เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 252

ตอนที่ 252: ตระกูลเซีย

ทันทีที่รถม้าของตระกูลเซียหายไปจากสายตา ผู้บัญชาการทหารก็ร้องบอกทหารอีกคน “ไปรายงานท่านเจ้าเมือง ตระกูลเซียมาถึงที่เมืองเวคแล้ว!”

“ขอรับ ! ” ทหารขึ้นหลังม้าทันทีหลังจากที่ได้รับคำสั่งและมุ่งตรงไปที่คฤหาสน์

กลุ่มคนของตระกูลเซียเดินทางต่อเข้าไปในเมืองเวคก่อนที่จะมาถึงที่ลานของตระกูลไค่ในที่สุด ชายหนุ่ม 2 คนลงจากหลังสัตว์อสูรแล้วเดินไปที่ประตู หนึ่งในนั้นตะโกนไปที่ยามรักษาการณ์ “ให้หัวหน้าของตระกูลไค่ออกมาเดี๋ยวนี้ ! ” ชายคนนั้นพูดอย่างเย่อหยิ่งและสายตาของเขาก็ดูถูกทุกคน

แม้ว่าชายคนนี้จะมีท่าทีน่าเกลียดเพียงใด ยามรักษาการณ์ของตระกูลไค่ก็ไม่กล้าที่จะหาเรื่องกลุ่มนี้ พวกเขารู้ในใจว่ากลุ่มนี้มีอิทธิพลมากหลังจากที่ได้เห็นรูปแบบของพวกเขา และดังนั้นหนึ่งในยามรักษาการณ์คนหนึ่งจึงตอบกลับมาว่า “ได้โปรดรอสักครู่ ข้าจะไปรายงานหัวหน้าตระกูล”

อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มคนนี้ไม่คิดที่รอและยกขาก้าวข้ามประตูไปทันที แต่ก่อนที่เขาจะข้ามเข้าไปในลาน ยามรักษาการณ์คนที่สองก็ขวางทางไว้และพูดออกมาอย่างไม่สนใจ “ท่าน พวกเราได้ไปแจ้งท่านหัวหน้าแล้ว ได้โปรดรอสักครู่”

หลังจากที่ได้ยินแบบนี้ หน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที เขาจ้องไปที่ยามที่ขวางเขาอยู่และคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าเป็นใครกันถึงได้มาขวางทางข้า หลีกทางไป ! “

ความก้าวร้าวของหนุ่มคนนี้ทำให้ใบหน้าของยามรักษาการณ์เปลี่ยนไป เมื่อมองไปที่รถม้าด้านหลัง ยามก็ไม่รู้ว่าตระกูลเซียเป็นใครและมาจากไหน แต่จากป้ายที่อยู่บนรถม้าแล้ว ยามรักษาการณ์ก็รู้ดีว่ากลุ่มคนพวกนี้ไม่ใช่ที่เขาสามารถไปหาเรื่องได้

“ท่านผู้มีเกียรติ ตระกูลไค่ของพวกเรามีกฎอยู่ ถ้าผู้เฒ่าไม่อนุมัติ ข้าก็ไม่สามารถให้ท่านเข้าไปได้ ได้โปรดอย่าทำให้ข้าน้อยต้องลำบากใจเลย”

ชายหนุ่มพ่นลมออกมาทางจมูก “เจ้าสุนัขเฝ้าบ้านกล้ามาขวางทางข้า รนหาที่ตายแล้ว” ชายหนุ่มยกแขนขึ้นทันทีด้วยความเย้ยหยันเพื่อที่จะตบไปที่หน้าของยามรักษาการณ์

ยามรักษาการณ์เตรียมตัวอยู่นานแล้วและป้องกันการตบไว้ด้วยแขนของเขา

“ช่างโอหังนัก ! ที่กล้าต่อต้านตระกูลเซีย เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วงั้นหรือ ! ” ชายหนุ่มอีกคนคำรามออกมาในขณะที่เขาถีบไปที่ท้องของยามรักษาการณ์

ยามรักษาการณ์เจ็บปวดในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดจากลูกเตะ ชายหนุ่มทั้งสองไม่คิดจะหยุดแค่นั้น พวกเขาพุ่งออกไปและเตะเข้าไปที่หัวของยามรักษาการณ์อีกครั้ง

“ปัง ! “

ยามลอยผ่านประตูและกลิ้งไปกับพื้นพร้อมกับหัวที่โชกไปด้วยเลือดก่อนที่จะหมดสติไป

“หืม สุนัขเฝ้าบ้านของตระกูลเล็ก ๆ กล้าที่จะขวางตระกูลเซียของพวกเรางั้นหรือ ? นั่นเป็นความผิดแม้แต่ความตายก็ชดใช้ไม่ได้” หนึ่งในชายหนุ่มทั้งสองคนมองไปที่ยามรักษาการณ์อย่างดูถูก

“ฮืม เจ้ากล้าที่จะมาสร้างความวุ่นวายให้ตระกูลไค่ของพวกเราและยังทำร้ายยามรักษาการณ์ของพวกเราอีกหรือ ? ” เสียงตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยวดังมาจากลาน ในขณะที่ไค่เอ้อและคนหลายคนเดินออกมาด้านหน้า

“เจ้าเป็นใครกัน ? ” หนึ่งในชายหนุ่มจ้องไปที่ไค่เอ้อด้วยความเหยียดหยาม

“หืม ข้าคือไค่เอ้อ หัวหน้าตระกูลของตระกูลไค่ เจ้าทั้งสองเป็นใคร ? ” ไค่เอ้อถามออกไป

“ถ้างั้นเจ้าก็เป็นหัวหน้าตระกูล พวกเรามาจากตระกูลเซีย ! ” ชายหนุ่มหัวเราะออกมา

“ตระกูลเซีย ! ” หน้าของไค่เอ้อเปลี่ยนไปทันทีก่อนที่จะถามออกไป “ตระกูลเซียไหน?”