เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2506

ตอนที่​ 2506 – ปะทะ​ขั้น​บรรพกาล​

ปัง !

ด้วย​เสียง​อัน​ดังสนั่น​จาก​ลูก​เตะ​ของ​เจี้ยนเฉินบน​หน้าอก​ของ​จุน​กง​ซึ่งบดขยี้​ซี่โครง​ทั้งหมด​ของ​เขา​ พลัง​อัน​น่ากลัว​ได้​แทรกซึม​เข้าไป​ใน​ร่างกาย​และ​บด​ขยี้หัวใจ​ของ​เขา​เช่นกัน​

จุน​กง​โดน​เตะ​กระเด็น​ไปชน​เข้ากับ​ภูเขา​ด้านล่าง​อย่าง​แรง​และ​ทิ้ง​หลุม​ขนาดใหญ่​เอาไว้​ ภูเขา​ทั้ง​ลูก​สั่นสะเทือน​เบา​ ๆ

จุน​กง​ไม่สามารถ​ส่งเสียงร้อง​ได้​อีกต่อไป​และ​พลัง​ชีวิต​ของ​เขา​ก็​ลดลง​ โดย​พื้นฐาน​แล้ว​ร่างกาย​ของ​เขา​ถูก​โจมตี​จน​กลายเป็น​เศษเนื้อ​ด้วย​การ​โจมตี​ของ​เจี้ยนเฉิน​ซึ่งทำให้​เขา​ปกคลุม​ไปด้วย​เลือด​ บริเวณ​ร่างกาย​ของ​เขา​หลาย​แห่ง​ได้​โชก​ไปด้วย​เลือด​ อวัยวะภายใน​และ​เส้นเลือด​ทั้งหมด​ของ​เขา​กลายเป็น​ชิ้นเล็กชิ้นน้อย​หรือ​ถูก​ตัดขาด​

ชะตากรรม​ของ​เขา​น่าเศร้า​อย่างยิ่ง​ บาดแผล​ของ​เขา​หนัก​มาก​จน​สามารถ​อธิบาย​ได้​ว่า​อยู่​บน​ประตู​แห่ง​ความตาย​

ถ้าไม่ใช่เพราะ​ความจริง​ที่ว่า​เขา​เป็น​ราชา​เทพ​ หาก​ไม่ใช่เพราะ​วิญญาณ​ของ​เขา​ยัง​คงอยู่​ บาดแผล​เหล่านั้น​คง​เอาชีวิต​ของ​เขา​ไปนาน​แล้ว​

อย่างไรก็ตาม​ แม้จะเป็น​เช่นนั้น​ การ​ทรมาน​อย่าง​โหดเหี้ยม​ของ​เขา​ก็​ยัง​ไม่สิ้นสุด​ เจี้ยนเฉิน​มาถึงบน​ภูเขา​และ​ยืน​อยู่​บน​ขอบ​หลุม​ เขา​จับ​จุน​กง​ยกขึ้น​ก่อน​จะตบ​อีกครั้ง​

ด้วย​เสียง​ตบ​ที่​คมชัด​ จุน​กง​ปลิว​ไปอีกครั้ง​ ใบหน้า​ของ​เขา​ก็​กลายเป็น​โชกเลือด​และ​ไม่สามารถ​แยกแยะ​ลักษณะ​ใบหน้า​ของ​เขา​ได้​อีกต่อไป​

ดวงตา​ข้าง​หนึ่ง​ของ​เขา​ถูก​ทำลาย​และ​จมูก​ของ​เขา​ก็​หาย​ไปแทนที่​ด้วย​ก้อน​เนื้อ​ขนาด​เท่า​กำปั้น​อยู่​ที่​ตรงกลาง​ใบหน้า​ของ​เขา​ ปาก​ของ​เขา​ถูก​บดขยี้​เช่นกัน​โดย​แยก​ไม่ออกจาก​ส่วนที่เหลือ​ของ​ใบหน้า​

ถ้าผี​มีอยู่​จริง​ใน​โลก​นี้​ ใน​ตอนนี้​จุน​กง​ก็​ดูเหมือน​จะเป็นหนึ่ง​ใน​นั้น​ เขา​ดู​น่ากลัว​และ​คน​ที่​ขี้ขลาด​จะถูก​ปกคลุม​ไปด้วย​เหงื่อ​เย็น​จาก​ความหวาดกลัว​ หาก​พวกเขา​ได้​เห็น​เขา​

เขา​ทนทุกข์​มากเกินไป​ เขา​กลายเป็น​กระสอบทราย​ให้​กับ​เจี้ยนเฉิน​

“มู่เอ๋อ​ จุน​กง​เป็น​ฝ่าย​ผิด​ แต่​อย่าง​น้อย​เขา​ก็​ยังคง​เป็น​ศิษย์​พี่​ของ​เจ้า เจ้าจะทน​ดู​เขา​ถูก​ทำร้าย​แบบนี้​หรือ​ ? ” เหลียน​ฉีถามมู่เอ๋อ​อย่าง​ลับ​ ๆ ความทุกข์ทรมาน​ของ​จุน​กง​ทำให้​เขา​โกรธ​มาก​ ใบหน้า​ของ​เขา​ยิ่ง​มืดครึ้ม​ลง​ไปอีก​

เขา​ต้องการ​ช่วย​จุน​กง​และ​สอน​บทเรียน​อัน​ดุร้าย​ให้​เจี้ยนเฉิน​เป็นอย่างมาก​ แต่​เขา​รู้สึก​หวาดกลัว​เมื่อ​นึกถึง​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​ที่อยู่​เบื้องหลัง​เจี้ยนเฉิน​

แม้ว่า​เขา​จะเป็น​ขั้น​บรรพกาล​ แต่​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​ก็​ยัง​มีอำนาจ​มาก​พอที่จะ​สร้าง​ความหวาดกลัว​ภายใน​ตัว​เขา​ได้​

นี่​เป็น​เพราะ​ลัทธิ​เต๋า​เสียง​ศักดิ์สิทธิ์​ไม่สามารถ​หยุด​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​ได้​แม้จะมีบรรพชน​วายุ​ที่​มีพลัง​มากกว่า​เขา​

ใน​ตอนนี้​เขา​ทำได้​เพียง​ฝาก​ความหวัง​ไว้​ที่​ซ่างกวน​มู่เอ๋อ​โดย​หวัง​ว่า​นาง​จะอ้อน​วอนขอ​ความเมตตา​เพราะ​เห็นแก่​ศิษย์​พี่​ของ​นาง​

“เขา​ไม่ใช่ศิษย์​พี่​ของ​ข้า​อีกต่อไป​ เขา​ร้องขอ​สิ่งนี้​เอง​ ดังนั้น​ท่าน​จึงไม่สามารถ​ตำหนิ​ใคร​ได้​” ซ่างกวน​มู่เอ๋อ​กล่าว​อย่าง​เย็นชา​โดย​ไม่แสดง​ความเคารพ​ต่อ​เหลียน​ฉี

นาง​เริ่ม​สงสัย​แล้ว​ว่า​ยา​มอมเมา​นั้น​มาจาก​เหลียน​ฉีหรือไม่​

“มู่เอ๋อ​ หาก​ยัง​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​ จุน​กง​อาจจะ​ถูก​ทำร้าย​ถึงตาย​ ตอนนี้​วิญญาณ​ของ​เขา​ได้รับบาดเจ็บ​แล้ว​ เขา​อยู่​ได้​อีกไม่นาน​นัก​” กู่​นา​พูด​กับ​ซ่างกวน​มู่เอ๋อ​เช่นกัน​ โดย​พื้นฐาน​แล้ว​นาง​เฝ้าดู​จุน​กง​เติบโต​ขึ้น​ ควบคู่​ไปกับ​การ​ที่​เขา​เป็น​ศิษย์​ของ​คู่ชีวิต​นาง​ นาง​จึงไม่อยาก​เห็น​จุน​กง​ต้อง​ทนทุกข์ทรมาน​เช่นกัน​

“ชีวิต​ของ​จุน​กง​ไม่เกี่ยวข้อง​กับ​ข้า​เลย​ ถ้าไม่ใช่เพราะ​ข้อเท็จจริง​ที่ว่า​ที่นี่​คือ​ลัทธิ​เต๋า​เสียง​ศักดิ์สิทธิ์​ ข้า​คงจะ​เอาชีวิต​เขา​ไปแล้ว​ สำหรับ​เรื่อง​ที่​เขา​ทำ​กับ​ข้า​ก่อนหน้านี้​” ดวงตา​ของ​ซ่างกวน​มู่เอ๋อ​เย็นชา​มาก​ พวก​มัน​เต็มไปด้วย​เจตนา​ฆ่าอย่าง​รุนแรง​

เติ้ง​เห​วิน​ซิ่น​ไม่พูด​อะไร​ นาง​เข้าใจ​เจตนา​ของ​บรรพชน​วายุ​ แม้ว่า​เจี้ยนเฉิน​จะไม่มีเชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​หนุน​หลังเขา​ พวกเขา​ก็​จำเป็นต้อง​ละทิ้ง​จุน​กง​