เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 22

Chaotic Sword God ตอนที่ 22 ต่อสู้กับกาดิหยุน

ด้วยกระบี่ในมือของเขา เจียงหยางหู่เต็มไปด้วยความฮึกเหิม แม้จะรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นถึงระดับเซียน และมีอาวุธเซียนซึ่งทำให้เขามีพลังเพิ่มมากขึ้น

เจียงหยางหู่ เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าจะสู้กับข้าด้วยกระบี่เหล็กธรรมดาได้ ? เจ้าคิดอะไรอยู่ตอนนี้ ข้าจะแสดงให้เห็นถึงพลังของเซียน กาดิหยุนใช้เวลาเพียงไม่นานในการพุ่งตรงไปหาเจียงหยางหู่ หลังจากนั้นในขณะที่เขาถือกระบี่สองมือในมือของเขาราวกับว่ามันไม่หนัก เขาฟันกระบี่ลงมาที่เจียงหยางหู่อย่างฉับพลัน กระบี่ตัดผ่านอากาศไปอย่างรวดเร็ว

เจียงหยางหู่ให้ความสนใจกับอาวุธเซียนของกาดิหยุนและหลบการโจมตีนั้นได้อย่างฉิวเฉียด โดยกระบี่นั้นกรีดเสื้อผ้าของเจียงหยางหู่ขาดเป็นริ้ว ๆ

หลังจากกลายเป็นเซียน ความแข็งแกร่งของกาดิหยุนแข็งเพิ่มขึ้นจากก่อนหน้านี้มหาศาล และไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับความแข็งแกร่งของเจียงหยางหู่ที่ซึ่งอยู่ในระดับสิบของพลังเซียนได้ จากการกวัดแกว่งกระบี่เพียงครั้งเดียว เจียงหยางหู่ก็ได้ประจักษ์ถึงอันตรายที่เขากำลังเผชิญอยู่

ฮ่ะ! ผ่านไปอีกครึ่งกระบวนท่า กาดิหยุนไม่ลังเลที่จะฟันกระบี่มาอีกครั้ง ในขณะที่เขาก้าวเข้าระยะประชิดตัวเจียงหยางหู่ ทั้งร่างกายของเขาเริ่มที่จะปล่อยพลังปราณที่แข็งแกร่งมาก กาดิหยุนพยายามโจมตีเจียงหยางหู่ด้วยกระบี่สีทองอย่างรุนแรงอีกครั้ง

เห็นความแข็งแกร่งของกระบี่ที่ยอดเยี่ยมเล่มนั้น, เจียงหยางหู่ไม่สามารถหลบหลีกการปะทะนั้นได้ ขณะที่กระบี่เหล็กในมือของเขาก็ไม่สามารถที่จะทนต่อพลังที่แข็งแกร่งของอาวุธเซียนได้

กระบี่ใหญ่นั้นรวดเร็วมากและมันรวดเร็วเกินกว่าการคาดเดาของเจียงหยางหู่ เขารู้สึกราวกับกระบี่เล่มใหญ่อยู่เหนือศีรษะของเขา เจียงหยางหู่ไม่ลังเลที่จะกลิ้งหลบมัน ในเวลานี้เขาไม่สามารถรับการโจมตีเช่นนี้ได้

ปัง!

ช่วงเวลาที่เจียงหยางหู่กลิ้งตัวหลบ กระบี่ของกาดิหยุนก็ฝังลึกลงกับพื้นตรงจุดที่เจียงหยางหู่เคยยืนอยู่ ความแข็งแกร่งของพลังงานที่เข้มข้นซึ่งกระบี่สร้างขึ้นมา ทำให้เกิดรอยร้าวลึกลงไปภายในพื้นดินของแท่นประลอง ในขณะที่รอยแตกขนาดเล็กเริ่มต้นที่จะกระจายออกไปในทิศทั้งสี่อย่างน้อย 1 เมตรจากบริเวณที่เกิดผลกระทบ

เจียงหยางหู่ฉวยโอกาสที่กาดิหยุนพยายามดึงกระบี่ของเขาขึ้นมา เขาฟาดกระบี่ของเขาไปที่กาดิหยุน

ฮึ่ม! กาดิยุนส่งเสียงขึ้นทางจมูกเป็นการดูถูก ในขณะที่เขาโบกมือ อาวุธเซียนในมือของเขาเริ่มที่จะเปล่งแสงอันงดงาม ในขณะที่มันกลับเข้ามาในมือของเขาและปะทะกับกระบี่เหล็กของเจียงหยางหู่

เสียงดังและชัดสะท้อนไปทั่วเวที เป็นกระบี่เหล็กที่ปะทะกระบี่สีทองก่อนที่มันจะถูกส่งบินไปข้างหลัง กระบี่หลุดจากมือของเจียงหยางหู่หลังจากการปะทะกัน เจียงหยางหู่ไม่อาจป้องกันตัวเองได้ ปากของเขาก็มีเลือดซึมออกมา แสดงให้เห็นว่ากระบี่นั้นก่อความเสียหายให้กับเขาอย่างไร

เท้าของกาดิหยุนเตะออกมาในทันทีและกระแทกเข้ากับหน้าอกของเจียงหยางหู่ ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับสูงพอที่จะสามารถส่งคนที่แข็งแกร่งอย่างเจียงหยางหู่ให้ลอยย้อนกลับไปและออกจากแท่นประลอง ในขณะที่เขาลอยออกไปในอากาศ เขากระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก ใบหน้าของเขาขาวซีดด้วยความตกตะลึง

พี่ใหญ่! เจี้ยนเฉินร้องออกมา ท่าทางของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน เขาพุ่งตรงไปหาเจียงหยางหู่ที่ถูกส่งให้ลอยออกมาในอากาศทันที ขณะที่ทุกคนจ้องมองเจียงหยางหู่ที่ลอยค้างในอากาศด้วยท่าทีตกตะลึง เจี้ยนเฉินเคลื่อนกายอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเจียงหยางหู่ที่กำลังจะฟาดลงกับพื้น เจี้ยนเฉินเคลื่อนไหวอยู่ข้างตัวและจับเขาก่อนที่จะตกกระทบกับพื้น

แค่ก ! บนพื้นดิน เจียงหยางหู่เริ่มที่จะไออย่างรุนแรง มีเลือดกระเซ็นออกมาจากปากของเขา ความแข็งแกร่งของเซียนก็ยังห่างไกลจากคนที่ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน นี่คือความจริง แม้สำหรับเจียงหยางหู่จะอยู่ระดับสิบแล้วก็ตาม เขาก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสภายใน

พี่ใหญ่ ท่านบาดเจ็บสาหัสหรือไม่? เจี้ยนเฉินพยายามที่จะระงับความโกรธภายในตัวเอง ในขณะที่เขาจ้องมองพี่ชายของเขาด้วยความกังวล

เจียงหยางหู่ส่ายหัวด้วยความโกรธ ในขณะที่เขาคงให้ความสนใจกาดิหยุนที่อยู่บนเวที ข้าสบายดี แต่ข้าไม่คิดว่าหลังจากกาดิหยุนบรรลุถึงระดับเซียนเขาจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ด้วยอาวุธเซียน ณ ตอนนี้พี่ใหญ่ของเจ้าไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา เจียงหยางหู่คำราม ความโกรธของเขาไม่ได้สลายไปทั้งหมด

ข้าขอโทษพี่ใหญ่ ข้าดึงท่านเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ มองไปที่ใบหน้าขาวซีดจากการบาดเจ็บของเจียงหยางหู่ เจี้ยนเฉินรู้สึกผิดจริง ๆ ภายในหัวใจของเขา

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ เจียงหยางหู่หันไปรอบ ๆ และมองไปที่เจี้ยนเฉิน เขาขมวดคิ้วด้วยความโกรธและตอบว่า น้องสี่ เหตุใดเจ้าถึงได้กล่าววาจาเช่นนั้น? เจ้าไม่คิดว่าข้าเป็นพี่ชายของเจ้า ? ใบหน้าของเขาเข้มขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ มันโชคร้ายที่พี่ชายของเจ้าไร้ประโยชน์ จนกระทั่งตอนนี้ ข้ายังไม่สามารถที่จะไปถึงระดับเซียน มิฉะนั้น แน่นอนว่ากาดิหยุนไม่ใช่คู่มือของข้าแน่

คำพูดของเจียงหยางหู่กระทบใจของเจี้ยนเฉิน เขาเงยศีรษะของเขาขึ้นและมองไปที่กาดิหยุน ตาของเขาเริ่มที่จะทอประกายเย็นชาก่อนที่จะจางหายไปอย่างรวดเร็ว แต่ความรังเกียจในแววตาของเขาไม่ได้หายไป ก่อนจะกลับมามองเจียงหยางหู่ อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเขาได้พูดด้วยอารมณ์ที่ไม่สามารถอ่านออกได้ พี่ใหญ่ ท่านควรพักผ่อนเล็กน้อย ข้าจะแก้แค้นให้กับท่านอย่างแน่นอน. ด้วยคำกล่าวนั้น เจี้ยนเฉินจ้องมองและเดินไปยังแท่นประลอง

ใบหน้าของเจียงหยางหู่เปลี่ยนแปลงทันทีหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น และเขาดึงเจี้ยนเฉิน ไม่มีทาง น้องสี่ เจ้าไม่ใช่คู่ต่อกรของกาดิหยุน อย่าได้ขึ้นไป

เจี้ยนเฉินยิ้มออกมาอย่างลุแก่โทษและกล่าวว่า พี่ใหญ่ โปรดเชื่อมั่นในตัวข้า. ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นอย่างรุนแรงและเขาปัดมือของเจียงหยางหู่ออก เขากระโจนขึ้นไปบนเวที