เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2194

ตอนที่​ 2194 : ตระกูล​นักรบ​โลหิต​

“การ​ป้ายความผิด​ให้​กับ​ตระกูล​กัส​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ เจ้ามั่นใจ​ได้​อย่างไร​ว่า​มัน​จะสำเร็จ​ ? ” บรรพชน​ของ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​ถามขึ้น​มา

แม้ว่า​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​จะอยู่​ระดับ​เดียว​กับ​ตระกูล​กัส​ที่​เป็นหนึ่ง​ใน​สามตระกูล​ระดับสูง​ของ​จักรวรรดิ​พัน​ใบ​ แต่​ทั้ง​สามตระกูล​ไม่ได้​ปรองดอง​กัน​นัก​ พวกเขา​ขัดแย้ง​กัน​มาโดยตลอด​ โดยทั่วไปแล้ว​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​และ​ตระกูล​กัส​ได้​มีความแค้น​ต่อกัน​มาหลาย​ปี​แล้ว​

แต่​ทั้งสอง​ตระกูล​นั้น​มีความ​แข็งแกร่ง​ทัดเทียม​กัน​ ดังนั้น​จึงไม่อาจจะ​ทำลาย​กัน​ได้​ ผล​ก็​คือ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​หรือ​ตระกูล​กัส​ต่าง​ก็​ไม่กล้า​ที่จะ​เปิด​สงคราม​กัน​เต็มที่​ เพราะ​กลัว​ว่า​พวกเขา​จะถูก​เอาเปรียบ​ตอนที่​เสียหาย​อยู่​

แต่​เมื่อ​พวกเขา​พบ​โอก​สที่จะ​ทำลาย​อีก​ฝ่าย​ได้​ พวกเขา​ก็​ไม่มีทาง​ปล่อย​ให้​มัน​หลุดมือ​

“นาย​น้อย​ผู้​นี้​ออก​มาจาก​ตระกูล​กัส​แล้ว​ มัน​เป็น​โอกาส​ที่​ดี​อย่าง​มาก​ ตระกูล​นักรบ​โลหิต​ของ​เรา​ได้​แอบ​เตรียมการ​มาหลาย​ปี​ ตราบใดที่​เรา​ใช้มัน​ให้​ดี​ เรา​ก็​มีโอกาส​กว่า​เก้า​ใน​สิบ​ส่วน​ที่​ตระกูล​กัส​จะถูก​ป้ายความผิด​” คน​ด้านนอก​ห้อง​ลับ​พูด​ขึ้น​ เขา​มั่นใจ​อย่าง​มาก​ราวกับว่า​ชัยชนะ​อยู่​ใน​กำมือ​

ครืน​….

เสียง​หนัก​ ๆ ดัง​ขึ้น​มาพร้อมกับ​ประตู​ห้อง​ลับ​ที่​เปิด​ออก​ รังสี​อาฆาต​แผ่ออก​มาจาก​ห้อง​จน​ทำให้​อุณหภูมิ​รอบ​ ๆลดลง​ฮวบ​

ชาย​วัยกลางคน​เดิน​ออกมา​จาก​ห้อง​ช้า ๆ ผม​ของ​เขา​ยาว​จนถึง​เอว​ เขา​ใส่ชุด​สีแดง​ซึ่งดูเหมือนว่า​จะย้อม​ด้วย​เลือด​ ตัว​เขา​เอง​ก็​แผ่​กลิ่น​คาวเลือด​ออกมา​

พลัง​กดดัน​อัน​แข็งแกร่ง​ที่​แผ่ออก​มาจาก​ตัว​เขา​นั้น​เกิน​กว่า​ระดับ​ราชา​เทพ​ มัน​ระดับสูง​กว่า​นั้น​ ขอบเขต​ตั้งต้น​

“ข้า​ได้​ฝาก​ทุกอย่าง​ที่​สำคัญ​ของ​ตระกูล​ไว้​กับ​เจ้าและ​เจ้าก็​ไม่ทำให้​ข้า​ผิดหวัง​ ไป​เตรียมการ​ให้​เสร็จสิ้น​ จำไว้​ว่า​ เจ้าไม่อาจจะ​ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​ได้​ เจ้าต้อง​มั่นใจ​ว่า​จะไม่มีเรื่อง​ไม่คาดฝัน​เกิดขึ้น​ เรา​ไม่อาจจะ​ทำให้​ตระกูล​ต้อง​ถูก​ทำลาย​ได้​ ข้า​จะจัดการ​กับ​นาย​น้อย​นั่น​ด้วยตัวเอง​” บรรพชน​พูด​ขึ้น​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​

“ขอรับ​ ท่าน​บรรพชน​ ข้า​จะจัดการ​ทุกอย่าง​เอง​” อีก​ฝ่าย​ตอบกลับ​

บรรพชน​ของ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​ยืน​อยู่​ที่​ทางเข้า​ห้อง​ลับ​ สายตา​ของ​เขา​คมกริบ​และ​เขา​ก็ได้​พึมพำ​ออกมา​ “เรื่อง​นี้​มัน​เสี่ยง​อย่าง​มาก​ แต่​เพื่อ​การ​ทำลาย​ตระกูล​กัส​ เรา​จำเป็นต้อง​เสี่ยง​…”

….

เจี้ยนเฉิน​โบกมือ​และ​เดิน​ไป​ทั่ว​เมืองหลวง​ของ​จักรวรรดิ​พัน​ใบ​ด้วย​ความสบายใจ​ ฉิงยี่​หยวน​กับ​เฮย​ห​ยา​เดินตาม​เขา​มาติด ๆ​

เฮย​ห​ยา​เดินตาม​เจี้ยนเฉิน​ ทำตัว​ราวกับ​ผู้คุ้มกัน​

ยังไง​ซะเขา​ก็​ยอม​อุทิศ​ตน​ให้​กับ​เจี้ยนเฉิน​ตั้งแต่​อยู่​ใน​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​แล้ว​

สำหรับ​ฉิงยี่​หยวน​ นาง​เดินตาม​เจี้ยนเฉิน​ไป​อย่าง​ไม่เต็มใจ​ นาง​รู้สึก​เหมือน​ถูก​ดูหมิ่น​และ​ต้อง​กัดฟัน​แน่น​ นาง​รู้สึก​สิ้นหวัง​

แม้ว่า​นาง​จะออกจาก​ตระกูล​กัส​และ​หนี​จาก​เงื้อมมือ​นาย​น้อย​คน​โตมา​ได้​ แต่​สุดท้าย​นาง​ก็​ตก​อยู่​ใน​มือ​ของ​นาย​น้อย​เจียง​หยาง​ ซึ่งไม่ได้​ต่าง​อะไร​กับ​การ​อยู่​กับ​นาย​น้อย​คนโต​ของ​ตระกูล​กัส ​ นาย​น้อย​ที่​แม้แต่​ตระกูล​กัส​ก็​ยัง​กลัว​ก็​ยัง​สนใจ​ใน​ความงดงาม​ของ​นาง​ เขา​ไม่ได้​ต่าง​จาก​นาย​น้อย​คนโต​ของ​ตระกูล​กัส​เลย​

ตอนนั้น​เจี้ยนเฉิน​ได้​หัน​กลับมา​มอง​ที่​ฉิงยี่​หยวน​และ​พูด​ขึ้น​มาว่า​ “เจ้าโดน​คน​ของ​ตระกูล​กัส​จับ​ไป​ หาก​ไม่ใช่ว่า​ข้า​มาถึงทันเวลา​ เจ้าอาจจะ​มีมลทิน​ไป​เพราะ​กู้​เฟิงแล้ว​ เจ้าอยาก​แก้แค้น​หรือไม่​ ? เจ้าอยาก​ฆ่ากู้​เฟิงด้วยตัวเอง​รวมถึง​ทหาร​ที่​จับตัว​เจ้าไป​หรือไม่​ ? ”

ฉิงยี่​หยวน​มอง​ไป​ที่​ป้ายประกาศ​จับ​ก่อน​จะแอบ​ถอนหายใจ​ออกมา​ นาง​เริ่ม​เดิน​ออกมา​ด้วย​สีหน้า​หม่นหมอง​

“เจี้ยนเฉิน​ ข้า​อยาก​ช่วย​เจ้าแต่​ตอนนี้​ข้า​ไม่อาจจะ​ปกป้อง​ตัวเอง​ได้​ด้วยซ้ำ​ ดังนั้น​ข้า​ได้​แต่​หวัง​ว่า​เจ้าจะปลอดภัย​ดี​ ข้า​หวัง​ว่า​เจ้าจะรอดไป​ได้​” ฉิงยี่​หยวน​คิด​

“เรา​จะไม่อยู่​บน​ดาวเคราะห์​เทียน​หมิง​นาน​นัก​ มีธุระ​อะไร​ที่​เจ้าต้อง​สะสางที่นี่​หรือไม่​ ? ” ตอนนั้น​เสียง​ของ​ เจี้ยนเฉิน​ก็​ดัง​ขึ้น​มา

ฉิงยี่​หยวน​ลังเล​เมื่อ​ได้ยิน​แบบ​นั้น​ นาง​กัด​ปาก​และ​พูด​ขึ้น​ด้วย​สีหน้า​จริงจัง​ “ข้า​ยังมี​พี่สาว​ที่​ข้า​พบ​ที่นี่​ไม่นาน​มานี้​ ข้า​อยาก​ไป​ลา​นาง​”

“งั้น​ก็​ไป​ซะ เฮย​ห​ยา​ไป​กับ​นาง​ ดูแล​นาง​ให้​ปลอดภัย​ ในเวลาเดียวกัน​ก็​เอา​เหรียญ​ผลึก​ให้​กับ​พี่สาว​นาง​ด้วย​” เจี้ยนเฉิน​บอก​กับ​เฮย​ห​ยา​ เป็นธรรมดา​ที่​เขา​จะรู้​ว่า​ฉิงยี่​หยวน​พูดถึง​ใคร​ มัน​คือ​ผู้หญิง​ที่​หน้า​เต็มไปด้วย​รอย​แผลเป็น​

“ขอรับ​ นาย​น้อย​” เฮย​ห​ยา​ตอบกลับ​ก่อน​จะจากไป​พร้อมกับ​ฉิงยี่​หยวน​

เมื่อ​ทั้งสอง​จากไป​ เจี้ยนเฉิน​ก็ได้​หยุด​เสแสร้ง​ เขา​เริ่ม​เครียด​ขึ้น​มา เขา​มอง​ไป​ที​ท้องฟ้า​และ​มีความ​เย็นชา​สะท้อน​ผ่านสายตา​ จากนั้น​เขา​ก็​บิน​ออกจาก​เมือง​ทันที​

เขา​รับรู้​ได้​นาน​แล้ว​ว่า​ไม่ใช่แค่​ถูก​ตาม​ แต่​ยัง​เหมือนกับ​มีสายตา​ที่​มองไม่เห็น​จับจ้อง​มาที่​เขา​อยู่​ตลอด​

เมื่อไหร่​ก็​ตามที่​ตา​คู่​นั้น​มอง​มาที่​เขา​ เจี้ยนเฉิน​จะรู้สึก​ได้​ถึงอันตราย​

แต่​โดย​พื้นฐาน​แล้ว​ไม่มีราชา​เทพ​คน​ไหน​ที่​เป็น​ภัย​ต่อ​เขา​ได้​ มัน​มีแค่​พวก​ขอบเขต​ตั้งต้น​ที่​ก้าว​ข้าม​ราชา​เทพ​ได้​แล้ว​ที่​ทำ​แบบ​นั้น​ได้​