“ เนื่องจากคนเหล่านี้มีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน ดังนั้นจึงมีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต การเอาชีวิตรอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด คนที่อ่อนแอจะต้องตกเป็นเหยื่อ มันเป็นกฎที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงของโลกนี้ หากเราไว้ชีวิตคนเหล่านี้เพราะภูมิหลังและต้นกำเนิดของพวกเขาที่มีพลังมากเกินไป มันจะไม่ได้หมายความว่าข้าต้องหลีกเลี่ยงพวกเขาดั่งเช่นโรคระบาด เมื่อข้าเห็นพวกเขาในอนาคตหรือ ? หากองค์กรที่อยู่เบื้องหลังคนเหล่านี้ทำให้ข้าขุ่นเคืองและตั้งเป้าหมายมาที่ข้า ข้าจะต้องอดทนและปล่อยให้พวกเขาไปครั้งแล้วครั้งเล่าหรือ ? ”
“ หรือพวกเขาได้รับอนุญาตให้ตามล่าข้าอย่างไร้ความหวาดกลัวเพราะพวกเขามีภูมิหลังที่น่าประทับใจ ในขณะที่ข้าที่ไม่ได้มีภูมิหลัง จึงไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้งั้นหรือ ? ”
เจี้ยนเฉินแย้งอย่างเย็นชา สีหน้าของเขาค่อย ๆ กลับกลายเป็นไม่น่าดูเมื่อเขาเห็นเอเดรียนน่าขัดขวางเขา
ถึงแม้ว่าเอเดรียนน่าจะไม่ทรงพลังเท่ากับซุยหยุนหลาน แต่นางก็มีพลังมากกว่าเขา ถ้านางยืนกรานที่จะหยุดเขา การสังหารผู้คนตรงหน้าเขาก็จะไม่ใช่เรื่องง่าย
“เจี้ยนเฉิน ข้ากำลังทำสิ่งนี้เพราะข้าคิดแทนเจ้า แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้วางแผนที่จะพิจารณาสิ่งต่าง ๆ สำหรับตัวเจ้าเอง แต่เจ้าต้องพิจารณาสิ่งต่าง ๆ สำหรับคนที่อยู่ข้างหลังเจ้า หากเจ้าล่วงเกินองค์กรที่อยู่เบื้องหลังพวกเขามากเกินไป พวกเขาอาจจะมองหาต้นกำเนิดของเจ้าและแก้แค้นคนที่อยู่ข้างหลังเจ้าอย่างแน่นอน ข้าก็รู้ว่าพี่หมิงตงของเจ้ามาจากพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง หมิงตงจะยืนเคียงข้างเจ้าอย่างแน่นอนและปกป้องผู้คนที่อยู่ข้างหลังเจ้า ป้องกันไม่ให้องค์กรสำคัญ ๆ เหล่านั้นทำอย่างเปิดเผย แต่แล้วถ้าพวกวเขาทำอย่างลับ ๆ ล่ะ ? ” เอเดรียนน่าชักชวนอย่างจริงใจ นางไม่ต้องการเห็นสุดยอดราชาเทพที่ไร้พลังเหล่านี้ตายในมือของเจี้ยนเฉิน
“ความเมตตาที่น่ารำคาญ” ซุยหยุนหลานพูดอย่างเย็นชาจากอีกด้านหนึ่ง หัวใจของนางช่างเย็นชาเหมือนนางไร้อารมณ์อย่างสมบูรณ์ นางเป็นคนเลือดเย็น
เจี้ยนเฉินจมอยู่ในความคิดของเขาหลังจากฟังคำอธิบายของเอเดรียนน่า แววตาของเขาสั่นไหวในขณะที่เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
เขาคิดถึงตระกูลเทียนหยวนในภาคใต้ของที่ราบเมฆาที่อยู่ไกลออกไป โดยทั่วไปทุกคนที่มายังโลกแห่งเซียนพร้อมกับเขาในอดีตได้ตัดสินใจก่อตั้งตระกูลเทียนหยวน หากตระกูลเทียนหยวนเผชิญกับหายนะเพราะเขา เขาจะไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้
“เอาล่ะ เพื่อความสบายใจของเอเดรียนน่า ข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้าในเวลานี้” เจี้ยนเฉินยังคงฟังคำแนะนำของเอเดรียนน่า หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง
สุดยอดราชาเทพที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสรู้สึกโล่งใจเมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสระหว่างการต่อสู้กับกิ้งก่ายักษ์ ครึ่งหนึ่งของพวกเขาสูญเสียความสามารถในการหลบหนี พวกเขาคงจะตายแน่ถ้าเจี้ยนเฉินต้องการฆ่าพวกเขาจริง ๆ
แม้ว่าอีกครึ่งหนึ่งยังคงมีพลังที่จะใช้ทักษะต้องห้ามในการหลบหนี พวกเขาจะต้องจ่ายตอบแทนอย่างเหลือเชื่อ พวกเขาไม่ต้องการใช้วิธีการหลบหนีที่ทำให้ตัวเองเสียหายเว้นแต่ว่าพวกเขาจำเป็นต้องทำ
เป็นผลให้ทุกคนโล่งใจเมื่อพวกเขาได้ยินว่าเจี้ยนเฉินจะไม่ฆ่าพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...