เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2620

2620 /2622

ตอนที่ 2620: กระแสที่ไหลหวนกลับมาอีกครั้ง

ซูซีปิงพยักหน้าและกล่าวว่า “เอาละ ระวังพลังวิญญาณนักรบของหุนเจิ้งด้วย พลังนั้นสร้างความเสียหายให้กับวิญญาณโดยเฉพาะและเจ้าก็ไม่อาจปกป้องมันได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ข่ายวิญญาณนักรบเสร็จสมบูรณ์ พลังวิญญาณนักรบก็มาถึงระดับที่คุกคามเจ้ากับข้าได้”

ด้วยเหตุนี้ซูซีปิงก็พุ่งออกไปและมาถึงด้านหน้าภูเขาวิญญาณในชั่วพริบตา

ในขณะนี้ชาหยุนได้ใช้ดาบของเขาในขณะที่เจตจำนงดาบที่โหดร้ายก็ควบแน่นรอบ ๆ ตัวของเขา เขาโจมตีไปที่ภูเขาวิญญาณนักรบอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้นมิติก็เต็มไปด้วยปราณดาบที่แหลมคมและมีเจตจำนงดาบแทรกซึมอยู่ทั่วพื้นที่ ในขณะที่มันตัดผ่านมิติและสร้างรอยแยกมิติไปทั่วทุกที่ที่มันผ่าน

รอยแยกมิตินั้นเล็กน้อยมาก แต่มันเหมือนกับฝนที่โปรยปรายสู่ภูเขาวิญญาณ

อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงอิทธิผลจากดาบ หากชาหยุนโจมตีด้วยอาวุธตัวเองและทำให้มิติแตกเป็นเสี่ยง ๆ

“อาทิตย์ขึ้น ! ” ในเวลาเดียวกันซูซีปิงที่ยืนอยู่หน้าภูเขาวิญญาณตะโกนออกมา มิติที่ทำมืดและเยือกเย็นถูกความร้อนแผดเผาทันทีที่ส่องมาจากซูซีปิง

แสงนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และแผดเผารุนแรงมากขึ้นในเวลาไม่นาน เพียงสองสามวินาทีแสงบนซูซีปิงก็มาถึงระดับที่ไม่สามารถอธิบายได้และความร้อนที่น่ากลัวทำให้มิติบิดเบี้ยวตลอดเวลา

ในขณะนั้นซูซีปิงดูเหมือนว่าเขากลายเป็นดวงอาทิตย์ส่องไปทั่วจักรวาลที่มืดมิด แสงที่รุนแรงและความร้อนแผดเผาส่งมาถึงที่ราบเมฆาราวกับว่าฤดูร้อนได้มาถึงแล้ว

ไม่ มันน่ากลัวว่านั้นอีกเหมือนกับแสงแดดของหน้าร้อน เพียงแค่แสงอย่างเดียวผู้บ่มเพาะระดับต่ำจำนวนนับไม่ถ้วนบนที่ราบเมฆาร้อน แม้แต่ผู้บ่มเพาะขอบเขตเทพก็ยังต้องพยายามลืมตาและขั้นอสงไขยบางคนยังรู้สึกเจ็บดวงตา ทำให้พวกเขาไม่กล้ามองท้องฟ้าอีกต่อไป

นี่คือแสงสว่างเพียงอย่างเดียว ดังนั้นความร้อนจึงน่ากลัวมาโดยไม่ต้องพูดออกไป

ภายใต้ความร้อน ผู้บ่มเพาะระดับต่ำจำนวนนับไม่ถ้วนหนีเอาชีวิตรอด พวกเขาพบหลุมและสถานที่ต่าง ๆ เพื่อซ่อนตัว พืชเหี่ยวเฉาในระดับที่มองเห็นได้เนื่องจากสัญญาณชีวิตของมันได้หายไป

นี่คือกฏตะวันของซูซีปิง เขากลายเป็นดวงอาทิตย์ เว้นแต่ว่าเขาน่ากลัวว่าดวงอาทิตย์จริง ๆ

“ภูเขาวิญญาณนักรบ ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจะอยู่ภายใต้กฏตะวันของข้าได้นานแค่ไหน” เสียงของซูซีปิงดังออกมา มันกังวาลอย่างเห็นได้ชัด ในเวลาต่อมา “ดวงอาทิตย์” รอบ ๆ ตัวของเขาก็เริ่มขยายขึ้นจนใหญ่กว่าดาวเคราะห์และเริ่มโอบล้อมภูเขาวิญญาณตรง ๆ

ทันใดนั้นภูเขาวิญญาณก็หายไป มันถูกกลืนหายไปโดยดวงอาทิตย์ ดาวเคราะห์น้อยที่ควบแน่นจากกฏตะวัน ดวงอาทิตย์นี้ทำหน้าที่เป็นเสมือนคุกของภูเขาวิญญาณนักรบไม่ให้ไปไหน

กฏตะวันพุ่งสูงขึ้นจากภายใน พวกมันแทบจะจับต้องไม่ได้กลายเป็นไฟสุริยะที่ลุกโชนแผดเผาภูเขาวิญญาณอย่างน่ากลัว

ซูซีปิงนั่งอยู่ใจกลางดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ เขาใช้ความเข้าใจเกี่ยวกับกฏตะวันเพื่อกลั่นพลังของดวงอาทิตย์อย่างต่อเนื่องและเต็มเต็มส่วนที่หายไปของ “ดวงอาทิตย์” ให้คงอยู่อย่างต่อเนื่อง

ซูซีปิงไม่สามารถทะลวงการป้องกันของภูเขาวิญญาณนักรบได้ เขาจึงเลือกวิธีที่ทำให้พลังของมันหมดลงอย่างรวดเร็วเมื่อมันผ่านไป