ตอนที่ 2233: ยอดเขาหิมะ
จำนวนเม็ดยาที่โมเทียนหยุนให้มานั้นถูกเจี้ยนเฉินใช้ไปอย่างมากทุก ๆ วัน แต่หลังจากที่กินยาจำนวนมาก การฟื้นฟูพลังวิญญาณของเจี้ยนเฉินนั้นก็เห็นได้ชัดเจนมากขึ้น วิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของเขาแข็งแกร่งขึ้นทุกวันโดยมีพลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้นในระดับที่รวดเร็วอย่างมาก
หลังจากที่รู้ว่ามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เจี้ยนเฉินก็ยังคงนั่งอยู่ที่โลกจิ๋วราวกับรูปปั้น ท้ายที่สุดเขาก็หยุดการรักษา ในขณะนี้เขาลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาลืมตา สายตาของเขาก็มีความลึกลับอย่างมาก พลังปราณของเขากลายเป็นหลุมน้ำวนภายในลูกตาของเขาทำให้เขามีความรู้สึกว่าวิญญาณของพวกเขาอาจจะถูกดูดเข้าไปในความมืดที่ไม่สิ้นสุด
เจี้ยนเฉินไม่พบสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ การเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเขาเป็นสิ่งที่ชัดเจนที่สุดที่เขาพบ นั่นก็คือสภาพแวดล้อมรอบ ๆ หรือแม้แต่จักรวาลก็ดูแตกต่างจากเมื่อก่อน
เขาไม่อาจอธิบายได้อย่างชัดเจนว่ามันแตกต่างกันอย่างไร มันเป็นเพียงความรู้สึกของเขาที่เขาได้สัมผัสหลังจากที่พลังบรรกาลที่แท้จริงซึ่งได้หลอมรวมเข้ากับวิญญาณของเขา
มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายได้อย่างละเอียดจริง ๆ
“พลังวิญญาณของข้าฟื้นกลับมาแล้ว แต่วิญญาณของเขาก็มีขนาดเพียงแค่ครึ่งเดียว หากข้าต้องการเติมเต็มในส่วนที่หายไป มันก็เกือบเป็นไปไม่ได้ เว้นแต่ข้าจะฟื้นฟูวิญญาณอีกครึ่งที่หายไป” เจี้ยนเฉินยืนขึ้นและจ้องไปยังส่วนลึกของมิติ ความรู้สึกของเขาค่อนข้างผสมปนเป
หลังจากที่เขาฟื้นพลังวิญญาณของเขาแล้ว เขารับรู้ได้ลาง ๆ ถึงวิญญาณอีกครึ่งของเขา เขารู้สึกถึงตำแหน่งโดยประมาณและเขารู้สึกได้ถึงการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง
อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินรู้ว่าอีกวิญญาณอีกครึ่งของเขาได้มีความรู้สึกแล้ว ในขณะที่เขารับรู้ตำแหน่งของมัน มันก็สามารถรับรู้ตำแหน่งของเขาได้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตามหาอีกวิญญาณอีกครึ่งได้ด้วยตัวเอง
ความจริงที่ว่าวิญญาณอีกครึ่งนั้นอยู่ห่างจากเขามากในตอนนี้ แต่ตราบใดที่เขารู้สึกว่าเขาเข้าใกล้มัน เขาเชื่อว่ามันต้องหนีไปไกล
“เห้อ~” เจี้ยนเฉินถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่ได้สนใจมันอีกต่อไป เขาสวมหน้ากากของโมเทียนหยุนแทน
หน้ากากนั้นพิเศษอย่างมาก ทันทีที่เขาสวมมัน เขารู้สึกถึงพลังลึกลับที่อยู่รอบ ๆ ตัวของเขา พลังนี้ตรวจจับได้ยากอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะการเปลี่ยนแปลงของวิญญาณของเขาจากพลังบรรพกาล เขาจะไม่อาจสัมผัสพลังลึกลับนี้ได้ แม้ว่าเขาจะสวมหน้ากากก็ตาม
เจี้ยนเฉินควบคุมหน้ากากเพื่อที่จะปรับให้เข้ากับรูปลักษณ์ของเขาอย่างช้า ๆ ก่อนที่จะหยิบยันต์ที่เขาได้รับจากโมเทียนหยุนและใช้ยันต์ด้วยพลังของเขา
เมื่อเจี้ยนเฉินปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็กลับไปอยู่ในห้องของโถงเซียนธาตุแสงบนที่ราบรกร้าง มันเป็นสถานที่เดียวกันกับที่เขาออกมากับโมเทียนหยุน
อย่างไรก็ตามทันทีที่เขากับไปที่พัก เจี้ยนเฉินก็ขมวดคิ้ว ที่พักของเขาแตกต่างจากแต่ก่อนที่เขาจะจากไปอย่างสิ้นเชิง ที่พักของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยเศษดินและหิน ผนังที่ราบเรียบรอบ ๆ ก็มีรอยร้าวเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย
ที่พักของเขาในตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นซาก มันไม่ได้ดูเป็นสถานที่ที่เหมือนกับจะมีไว้เพื่ออยู่ แม้แต่ค่ายกลง่าย ๆ ที่เขาทิ้งเอาไว้ที่หน้าทางเข้าก็ถูกทำลาย ทางเข้ากว่าครึ่งกลายเป็นหลุมบ่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...