตี๊ยมในเมืองเท่านั้น

ขณะที่กวักมือเรียกเสี่ยวเอ้อ เจี้ยนเฉินนั่งลงที่โต๊ะเพื่อสั่งอาหารมากิน มีหน้าต่างอยู่ข้างโต๊ะ

ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้ว โรงเตี๊ยมก็เต็มไปด้วยผู้คน กลุ่มคนที่ดูแข็งแกร่งนั่งอยู่ใกล้เขาและพูดเสียงดังที่โต๊ะอาหาร

” เจ้ารู้หรือไม่ว่าคลื่นสัตว์อสูรรอบต่อไปนี้จะเกิดขึ้นเมื่อใดหรือนานเท่าไร ? “

“ท่านเจ้าเมืองประกาศว่าคลื่นจะเกิดขึ้นภายในระยะเวลาไม่กี่วัน แต่อย่างไรก็ตามคลื่นครั้งสุดท้าย คลื่นนี้อาจจะคงอยู่นานกว่าสิบวัน”

เสียงสนทนาดังมาถึงหูของเจี้ยนเฉิน เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่น่าสนใจที่เขาได้ยินทำให้หูของเขากระดิกด้วยความสนใจ ในความคิดของเจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเอง “คลื่นของสัตว์อสูร มันเป็นไปได้หรือไม่ว่าสัตว์อสูรจากเทือกเขาสัตว์อสูรกำลังจะมาล้อมเมือง ? ถ้าอย่างนั้นก็ไม่น่าแปลกใจว่าบรรยากาศในเมืองนั้นช่างเคร่งเครียดเหลือเกิน”

เจี้ยนเฉินยังคงกินอาหารของเขาต่อไปในขณะที่ฟังผู้คนพูดคุยกัน เมื่อเขากินอาหารเสร็จ เขาก็จะทำการย่อยข้อมูลที่ได้ยิน

” เฮ้ ดูสิ ! นั่นคือกลุ่มทหารรับจ้างโจวใช่ไหม?”

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงหนึ่งที่โดดเด่นสำหรับเจี้ยนเฉินและเมื่อคำพูดนั้นอยู่ในหัวของเขาเจี้ยนเฉินก็ชะงักค้างขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเอื้อมตะเกียบออกไปเพื่อคีบชิ้นเนื้อ เขาเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ เขามองออกไปที่ประตูของโรงเตี๊ยมเพียงเพื่อดูกลุ่มทหารรับจ้าง 4 คนที่สวมชุดเกราะที่น่าประทับใจเดินเข้ามาในอาคาร

ทหารรับจ้างสี่คนนี้มีเกราะที่เหมือนกันพร้อมกับมีตราสัญลักษณ์เหมือนกันติดอยู่บนชุดเกราะ นอกเหนือจากหมวก ทหารรับจ้างเหล่านี้ดูเหมือนกันกับที่เจี้ยนเฉินได้พบที่เทือกเขาสัตว์อสูร