เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 240

ตอนที่ 240: วัฏจักรทั้ง 6 ของเซียนปฐพี

ผู้เฒ่าทั้งสองยังคงพูดคุยกันเบา ๆ ต่อไป แต่ทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ ก็ได้ยินถึงคำพูดของพวกเขา

หา ? เด็นคนนั้นคือเจี้ยนเฉินเช่นนั้นหรือ ? เขา…ยังเด็กมากแล้วเขาจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร ? เจ้าเคยเห็นเด็กคนไหนมีพลังมาขนาดนี้หรือไม่ ? ชายคนหนึ่งพูดด้วยความกลัว

ถูกต้อง เขาดูอายุน้อยจริง ๆ และมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร

หลังจากที่ได้ทำลายตระกูลหลักไปสองวัน ทุกคนต่างก็ตระหนักถึงชื่อของเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตามด้วยการบุกโจมตีของสัตว์อสูร ทำให้พวกเขากังวลเกี่ยวกับพวกมันและลืมเกี่ยวกับตระกูลไปเลย นี่คือจุดที่พวกเขาต้องรอดหรือตาย และมันก็ทำให้พวกเขาต่างก็ลืมเกี่ยวกับตระกูลเทียนซ่งและตระกูลโจวซึ่งก็ไม่ได้คุ่มค่าแก่การใส่ใจอีกและพวกเขาก็กลับเข้าสู่ความวุ่นวายอย่างรวดเร็วอีกครั้ง เมื่อชื่อของเจี้ยนเฉินไม่ได้ถูกพูดมาเป็นเวลานานทำให้พวกเขาคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นได้ค่อนข้างช้า

นั่นก็ไม่อาจบอกได้ว่าใช่ ชายร่างสูงคนหนึ่งพูดอย่างเหยียดหยาม ข่าวลือพวกนั้นก็ไม่ได้มีอะไรมาก พวกเราไม่เคยเห็นเรื่องพวกนี้มาก่อน แต่สำหรับข้า ข้าแน่ใจว่าข่าวลือเหล่านี้เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งและบางส่วนก็อาจเกินจริงเกินไป ลองดูสิ ! เขาดูอายุน้อยแค่ไหน เขาดูไม่เกิน 20 ปีด้วยซ้ำ ใครบางคนบอกได้ไหมว่าเด็กที่อายุเพียงเท่านี้จะสามารถฝึกฝนอย่างไรถึงได้ทรงพลังขนาดนี้ ? บางทีเขาอาจจะเริ่มบ่มเพาะตั้งแต่ในครรภ์มารดา ? เราไม่อาจพูดได้ไม่เต็มปากว่าการที่ตระกูลโจวและตระกูลเทียนซ่งถูกทำลายเพราะเขาเพียงคนเดียวหรือมีคนอื่นสักสองสามคนมาช่วยเขา

คนอื่น ๆ เริ่มพยักหน้าให้กับสิ่งที่ชายคนนั้นพูดอย่างมีเหตุผลและมีเหตุผลรองรับ ข่าวลือมันก็ยังเป็นข่าวลือ แต่ละคนก็ได้ฟังสิ่งเหล่านี้มากและมันก็มีข่าวลือที่หลากหลาย แต่ก็มีเพียงความจริงแค่นิดเดียวหรือแม้กระทั่งครึ่งเดียวเสียส่วนใหญ่

เมื่อได้ยินทั้งกลุ่มพยายามคาดเดาความจริง หยุนหลีก็อดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ในขณะเดียวกันร่างกายของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไหวและสะท้านชั่วคราว เขาเสียใจที่ว่าเขาไม่ได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน แต่เขารู้ว่าเหตุการณ์เกี่ยวกับตัวเขาและทูตในสวนเมื่อไม่นานมานี้ มันทำให้ทั้งทูตและตัวเขาต้องเสียหน้าครั้งใหญ่ นี่จึงเป็นสิ่งที่หยุนหลีไม่เต็มใจที่จะบอกกล่าวให้กับกลุ่มคนนั้นฟัง

เจี้ยนเฉินเดินไปหาทูตด้วยรอยยิ้มทันที ไม่ว่าจะสามารถป้องกันเมืองเวคได้หรือไม่ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับท่านทูตทั้งสอง

คาตาต้าทำได้แค่เพียงหัวเราะขณะที่มองไปทางเจี้ยนเฉินด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ทุกคนอยากจะเป็นสหายของเขา

เจี้ยนเฉิน เนื่องจากข้าแก่กว่าเจ้า ข้าจะเรียกเจ้าว่าน้องเจี้ยนเฉิน มันจะมากเกินไปหรือไม่ ? คาตาต้าถามออกมา

แน่นอนว่ามันไม่ได้มีปัญหาอะไร เจี้ยนเฉินตอบด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าคาตาต้าจะยิ้มให้เขาแบบนี้ แต่เขาก็ยังคงระวังตัวอยู่ จากที่ผ่านสำหรับคาตาต้าถ้าท่าทีของเขามันเป็นความรู้สึกที่แท้จริง เขาย่อมเป็นคนที่น่าคบหา อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าความเสแสร้งจอมปลอม ชายคนนี้แข็งแกร่งเพราะฉะนั้นเขาควรจะระวังและป้องกันเอาไว้