เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2185

ตอนที่​ 2185 : อภัยโทษ​

“มัน​หมายความว่า​เรา​ออกจาก​ที่นี่​ไม่ได้​หรือ​ ? ” สีหน้า​ของ​ไค​ยะ​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​

เจี้ยนเฉิน​มอง​ไป​ยัง​การต่อสู้​ระหว่าง​ทั้ง​สามคน​ด้วย​ท่าที​อึดอัด​ เขา​พลิก​ฝ่ามือ​และ​เอา​ยันต์​ส่งตัว​จักรวาล​ออกมา​ เจี้ยนเฉิน​กำลังจะ​ใช้ยันต์​ส่งตัว​จักรวาล​แต่​เขา​ก็​ลังเล​ขึ้น​

นี่​คือ​ยันต์​ส่งตัว​จักรวาล​แผ่น​สุดท้าย​ที่​เขา​มี เขา​ไม่เต็มใจ​จะใช้มัน​นอก​ซะจากว่า​เขา​จะเผชิญหน้า​กับ​ความตาย​ เขา​เข้าใจ​ว่า​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิงคง​ไม่อคติ​ต่อ​เขา​ ยังไง​ซะพี่ชาย​ร่วม​สาบาน​ของ​เขา​ หมิง​ตง​ ก็​เป็น​องค์​ชาย​เก้า​ของ​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิง เพราะ​แบบ​นั้น​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ก็​ไม่น่าจะ​สร้าง​ปัญหา​อะไร​ให้​เขา​

สิ่งที่​เขา​กังวล​จริง ๆ​ คือ​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ทั้งสอง​จะรับรู้​ถึงหอคอย​อนัตตา​หรือไม่​

หาก​พวก​นั้น​รับรู้​ได้​ถึงหอคอย​อนัตตา​ หอคอย​อนัตตา​ก็​คง​ต้อง​ตกเป็นของ​พวก​นั้น​

ตอนนั้น​ไค​ยะ​ได้​จับมือ​เจี้ยนเฉิน​เอาไว้​ หยุด​ไม่ให้​เขา​ใช้ยันต์​ส่งตัว​จักรวาล​ นาง​ได้​พูด​ขึ้น​ว่า​ “เรา​ยัง​ไม่ได้​เผชิญหน้า​กับ​ความตาย​ อย่า​เพิ่ง​ใช้ยันต์​ บางที​มัน​อาจจะ​ไม่แย่​แบบ​นั้น​ก็ได้​”

“หวัง​ว่า​จะเป็น​แบบ​นั้น​” มือ​ที่​กำ​ยันต์​ส่งตัว​จักรวาล​คลาย​ลง​ เขา​มอง​ไป​ยัง​การต่อสู้​ที่​อวกาศ​รอบนอก​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​

หญิง​ชรา​สู้กับ​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ 2 คน​พร้อมกัน​ การต่อสู้​นี้​ดุเดือด​อย่าง​มาก​ กฎ​ปะทะ​กัน​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ มิติ​ที่​พังทลาย​นี้​ทำให้​ดวงดาว​นับไม่ถ้วน​ต้อง​กลายเป็น​ฝุ่นผง​

หญิง​ชรา​ดูเหมือนว่า​จะแพ้​ใน​ไม่ใช้หลังจากที่​เริ่ม​สู้ ไม่นาน​นาง​ก็​กระอัก​เลือด​อก​มาและ​กระเด็น​กลับ​ออก​ไป​ นาง​บิน​มาทาง​ยานอวกาศ​ของ​เจี้ยนเฉิน​

เจี้ยนเฉิน​ลังเล​ไป​เล็กน้อย​ ก่อน​จะบิน​ออก​มาจาก​ยานอวกาศ​และ​รับ​หญิง​ชรา​เอาไว้​

ใบหน้า​ของ​หญิง​ชรา​ซีดเผือด​และ​นาง​ก็​ตัว​ชุ่มไป​ด้วย​เลือด​ นาง​ไอ​ออกมา​อยู่​หลายครั้ง​และ​พูด​ด้วย​เสียง​ที่​แหบ​และ​อ่อนล้า​ “เจ้าเข้ามา​ยุ่ง​เกี่ยวกับ​เรื่อง​นี้​ไม่ได้​ อย่า​เข้ามา​ยุ่ง​” หาก​ฟังโดย​ผิวเผิน​แล้ว​นี่​คือ​สิ่งที่​นาง​พูด​ แต่​เจี้ยนเฉิน​กลับ​ได้ยิน​อีก​เสียง​ “อย่า​เอา​หอคอย​อนัตตา​ออกมา​ ตราบใดที่​เจ้าซ่อน​หอคอย​อนัตตา​ไว้​ มัน​ก็​เป็นไปไม่ได้​ที่​แม่ทัพ​ทั้งสอง​จะพบ​มัน​”

ข้อความ​นี้​ทำให้​เจี้ยนเฉิน​ใจเย็น​ลง​ ในที่สุด​เขา​ก็​โล่งใจ​ได้​

ในเวลาเดียวกัน​จิตวิญญาณ​กระบี่​ก็​ทำการ​ซ่อนตัว​ไป​เช่นกัน​

เจี้ยนเฉิน​ ใน​ตอนนี้​ไม่ได้​เป็น​ผู้​บ่ม​เพาะ​กระจอก​แบบ​เดิม​เหมือน​ใน​อดีต​ เพราะ​ความ​แข็งแกร่ง​ที่​เพิ่มขึ้น​มาอย่าง​รวดเร็ว​ เขา​จึงซ่อนตัว​ได้ดี​ยิ่งกว่า​เดิม​ รวม​กับ​การ​ร่วมมือ​ของ​จิตวิญญาณ​กระบี่​ เขา​จึงมั่นใจ​ว่า​แม้แต่​ขั้น​บรรพกาล​ก็​ไม่อา​จะหา​จิตวิญญาณ​กระบี่​พบ​ แม้ว่า​จะเผชิญหน้า​กัน​ก็ตาม​

ทันใดนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​กลายเป็น​แสงสีทอง​ เขา​หันกลับ​ไป​มอง​และ​พบ​ว่า​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ทั้งสอง​ใน​ชุด​เกราะ​สีทอง​ได้​โผล่​มาใกล้​ ๆ ราวกับ​ทำการ​เคลื่อนย้าย​มา

เกราะ​นี้​ส่องแสง​ออกมา​ราวกับ​ดวงอาทิตย์​ ภายใต้​แสงสีทอง​นี้​แม่ทัพ​ทั้งสอง​ดู​พร่ามัว​ราวกับ​เทพ​สูงส่ง “ขั้น​บรรพกาล​ ! ” ใจของ​เจี้ยนเฉิน​เต้น​รัว​ เขา​เคร่งเครียด​อย่าง​มาก​

ไค​ยะ​ได้​บิน​ออก​มาจาก​ยาน​และ​ยืน​อยู่​ข้าง​เจี้ยนเฉิน ​ นาง​เอง​ก็​มอง​ไป​ที่​แม่ทัพ​ทั้งสอง​ด้วย​ความระวัง​

แต่​แม่ทัพ​ทั้งสอง​กลับ​ไม่ได้​มอง​ไป​ที่​เจี้ยนเฉิน​กับ​ไค​ยะ​เลย​แม้แต่น้อย​ ใน​สายตา​พวกเขา​แล้ว​ ราชา​เทพ​ไม่ต่าง​อะไร​จาก​มด​ เจี้ยนเฉิน​กับ​ไค​ยะ​ไม่อาจ​ทำให้​พวกเขา​สนใจ​ได้​

ทั้งสอง​มอง​ไป​ที่​หญิง​ชรา​และ​หนึ่ง​ใน​นั้น​ก็ได้​ตะโกน​ออกมา​ “ ซูหรา​น​ ครั้งนี้​เจ้าจบสิ้น​แล้ว​”

“ซูหรา​น​ เจ้าหนี​มาหลาย​ล้าน​ปี​ เจ้าคง​เหนื่อยล้า​ เรา​สอง​คน​เอง​ก็​ไล่ล่า​เจ้ามาหลาย​ล้าน​ปี​ ดังนั้น​เรา​เอง​ก็​เหนื่อย​เช่นกัน​ มาจบเรื่อง​นี้​เพื่อ​ที่​เรา​จะได้​กลับ​ไป​รายงาน​ภารกิจ​” แม่ทัพ​คน​หนึ่ง​ถอนหายใจ​ออกมา​ น้ำเสียง​เขา​แฝงไป​ด้วย​ความรู้สึก​ที่​ซับซ้อน​