เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2196

ตอนที่​ 2196 : จุดสูงสุด​ของ​ระดับสูง​

ชาย​วัยกลางคน​คือ​บรรพชน​ของ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​

“จะ เจ้าอยู่​ขอบเขต​ตั้งต้น​รึ​ ? ” บรรพชน​มอง​มาที่​เจี้ยนเฉิน​พร้อมกับ​สีหน้าที่​เปลี่ยนไป​ เขา​ดู​อึดอัด​ใจ

“ระดับ​การบ่ม​เพาะ​ของ​ข้า​มัน​ไม่ได้​สำคัญ​ ที่​สำคัญ​คือ​เจ้าอาจจะ​ไม่มีความสามารถ​ที่จะ​สังหาร​ข้า​” เจี้ยนเฉิน​พูด​ขึ้น​มาอย่าง​เย็นชา​ เขา​ลอย​อยู่​บน​ฟ้าพร้อมกับ​ปราณ​กระบี่​ที่​แผ่ออก​มารอบตัว​เป็น​แสงสีขาว​เงิน​ แสงนี้​แผ่ออก​ไป​โด​ยอ​รบ​ทำให้​เขา​ดู​ราวกับ​เทพ​ที่​ลง​มาจาก​สวรรค์​

เขา​ชี้นิ้ว​ออก​ไป​ ตอนที่​เจตจำนง​กระบี่​ที่​เป็น​ของ​จิตวิญญาณ​กระบี่​ใน​ขั้น​สมบูรณ์แบบ​ปรากฏ​ขึ้น​มา เส้น​ปราณ​กระบี่​สีทอง​ก็​อัด​แน่น​ขึ้น​มาด้านหน้า​ มัน​ได้​พุ่ง​ทะลุ​อากาศ​ออก​ไป​เข้าใส่​บรรพชน​ของ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​

ปราณ​กระบี่​สีทอง​นี้​เหมือนกับ​จะมีสีดำ​บางส่วน​อยู่​ด้วย​ มัน​คือ​พลัง​บรรพกาล​

สีหน้า​ของ​บรรพชน​บิดเบี้ยว​ไป​ เขา​ชี้นิ้ว​ออกมา​พร้อมกับ​เส้น​พลัง​แห่ง​การสังหาร​ที่มา​รวมตัวกัน​รอบตัว​ พวก​มัน​ได้​ก่อตัว​เป็น​ลำแสง​กฎ​ปะทะ​กับ​ปราณ​กระบี่​ที่​พุ่ง​เข้ามา​

ด้วย​เสียง​ระเบิด​ที่​ดังก้อง​ขึ้น​ ปราณ​กระบี่​สีทอง​ได้​สลาย​ออก​ไป​จาก​การปะทะ​นี้​เหลือ​ทิ้ง​ไว้​แต่เพียง​เศษเสี้ยว​พลัง​ที่​กระจาย​ออก​ไป​โดยรอบ​

ลำแสง​ที่​อัด​แน่น​ขึ้น​มาจาก​กฎ​ก็​หม่น​ลง​เช่นกัน​แต่​มัน​ไม่ได้​สลาย​ไป​ มัน​กลับ​ใช้พลัง​ที่​เหลือ​พุ่ง​เข้าใส่​เจี้ยนเฉิน​ ต่อ​

“กระบี่​ต้า​หลัว​คง​ไม่พอ​” เจี้ยนเฉิน​ขมวดคิ้ว​กับ​ผลลัพธ์​ที่​ออกมา​ หลังจากที่​ร่าง​บรรพกาล​ขึ้น​มาถึงขั้น​ที่​ 13 และ​จิตวิญญาณ​กระบี่​ได้​ขึ้น​มาถึงขั้น​สมบูรณ์แบบ​ของ​เส้นทาง​แห่ง​กระบี่​แล้ว​ เขา​ก็​รู้​ว่า​ทักษะ​กระบี่​มากมาย​ที่​เข้าใจ​ก่อนหน้านี้​กลับ​ไร้ค่า​ใน​ระดับ​นี้​

นี่​เพราะ​ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​เขา​ตอนนี้​แล้ว​ แม้แต่​การ​โจมตี​ธรรมดา​ก็​ยัง​ทรงพลัง​กว่า​ขีดจำกัด​ของ​กระบี่​ต้า​หลัว​ ผลลัพธ์​ก็​คือ​กระบี่​ต้า​หลัว​ของ​เขา​กลับ​มีพลัง​แค่​รูปร่าง​ของ​ทักษะ​แต่​ไม่ได้​มีแก่นแท้​ของ​มัน​

ดวงตา​ของ​เจี้ยนเฉิน​หรี่​ลง​ เขา​ยอมแพ้​กับ​การ​ใช้ทักษะ​กระบี่​ที่​เขา​รู้​มา เขา​สะบัด​แขน​เสื้อ​แล้ว​ส่งลำแสง​เพื่อ​สลาย​พลัง​สังหาร​ที่​เหลือ​ทิ้ง​ หลังจากนั้น​เขา​ก็​ชี้นิ้ว​ที่​มือขวา​ออกมา​อัด​แน่น​ปราณ​กระบี่​ขึ้น​เป็น​เส้น​พลัง​ที่​เหมือนกับ​กระบี่​ก่อ​จะพุ่ง​เข้าใส่​บรรพชน​

สีหน้า​ของ​บรรพชน​หม่น​ลง​ เขา​กัน​การ​โจมตี​ของ​เจี้ยนเฉิน​และ​ตะโกน​ออกมา​ว่า​ “นาย​น้อย​เจียง​หยาง​ ครั้งนี้​เป็น​ความผิด​ของ​ข้า​เอง​ แต่​โชคดี​ที่​ผลลัพธ์​นี้​ยัง​ไม่ถึงขั้น​ผิดพลาด​ ข้า​หวัง​ว่า​นาย​น้อย​จะยกโทษให้​กับ​ข้า​ และ​ข้า​จะกลับ​ไป​ทันที​ “

“ถ้าไม่ใช่เพราะ​ความจริง​ที่ว่า​ข้า​แข็งแกร่ง​ ข้า​คง​กลายเป็น​ศพ​ไป​แล้ว​เมื่อ​เจ้าต้อง​การสังหาร​ข้า​ ข้า​ก็​ไม่อาจจะ​ปล่อย​เจ้าไป​ได้​ มีแค่​เรา​เพียง​คนเดียว​เท่านั้น​ที่จะ​รอด​ออกจาก​ที่นี่​ใน​วันนี้​” เจี้ยนเฉิน​พูด​ขึ้น​มาอย่าง​เย็นชา​ เขา​หยุด​ใช้ทักษะ​กระบี่​ทั้งหมด​และ​สู้ด้วย​วิธี​พื้นฐาน​ที่สุด​ เขา​กวัด​แหว่ง​ปราณ​กระบี่​บน​นิ้ว​และ​แทง​ออก​ไป​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ เขา​เร็ว​ยิ่งกว่า​แสงเหลือ​ทิ้ง​ไว้​แค่​เพียง​ภาพติดตา​ ภาพติดตา​นี้​ถึงกับ​ทับซ้อน​กัน​และ​ดู​หนาแน่น​ราวกับ​ห่า​ฝน​

ตอน​นัน​เอง​การ​โจมตี​ของ​เขา​คง​อธิบาย​ได้​แค่​ว่า​มัน​ราวกับ​พายุ​

“นาย​น้อย​เจียง​หยาง​ เรา​ไม่อาจจะ​ปล่อยวาง​เรื่อง​นี้​ไป​ได้​จริง ๆ​ หรือ​ ? ” บรรพชน​ถามด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​

แม้ว่าความ​แข็งแกร่ง​ของ​นาย​น้อย​จะทำให้​เขา​แปลกใจ​ แต่​เขา​ก็​บอก​ได้​ว่า​นาย​น้อย​ผู้​นี้​อ่อนแอ​กว่า​เขา​เล็กน้อย​ หาก​เขา​ใช้พลัง​ทั้งหมด​ที่​มีและ​ยอม​บาดเจ็บ​ใน​ระดับ​หนึ่ง​ มัน​ก็​ใช่ว่า​จะเป็นไปไม่ได้​ที่​เขา​จะฆ่านาย​น้อย​ที่นี่​