เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2582

ตอนที่​ 2582: การ​จู่โจมไร้​ร่องรอย​

มู่หลิน​ตกใจกลัว​ ใคร​จะรู้​ว่า​นาน​แค่​ไหน​แล้ว​ที่​เขา​ได้​สัมผัส​กับ​ความรู้สึก​อันตราย​อย่าง​รุนแรง​ ที่​สำคัญ​ที่สุด​คือ​ความรู้สึก​ถึงอันตราย​นี้​มาจาก​ทุกทิศทาง​ ดังนั้น​เขา​จึงรู้สึก​เหมือน​ไม่สามารถ​หลบหนี​ได้​

มู่หลิน​พุ่งพล่าน​ด้วย​พลังงาน​ ขณะที่​ชุด​เกราะ​เทพ​คุณภาพต่ำ​บน​ร่างกาย​ของ​เขา​เปล่งแสง​พราว​ เขา​ผลักดัน​การป้องกัน​จนถึง​ขีด​สูงสุด​

อย่างไรก็ตาม​ใน​ช่วงเวลา​ถัดไป​ความเจ็บปวด​อย่าง​รุนแรง​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​ มัน​ทำให้​มู่หลิน​หน้าซีด​ทันที​

เขา​ก้มหัว​ลง​โดยไม่รู้ตัว​เพื่อ​มองดู​และ​ใน​ทันใดนั้น​เขา​ก็​รู้สึก​กลัว​จน​ขนหัวลุก​

ร่างกาย​ของ​เขา​ถูก​ผ่า​ครึ่ง​ตาม​ช่วง​เอว​ แม้แต่​วัตถุ​เทพ​ของ​เขา​ก็​ถูก​ตัดออก​เป็น​สอง​ส่วน​

เมื่อ​ต้อง​เผชิญ​กับ​การ​โจมตี​ที่​ไร้​ต้นตอ​ แม้แต่​วัตถุ​เทพ​คุณภาพต่ำ​ก็​ไม่สามารถ​ทำ​อะไร​ได้​ มัน​ถูก​ตัด​ครึ่ง​เหมือน​กระดาษ​

ตอนนี้​มีเพียง​ครึ่ง​บน​ของ​มู่หลิน​เท่านั้น​ที่​ลอย​อยู่​ใน​อากาศ​ ขา​ของ​เขา​และ​สิ่งอื่น​ ๆ ตก​ลงมา​พร้อมกับ​วัตถุ​เทพ​อีก​ครึ่งหนึ่ง​

“มัน​คือ​ใคร​ ? ใคร​เป็น​คน​ลอบ​โจมตี​ข้า​ ? ” มู่หลิน​ร้อง​ลั่น​ด้วย​ความตกใจ​ เขา​หวาดกลัว​อย่าง​ที่สุด​กับ​การ​โจมตี​ที่​แปลกประหลาด​นี้​ แม้ว่า​เขา​จะรู้​ว่า​มัน​มาจาก​เจี้ยนเฉิน​ แต่​เขา​ก็​ปฏิเสธที่จะ​เชื่อ​. เขา​ค่อนข้าง​มั่นใจ​ว่า​ขั้น​บรรพกาล​เปิดตัว​เพื่อ​ลอบ​โจมตี​เขา​

“ทรงพลัง​มาก​ ! ” ใน​ระยะไกล​ เจี้ยนเฉิน​ก็​ตะลึง​เช่นกัน​ เขา​จ้องมอง​ไปที่​ร่าง​ของ​มู่หลิน​ซึ่งขาด​เป็น​ 2 ท่อน​ ขณะที่​เขา​รู้สึก​ตกใจ​อย่าง​มาก​

“ข้า​สามารถ​เข้าใจ​ทักษะ​ที่​ทรงพลัง​เช่นนี้​ได้​ใน​ช่วงเวลา​นั้น​เพียง​อย่าง​เดียว​ อย่างไรก็ตาม​ มัน​เป็น​เพียง​การเคลื่อนไหว​เดียว​ ข้า​จะเรียก​การเคลื่อนไหว​นี้​ว่าการ​จู่โจมไร้​ร่องรอย​” เจี้ยนเฉิน​พึมพำ​ แม้แต่​ตัว​เขา​เอง​ก็​ไม่แน่ใจ​ว่า​ทักษะ​ที่​เขา​เข้าใจ​นั้น​เป็น​ทักษะ​การต่อสู้​ระดับ​เทพ​หรือ​เป็น​ทักษะ​ลับ​

เจี้ยนเฉิน​มาถึงต่อหน้า​มู่หลิน​อย่าง​เงียบ ๆ​ พร้อมกับ​กฎ​แห่ง​มิติ​ เขา​จ้องมอง​มู่หลิน​ที่​หวาดกลัว​อย่าง​สงบ​ ดวงตา​ของ​เขา​ส่อง​ประกาย​ด้วย​จิต​สังหาร​

ในที่สุด​มู่หลิน​ก็​เอาชนะ​ความกลัว​ได้​เมื่อ​เขา​สัมผัส​ได้​ถึงจิต​สังหาร​ของ​เจี้ยนเฉิน​ เขา​พยายาม​ตี​สีหน้า​อย่าง​เข้มแข็ง​และ​พูดว่า​ “เจี้ยนเฉิน​ ข้า​ยอมรับ​ว่า​ข้า​ประเมิน​เจ้าต่ำ​เกินไป​ ถึงเจ้าจะเอาชนะ​ข้า​ได้​มัน​ก็​ไม่มีประโยชน์​ ข้า​มาจาก​ที่ราบ​ประกาย​ดาว​ ข้า​อยู่​ใน​องค์กร​ภายใต้​การปกครอง​ของ​ใต้เท้า​ประกาย​ดาว​ทั้ง​เก้า​ เจ้ากล้า​พอที่จะ​สังหาร​ข้า​รึ​ ? ”

“ทำไม​ต้อง​ไม่กล้า​ ? ” เจี้ยนเฉิน​ตะคอก​อย่าง​เย็นชา​ เขา​ค่อย ๆ​ ยก​กระบี่​นว​ดารา​วิถี​สวรรค์​ขึ้น​มาและ​จิต​สังหาร​ก็​พุ่ง​สูงขึ้น​จาก​เขา​ ดูเหมือน​เขา​จะตัดสินใจ​แล้ว​ ทำให้​เขา​ไม่เกรงกลัว​ต่อ​การกระทำ​ของ​ตัวเอง​

พลัง​ใน​การต่อสู้​ของ​เจี้ยนเฉิน​เพิ่มขึ้น​เป็น​ทวีคูณ​หลังจาก​ทำความเข้าใจ​กับ​ทักษะ​การ​จู่โจมไร้​ร่องรอย​ วัตถุ​เทพ​ที่​ถูก​ทำลาย​ของ​มู่หลิน​ตอนนี้​เปราะบาง​ราวกับ​กระดาษ​ใน​สายตา​ของ​เจี้ยนเฉิน​

“อย่า​- มาอวดดี​ ! ” มู่หลิน​พยายาม​ทำตัว​แข็งกร้าว​ จิต​สังหาร​อัน​เยือกเย็น​ของ​เจี้ยนเฉิน​ทำให้​เขา​หวาดกลัว​มาก​

แม้ว่า​เขา​จะเป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ แต่​เขา​ก็​ยัง​พยายาม​ดิ้นรน​เพื่อ​รักษา​ความสงบ​ตามปกติ​เมื่อ​เผชิญ​กับ​ความตาย​

“ผู้ปกครอง​ของ​ตระกูล​เทียน​หยวน​ โปรด​ยั้ง​มือ​ เขา​เป็น​คน​ของ​ใต้เท้า​ประกาย​ดาว​ทั้ง​เก้า​ ลงโทษ​เขา​สัก​เล็กน้อย​ก็​เพียง​พอแล้ว​ ถ้าเจ้าฆ่าเขา​จริง ๆ​ เจ้าจะตกที่นั่งลำบาก​” ใน​ขณะนี้​เสียง​เก่าแก่​ดัง​ขึ้น​ใน​หัว​ของ​เจี้ยนเฉิน​

ในขณะที่​เสียงดัง​ขึ้น​ เจี้ยนเฉิน​รู้สึก​ได้​ทันที​ว่า​พลัง​อัน​แข็งแกร่ง​และ​ลึกลับ​มีอิทธิพล​ต่อ​มิติ​รอบตัว​เขา​ ราวกับว่า​มิติ​ถูก​ปิดตาย​ เขา​รู้สึก​เหมือน​ตก​อยู่​ใน​โคลน​และ​การเคลื่อนไหว​ของ​เขา​ก็​กลายเป็น​ความเฉื่อยชา​

พลัง​ลึกลับ​อยู่​ไกล​เกิน​กว่า​ระดับ​ของ​เจี้ยนเฉิน​ เขา​ไม่สามารถ​เทียบเคียง​ได้​ แม้จะมีกฎ​แห่ง​มิติ​ เขา​ก็​ไม่สามารถ​ทำ​อะไร​กับ​ความเฉื่อยชา​ของ​เขา​ได้​

“เจ้าคือ​ใคร​ ? ” ใบหน้า​ของ​เจี้ยนเฉินจมลง​และ​เขา​ถามอย่าง​เคร่งเครียด​

“ ข้า​คือ​บรรพชน​สายลม​พลิ้ว​ ซึ่งเป็นหนึ่ง​ใน​บรรพชน​ทั้ง​ห้า​คน​ของ​พันธมิตร​สี่เส้า ผู้นำ​ตระกูล​เทียน​หยวน​ ข้า​หวัง​ว่า​เจ้าจะเห็นแก่​ข้า​และ​ไว้ชีวิต​เขา​” บรรพชน​สายลม​พลิ้ว​กล่าว​