ตอนที่ 233: แข็งแกร่งที่สุดในเมืองเวค
นั่นไง มันเป็นภาพติดตาจริง ๆ ด้วย
หลังจากที่ตะโกนออกมา ร่างเจี้ยนเฉินก็ค่อย ๆ ลางเลือนก่อนที่จะหายไปอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปไม่เกิน 5 เมตร
ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีเพียงแค่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเท่านั้นที่เห็นเจี้ยนเฉินเคลื่อนไหวจนเกิดภาพติดตา ทุกคนไม่อาจเห็นการเคลื่อนไหวของเขาได้
เหล่าผู้คนต่างก็มองเจี้ยนเฉินอย่างตกตะลึง แต่เรื่องจากเขาเคยผ่านการต่อสู้มาหลายร้อยครั้ง เขาจึงบังคับอารมณ์ของเขาให้สงบและพยายามที่จะจู่โจมไปยังเจี้ยนเฉินอีกครั้งด้วยพลังที่เพิ่มมากกว่าเดิม ใบขวานทำเสียง ชวิ้ง ! ขณะที่มันเสียดสีกับอากาศขณะพุ่งไปหาเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินยืนอยู่อย่างไร้อารมณ์ขณะที่รอให้ชายคนนั้นเข้ามาหาเขา กระบี่วายุโปรยไม่ได้อยู่ในมือของเขานานแล้ว แต่เขามองไปที่ชายคนนั้นและพูดเบา ๆ ว่า เจ้าแพ้แล้ว
ชายคนนั้นมองเจี้ยนเฉินอย่างอึ้ง ๆ หลังจากที่เจี้ยนเฉินพูด เขาไม่รู้จะทำอย่างไร แต่เมื่อเขาหยุดสักครู่เขาก็ถามด้วยความมึนงงว่า ข้าแพ้ ? ข้าแพ้ได้อย่างไร ?
เจี้ยนเฉินยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของชายคนนั้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่ยินดี ดูที่คอของเจ้า
คราวนี้ชายคนนั้นก็แตะไปที่คอของเขาด้วยปลายนิ้วและรู้สึกว่ามีบาดแผลที่คอของเขา เขาไม่รู้ว่าแผลมันปรากฏขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน แต่เขารู้ว่ามันไม่เคยมีแผลมาก่อน รอยแผลที่เกิดขึ้นบนเยื่อผิวบาง ๆ ชั้นนอกสุด มันไม่มีแม้กระทั่งเลือดไหลหรือความเจ็บปวดใด ๆ
เมื่อตระหนักได้ว่าแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด แต่เขาก็ยังคงรับรู้ว่ามีแผลที่คอของเขา ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดลงและเหงื่อก็เริ่มปรากฏเต็มหน้าผาก ไม่…เจ้าเป็นคนนำทำเช่นนั้นหรือ ? เขาถามด้วยความแปลกใจ ชายคนนั้นไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาเกิดแผลได้จนกระทั่งเขารู้ว่าเขามีแผลแล้ว มันถูกทำและเกิดขึ้นตอนไหน เขารู้ว่าถ้าแผลนั้นลึกไปอย่างนั้น เขาคงจะลงไปกองอยู่ที่เท้าของเขาแล้ว
เจี้ยนเฉินพยักหน้าพลางหัวเราะ เจ้ายังต้องการสู้ต่อไปอีกหรือไม่ ?
ต้าหู่ ยอมแพ้ไปซะ เจ้าไม่อาจต่อกรกับหัวหน้าได้ ถ้าหัวหน้าต้องการให้เจ้าตาย เจ้าจะตายทั้ง ๆ ที่เจ้ายังยืนอยู่ เต้าคังพูดออกมา ในสายตาของเขามีความชื่นชมอย่างมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้กระบี่ แต่เต้าคังก็เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความเชี่ยวชาญกระบี่ของเจี้ยนเฉินนั้นเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ
ขอรับ ! ชายผู้นั้นเป็นอดีตสมาชิกกลุ่มทหารมังกรทองและเต้าคังก็เคยเป็นหัวหน้าของเขา คำพูดของเต้าคังย่อมเหมือนกับพระราชาที่ออกพระราชโองการมาให้เขาและแผลที่คอของเขาก็พิสูจน์ได้เพียงพอแล้วว่าถ้าเจี้ยนเฉินต้องการให้เขาตาย เขาก็จะตายทันที
เจี้ยนเฉินมองไปยังผู้คนรอบ ๆ มีใครอีกหรือไม่ที่จะเข้ามาท้าทายข้า ? คำพูดของข้าก่อนหน้านี้ยังคงมีผล หากใครก็ตามสามารถเอาชนะข้าได้ คนนั้นจะกลายเป็นหัวหน้ากลุ่มทหารและข้าจะทำตามที่ได้สัญญาเอาไว้
ทั่วทั้งลานกลับไปสู่ความเงียบขณะที่กลุ่มคนที่พูดพล่อย ๆ ก่อนหน้านี้ได้หุบปากเรียบร้อย คนที่เพิ่งเข้าไปท้าทายเจี้ยนเฉินคือคนที่อยู่ในขอบเขตเซียนระดับสูงขั้นสุดยอด ซึ่งถึอได้ว่าเป็นแนวหน้าในบรรดาผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในเมืองเวค หากคนที่อยู่ในระดับนั้นไม่อาจต่อต้านเจี้ยนเฉินได้แม้กระทั่งกระบวนท่าเดียว คนในกลุ่มส่วนใหญ่ก็ไม่อาจทำได้ดีกว่านั้น ดังนั้นทั้งกลุ่มจึงเริ่มที่จะยอมรับเจี้ยนเฉิน
เมื่อกวาดสายตามองดูรอบ ๆ อีกครั้ง เจี้ยนเฉินก็ยิ้มอย่างผู้ชนะและพูด เนื่องจากไม่มีใครออกมาแล้ว ตั้งแต่วันนี้ไปพวกเจ้าทุกคนจะได้เป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีและข้าจะเป็นหัวหน้า ผู้ใดมีข้อคัดค้านหรือไม่ ?
ข้าไม่คัดค้าน ข้า เต้าคังให้คำสัตย์กับท่าน เต๋าคังอดีตหัวหน้าทหารรับจ้างมังกรทองกล่าว
ข้าก็ไม่คัดค้านเช่นกัน ข้า เซธ ข้าจะทำตามคำสั่งของหัวหน้าอย่างไม่คิดสงสัย ! เซธอดีตหัวหน้าทหารรับจ้างคิมหันต์พูดตาม
หลังจากนั้นทหารรับจ้างที่เหลือก็เริ่มให้คำมั่นของตัวเองว่าจะเป็นกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี หากอดีตหัวหน้าของเขายอมรับแล้ว พวกเขาก็ควรจะเดินตามและพยายามเอาใจหัวหน้าคนใหม่
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็พาเซธ, เต้าคัง, ชาร์คัส, โม่เทียน, ฉิงเฟิงและทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ไปยังสมาคมทหารรับจ้าง
ตราบใดที่พวกเขาเข้าร่วมทหารรับจ้างอัคนีอย่างเป็นทางการ พวกเขาก็สามารถบรรลุภารกิจที่จะทำให้กลุ่มทหารรับจ้างของเขาเพิ่มระดับขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...