เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2180

ตอนที่​ 2180 : ประตู​หิน​

แววตา​ของ​ไค​ยะ​สะท้อน​ความสงสัย​ออกมา​ นาง​มอง​ไป​ที่​เจี้ยนเฉิน​และ​หลังจากที่​เงียบ​ไป​สักพัก​ นาง​ก็​พูด​ขึ้น​มาด้วย​ความสงสัย​ “เจ้าคิด​ว่าการ​ที่​จู่ ๆ สายเลือด​หมาป่า​นภา​โบราณ​กลับ​ทำงาน​เกี่ยวข้อง​กับ​ที่นี่​หรือไม่​ ? ”

“ไม่น่าจะเป็น​แบบ​นั้น​ไม่ใช่รึ​ ? ” เจี้ยนเฉิน​ส่ายหน้า​ เขา​ยาก​ที่จะ​เชื่อ​สิ่งที่​ไค​ยะ​คาดเดา​ได้​

แต่​ตอนที่​เจี้ยนเฉิน​พูด​แบบ​นั้น​ จู่ ๆ สายตา​เขา​ก็​หรี่​ลง​ เขา​แสดง​สีหน้า​แปลกใจ​ออกมา​ เขา​หันกลับ​ไป​มอง​อีก​ด้าน​และ​พูด​ขึ้น​ “จาก​พลัง​สายเลือด​ใน​ตัว​ข้า​ ข้า​รับรู้​ได้​ถึงเสียง​เรียก​ เสียง​เรียก​นี้​มาจาก​ด้านหน้า​” ตา​ของ​เจี้ยนเฉิน​เป็นประกาย​ระยิบระยับ​ เขา​มอง​ไป​ทาง​ที่​มีเสียง​เรียก​เขา​และ​แสดง​สีหน้า​แปลกใจ​แกม​สงสัย​ออกมา​ “หรือว่า​สิ่งที่​เจ้าพูดว่า​สายเลือด​หมาป่า​นภา​โบราณ​จู่ ๆ ก็​ทำงาน​ จะเกี่ยวข้อง​กับ​ที่นี่​จริง ๆ​ ? ”

“ไปดู​ที่นั่น​กัน​ก่อน​” ไค​ยะ​พูด​ขึ้น​ นาง​เอง​ก็​สงสัย​เช่นกัน​

หลังจากนั้น​ทั้งสอง​ก็​ไม่ได้​อยู่​นิ่ง​อีกต่อไป​ พวกเขา​ได้​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ที่​ที่​มีเสียง​เรียก​เจี้ยนเฉิน​

อุกกาบาต​นี้​มีขนาดใหญ่​อย่าง​มาก​ แต่​ไค​ยะ​และ​เจี้ยนเฉิน​ต่าง​ก็​เป็น​ราชา​เทพ​ ด้วย​ความเร็ว​ของ​พวกเขา​ พวกเขา​จึงใช้เวลา​ไม่นาน​ก็​เดินทาง​ถึงที่หมาย​

มัน​เป็นพื้น​ที่ว่างเปล่า​ ที่นั่น​มีแต่​ความ​เงียบสนิท​ มัน​ไม่มีพืชพันธุ์​เลย​แม้แต่น้อย​ ทำให้​ที่นั่น​ดู​เป็นพื้น​ที่แห้งแล้ง​ “ที่นี่​รึ​ ? ” ไค​ยะ​ตรวจสอบ​ดู​รอบ​ ๆ และ​ถามเจี้ยนเฉิน​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​พูด​อะไร​ เขา​มอง​ไป​รอบ​ ๆ ก่อน​จะหลับตา​ลง​ เขา​ทำ​การรับรู้​ผ่าน​พลัง​ของ​สายเลือด​เพื่อ​ค้น​หาว่า​เสียง​เรียก​นี้​มาจาก​ไหน​

“ตรงนี้​ ด้านล่าง​เท้า​ข้า​” เจี้ยนเฉิน​ลืมตา​ขึ้น​และ​มอง​ไป​ที่​หิน​ด้านล่าง​ การรับรู้​วิญญาณ​ของ​เขา​แผ่​ออกมา​ทันที​แทง​ทะลุ​พื้น​ไป​ได้​ราวกับ​กระบี่​ที่​มองไม่เห็น​

แต่​ตอนที่​การรับรู้​วิญญาณ​แผ่ออก​ไป​ได้​ไม่กี่​พัน​เมตร​ พลัง​ลึกลับ​ก็​ขัดขวาง​มัน​เอาไว้​ มัน​ไม่อาจจะ​เดินหน้า​ต่อไป​ได้​

“ดูเหมือนว่า​จะมีค่าย​กล​ด้านล่าง​ด้วย​” ไค​ยะ​พูด​ขึ้น​ ชัด​แล้ว​ว่า​นาง​เอง​ก็​รู้​ถึงสถานการณ์​ด้านล่าง​ผ่าน​การรับรู้​วิญญาณ​ของ​นาง​

“เปิดทาง​กัน​เถอะ​” เจี้ยนเฉิน​พูด​ด้วย​ท่าที​เด็ดเดี่ยว​ เขา​เอา​กระบี่​นว​ดารา​วิถี​สวรรค์​ออกมา​ ก่อน​จะโคจร​พลัง​บรรพกาล​เข้าไป​ใน​วัตถุ​เทพ​ กระบี่​เปล่งแสง​ออกมา​ราวกับ​แสงที่​มาจาก​ดวงดาว​ เจี้ยนเฉิน​กวัดแกว่ง​กระบี่​ลง​ใส่พื้นดิน​เพื่อ​พยายาม​ที่จะ​เปิด​รู​

ตูม​ !

เสียง​ระเบิด​ดังก้อง​ หิน​ใต้เท้า​ของ​เจี้ยนเฉิน​แตก​ออก​เป็น​เสี่ยง​ ๆ หิน​ก้อน​เล็ก​ ๆ กระจาย​ไป​ทั่ว​ทุกทิศทาง​พร้อมกับ​เผย​ให้​เห็น​หลุม​ขนาดใหญ่​ลึก​กว่า​ 10 เมตร​

อุกกาบาต​นี้​แข็ง​อย่าง​มาก​ การ​โจมตี​ของ​เจี้ยนเฉิน​เพียง​พอที่จะ​ผ่า​อุกกาบาต​ที่​หนา​นับ​หมื่น​เมตร​ให้​ขาด​ออก​จากกัน​ได้​ แต่​ตอนนี้​เขา​กลับ​สร้าง​ได้​แค่​เพียง​หลุม​

“เจี้ยนเฉิน​ ให้​ข้า​ช่วย​เอง​” ไค​ยะ​เอง​ก็​ลงมือ​เช่นกัน​ กฎ​แห่ง​การทำลายล้าง​ถูก​ใช้ออกมา​ เส้น​พลัง​ของ​กฎ​อัด​ลง​ไป​ที่​พื้นที่​ละ​สาย​ ๆ

ทันใดนั้น​ก็​เกิด​เสียง​ระเบิด​ดัง​ขึ้น​มาอย่าง​ต่อเนื่อง​ ภายใต้​การ​โจมตี​ของ​เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​ พื้นดิน​จึงเกิด​การสั่น​ไหว​อย่าง​รุนแรง​ รอยแตก​ที่​เหมือนกับ​ใยแมงมุม​ลาม​ออก​ไป​ทั่ว​ ฝุ่น​กระจาย​ออกมา​ราวกับ​ที่นั่น​ปกคลุม​ไป​ด้วย​หมอก​

ภายใต้​การ​โจมตี​ต่อเนื่อง​ของ​ทั้งคู่​ที่​เทียบ​เท่ากับ​การ​โจมตี​ของ​สุดยอด​ราชา​เทพ​ หลุม​นั่น​ก็​ลึก​ลง​ไป​เรื่อย ๆ​

“ท่าน​ชมข้า​เกินไป​แล้ว​ ผู้อาวุโส​ ผู้เยาว์​แค่​รู้สึก​ตาม​ญชาต​ญาณ” ไค​ยะ​ถ่อมตัว​

หญิง​ชรา​มอง​ไป​ที่​ไค​ยะ​และ​พูด​ขึ้น​ว่า​ “หาก​เป็น​แค่​สัญชาตญาณ​ สัญชาตญาณ​นั่น​คง​น่ากลัว​อย่าง​มาก​”

เจี้ยนเฉิน​กระแอม​ออกมา​และ​ชี้ไป​ที่​ประตู​หิน​ เขา​เปลี่ยน​เรื่อง​ “ผู้อาวุโส​ มาตรวจสอบ​ประตู​หิน​นี่​ดีกว่า​ ผู้อาวุโส​มีทาง​ที่จะ​ผ่าน​ค่าย​กล​บน​ประตู​หิน​นี่​หรือไม่​ ? ”

หญิง​ชรา​ถอนหายใจ​ออกมา​ “ไป​เถอะ​ ออกจาก​ที่นี่​กัน​ก่อน​ อย่า​ไป​สนใจ​ประตู​ แม้ว่า​ข้า​จะสนใจ​ความลับ​เบื้องหลัง​ประตู​นี้​ แต่​ประตู​หิน​นี้​ก็​ไม่ใช่สิ่งที่​เรา​แตะต้อง​ได้​ เพราะ​ค่าย​กล​นี้​ถึงกับ​ทำให้​ข้า​ตัวสั่น​เพราะ​ความกลัว​ได้​ หาก​ข้า​มอง​ไม่ผิด​ ค่าย​กล​นี่​คง​มาจาก​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​”

“มีแค่​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​เท่านั้น​ คน​ที่​มีฐานะ​เท่าเทียม​กับ​กฎ​และ​สามารถ​บิดพลิ้ว​กฎ​ได้​ เพียงแค่​คิดถึง​จะสามารถ​สร้าง​ค่าย​กล​ปกปิด​ใน​ระดับ​ที่​เหมือน​มัน​เกิดขึ้น​เอง​โดยธรรมชาติ​ได้​”

“ค่าย​กล​นี้​ไม่อาจจะ​พัง​ลง​ได้​ พวก​ที่​ลอง​มีแต่​จะตาย​….”

หญิง​ชรา​มอง​ไป​ที่​ประตู​หิน​และ​พูด​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​ เมื่อ​พูด​จบ​นาง​ก็​หันกลับ​และ​ออกจาก​ที่นั่น​

เจี้ยนเฉิน​ไม่คิด​ที่จะ​กลับ​ไป​ เขา​มอง​ไป​ที่​ประตู​หิน​และ​หลังจากที่​ลังเล​อยู่​สักพัก​ เขา​ก็​ตัดสินใจ​และ​ปลดปล่อย​พลัง​สายเลือด​หมาป่า​นภา​โบราณ​ใน​ตัว​

เมื่อ​เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​ยับยั้ง​มัน​ไว้​ พลัง​นั้น​ก็​เปลี่ยนเป็น​แสงสีแดง​เลือด​และ​พุ่ง​ออกจาก​ตัว​ของ​เจี้ยนเฉิน​เข้าใส่​ประตู​หิน​ทันที​