เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2546

ตอนที่​ 2546 : ยอด​ฝีมือ​แห่ง​วิถี​กระบี่​

หัวหน้า​พิรุณ​ที่​สูงส่งใน​ที่ราบ​สำราญ​ได้​กลับมา​แล้ว​ นี่​ทำให้​ยอด​ฝีมือ​ทั้งหมด​ของ​ที่ราบ​สำราญ​ต่าง​ก็​รู้สึก​อึดอัด​ใจ สำหรับ​ยอด​ฝีมือ​ที่​ต้องการ​จะลงมือ​กับ​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ต่าง​ก็​ยอม​ทิ้ง​ความคิด​เดิม​เมื่อ​เห็น​ว่า​หัวหน้า​พิรุณ​กลับมา​แล้ว​

ตอนนั้น​พวกเขา​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ดีใจ​กับ​การ​ที่​พวกเขา​ยัง​ไม่ลงมือ​ ไม่งั้น​แล้ว​พวกเขา​ก็​ไม่อาจจะ​คิดได้​ว่า​จะมีผลกระทบ​แบบ​ไหน​ตามมา​

“ฮ่าฮ่า ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้าได้​โจมตี​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ตอนที่​หัวหน้า​พิรุณ​ไม่อยู่​ แต่​ตอนนี้​นาง​กลับมา​แล้ว​ มาดู​กัน​ว่า​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้าจะเอาตัวรอด​ยังไง​…” ยอด​ฝีมือ​ขอบเขต​ตั้งต้น​หลาย​คน​พา​กัน​แสดง​สีหน้า​ยินดี​ออกมา​ มัน​ราวกับว่า​พวกเขา​ต้องการ​เห็น​ภัยพิบัติ​

“มัน​มีผู้อาวุโส​ที่​แข็งแกร่ง​อยู่​เบื้องหลัง​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้า ตอนนี้​หัวหน้า​พิรุณ​กลับมา​แล้ว​ ผู้อาวุโส​ลึกลับ​ผู้​นั้น​น่าจะ​ปรากฏตัว​ด้วย​เช่นกัน​..”

“ว่า​กัน​ว่า​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ของ​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้าได้​ฆ่าอัคร​สูงสุด​ที่อยู่​ชั้น​สวรรค์​ที่​ 4 ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ หัวหน้า​พิรุณ​ เอง​ก็​ทำ​แบบ​นั้น​ได้​เช่นกัน​ ข้า​สงสัย​ว่า​ใคร​กัน​ที่จะ​แข็งแกร่ง​กว่า​กัน​ระหว่าง​หัวหน้า​พิรุณ​กับ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ของ​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้า…”

ยอด​ฝีมือ​ขอบเขต​ตั้งต้น​หลาย​คน​พา​กัน​คาดหวัง​ พวกเขา​อยาก​เห็น​การปะทะ​กัน​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​กับ​หัวหน้า​พิรุณ​

พวกเขา​บอก​ได้​ว่า​การต่อสู้​ระหว่าง​กองทัพ​ของ​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้ากับ​จักรวรรดิ​เมฆทวี​นั้น​เข้าสู่​จุด​ดุเดือด​แล้ว​ ทั้งสองฝ่าย​ต่าง​ก็​เสียคน​ไปจำนวนมาก​ ดังนั้น​ความ​แค้นเคือง​จึงมาก​ขึ้นไป​อีก​ จักรวรรดิ​เมฆทวี​ไม่มีทาง​มองข้าม​เรื่อง​นี้​แน่​ มีแค่​การ​ที่​ยอด​ฝีมือ​ของ​พวกเขา​กลับ​มาถึงจะจัดการ​เรื่อง​นี้​ได้​

มัน​มียอด​ฝีมือ​ระดับสูง​ที่​แอบ​พูดคุย​กัน​และ​ตกลง​ว่า​จะโจมตี​เมื่อ​หัวหน้า​พิรุณ​และ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ของ​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้าต่อสู้​กัน​จน​บาดเจ็บสาหัส​ พวกเขา​จะฆ่าหัวหน้า​พิรุณ​และ​เสาหลัก​ที่​ให้การ​สนับสนุน​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ทิ้ง​ซะ

ด้วย​การ​ที่​หัวหน้า​พิรุณ​ตาย​ไป จักรวรรดิ​เมฆทวี​ก็​ไม่ได้​เป็น​ภัย​ต่อ​พวกเขา​อีกต่อไป​ พวกเขา​สามารถ​ทำลาย​มัน​ได้​ง่าย ๆ​ หาก​พวกเขา​ร่วมมือ​กัน​

“หัวหน้า​พิรุณ​กลับมา​เร็ว​กว่า​ที่​ข้า​คิด​เอาไว้​” เซิ่งหมิง​เงียบ​ไปพร้อมกับ​เก็บ​โคลน​และ​น้ำ​จาก​เขตหวงห้าม​ เขา​เงยหน้า​ขึ้น​มามอง​ไปที่​ท้องฟ้า​ที่​ปกปิด​ด้วย​ค่าย​กล​

เจี้ยนเฉิน​เอง​ก็​เครียด​เพราะ​เขา​เสีย​ความสามารถ​ใน​การตรวจจับ​การเปลี่ยนแปลง​ที่​โลก​ภายนอก​ไปเพราะ​ค่าย​กล​ แต่​เขา​รับรู้​ได้​ถึงแรงกดดัน​ที่​มาจาก​ท้องฟ้า​ มัน​มาก​จน​เกือบ​ทำให้​เขา​หายใจไม่ออก​

“หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ ! ” เจี้ยนเฉิน​มอง​ไปที่​เซิ่งหมิง​ เขา​รู้สึก​สังหรณ์ใจ​แย่​ ๆ ขึ้น​มา ด้วย​การ​กลับมา​ของ​หัวหน้า​พิรุณ​ เขา​ไม่อาจจะ​ทำ​อะไร​ได้​ต่อหน้า​คน​แบบ​นั้น​

ยิ่งกว่านั้น​เขา​ก็​รู้​ว่า​เมื่อ​หัวหน้า​พิรุณ​กลับมา​ พลัง​ของ​ค่าย​กล​ที่นี่​ก็​จะถูก​ใช้ออกมา​อย่าง​เต็มที่​ ตอนนั้น​ไม่ใช่แค่​โถงศักดิ์สิทธิ์​ของ​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้าจะถูก​สยบ​ แต่​แม้แต่​สะพาน​เชื่อม​สวรรค์​ก็​ไม่อาจจะ​ผ่าน​ค่าย​กล​ออก​ไปได้​

ทั้ง​สะพาน​เชื่อม​สวรรค์​และ​โถงศักดิ์สิทธิ์​จะใช้กับ​ค่าย​กล​เมฆทวี​และ​พิรุณ​โลหิต​ได้​ก็ต่อเมื่อ​ไม่มีอัคร​สูงสุด​คอย​สนับสนุน​มัน​

แต่​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ยังคง​ใจเย็น​ได้​ราวกับ​่วา​เขา​มั่นใจ​ว่า​ต้อง​ทำสำเร็จ​ เขา​พูด​ขึ้น​มา “ไม่ต้อง​กังวล​ การ​กลับมา​ของ​หัวหน้า​พิรุณ​อยู่​ใน​การคาดการณ์​ของ​ข้า​ ยังไง​ซะนาง​ก็​เป็นหนึ่ง​ใน​ยอด​ฝีมือ​ไม่กี่​คน​ที่​เข้าใจ​กฎ​มิติ​ เป็นธรรมดา​ที่​นาง​จะกลับมา​อย่าง​รวดเร็ว​เช่นนี้​”

เจี้ยนเฉิน​ใจเต้น​รัว​ “หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ ผู้อาวุโส​โมเทียน​หยุ​น​จะมาหรือไม่​ ? ”

ตาม​ความเห็น​ของ​เจี้ยนเฉิน​แล้ว​ โมเทียน​หยุ​น​สามารถ​รับมือ​กับ​หัวหน้า​พิรุณ​ได้​ ตามที่​เขา​เข้าใจ​เกี่ยวกับ​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้า แม้ว่า​พวก​นั้น​จะมีราชา​เทพ​และ​อสงไขย​มากมาย​แต่​ก็​อ่อน​แอก​กว่า​กองกำลัง​ชั้นนำ​ต่าง ๆ​ ใน​เรื่อง​ยอด​ฝีมือ​บรรพกาล​

สำหรับ​อัคร​สูงสุด​แล้ว​ มัน​มีแค่​โมเทียน​หยุ​น​เพียง​คนเดียว​เท่านั้น​

ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้าไม่เหมือน​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ที่​รับ​ยอด​ฝีมือ​ภายนอก​เข้ามา​ได้​มากมาย​ ภายใน​ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้านั้น​มีอันดับ​ตั้งแต่​ขอบเขต​ดั้งเดิม​จน​ไปถึงบรรพกาล​ ทั้งหมด​ต่าง​ก็​เป็น​คน​ของ​ลัทธิ​ พวกเขา​อาจจะ​เข้าใจ​กฎ​ต่างกัน​ไป แต่​พวกเขา​ต่าง​ก็​ฝึกฝน​ทักษะ​ปิศาจ

“หาก​นาย​ท่าน​ลงมือ​ได้​ ทำไม​เรา​ถึงต้อง​ยื้อ​ไว้​นาน​เช่นนี้​ ? นาย​ท่าน​นั้น​มีเรื่องสำคัญ​กว่า​ต้อง​ไปจัดการ​ เขา​ไม่อาจจะ​มาที่นี่​ได้​” เซิ่งหมิง​พูด​ขึ้น​ เขา​มอง​ไปที่​ท้องฟ้า​ก่อนที่จะ​ละสายตา​กลับมา​ เขา​ได้​ทำการ​เก็บ​น้ำ​และ​โคลน​ต่อไป​