เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 272

ตอนที่ 272: ตระกูลเทียนฉิน

คืนต่อมา เจี้ยนเฉินและหมิงตงก็มารวมตัวกันในห้องเล็ก ๆ

ดูสิว่าเจ้าดูดีขึ้นมากแค่ไหนหลังจากที่เจ้าหายดี เจี้ยนเฉินบอกความคิดของเขาขณะที่ยิ้มให้กับหมิงตง

หมิงตงพยักหน้ารับและพูดว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่ายาที่เจ้าได้ทิ้งเอาไว้ ไม่อย่างนั้นมันจะต้องใช้เวลานานกว่านี้ในการฟื้นฟู ขอบใจสำหรับเรื่องนี้มาก ข้าสามารถบ่มเพาะตัวเองได้อย่างสงบและเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองได้เป็นอย่างมาก

เจี้ยนเฉินพยักหน้าพร้อมกับชมเชย ไม่เลว ตอนนี้เจ้าเป็นเซียนขั้นสุดยอดแล้ว ด้วยความสามารถในการบ่มเพาะของเจ้า มันไม่ต้องทำให้ข้าสงสัยได้เลยว่าเจ้าจะต้องทะลวงผ่านภายในหนึ่งเดือนนี้และกลายเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ

ตราบใดที่มีแกนอสูรมากพอ ข้าก็จะสามารถทะลวงไปเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญได้ภายในสามเดือน ใบหน้าของหมิงตงเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาไม่ได้ที่จะภาคภูมิใจในการบ่มเพาะของเขา แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เขานึกถึงเจี้ยนเฉิน ความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเขาก็หายไปทันที

แม้ว่าพรสวรรค์ในการบ่มเพาะของเขาจะสูงกว่าคนส่วนใหญ่ แต่หมิงตงรู้ดีว่ามีความแตกต่างอย่างมากกับพรสวรรค์ของเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินยังดูไม่ถึง 20 ปีดี แต่เขาก็เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษแล้ว เขาที่มีอายุได้ 27 ปี และอายุมากกว่าเจี้ยนเฉินไปหลายปี ความแข็งแกร่งของเขายังอยู่ที่เซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสุดยอดเท่านั้น ด้วยสิ่งเหล่านี้มันแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

เจี้ยนเฉินยื่นแกนอสูรระดับ 4 ให้กับหมิงตง เพิ่มความแข็งแกร่งของเจ้าต่อไป เจ้าไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีแกนอสูร ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้า แต่สิ่งหนึ่งที่เจ้าต้องจำไว้คือเจ้าต้องเพิ่มการบ่มเพาะของตัวเองทีละขั้น หากเจ้าเร่งรีบมากเกินไปโดยไม่สนใจใด ๆ เจ้าก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามีอันตรายใด ๆ ที่ซ่อนอยู่ในอนาคตซึ่งจะขัดขวางความก้าวหน้าของเจ้า

ด้วยรู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เช่นนี้ หมิงตงก็ไม่กล้าขัด เขารับแกนอสูรและพูดว่า ไม่ต้องห่วง ข้ารู้ตัวดี

ดี อ๊ะ! เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะมีการรวมตัวกันของทหารรับจ้างเกิดขึ้น 2 ครั้งในทุก ๆ 100 ปี?

หมิงตงพยักหน้า ข้าได้เดินทางไปหลายที่แล้ว ดังนั้นการชุมนุมกันของทหารรับจ้างข้าก็เตบได้ยินมาก่อนหน้านี้ พวกเขาบอกว่ามันเป็นการแข่งขันที่ดุเดือดและคนที่มีระดับความแข็งแกร่งน้อย ๆ ไม่ควรเข้าร่วม ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับการที่พวกเขาเอาชีวิตไปทิ้ง

อึ้ม! เจี้ยนเฉินพยักหน้าเห็นด้วย ข้าได้ยินว่ามา โอกาสตายนั้นค่อนข้างสูง แต่รางวัลที่ให้มานั้นก็มากอย่างเหลือเชื่อ มันทำให้ทหารรับจ้างต้องบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก

เมื่อได้ยินอย่างนี้หัวใจของหมิงตงก็เต้นแรงสักครู่ขณะที่จ้องกลับไปที่เจี้ยนเฉินอย่างสงบ อย่าบอกนะว่าเจ้าต้องการที่จะเข้าร่วมการชุมนุมของทหารรับจ้าง ?

เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธและพูดว่า ถูกต้อง นั่นเป็นแผนของข้า

อย่าไปเลย ! หมิงตงอุทาน แม้ว่าข้าจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการชุมนุมของทหารรับจ้าง แต่ข้าก็ได้ยินมาว่ามันเต็มไปด้วยอันตราย หากคนในกลุ่มไม่มีใครอยู่ในขอบเขตของเซียนปฐพี พวกเขาก็ไม่ควรไปเข้าร่วมหรือหาเรื่องตาย

เจี้ยนเฉินหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า ไม่ต้องห่วง แม้ว่าข้าจะไม่ใช้เซียนปฐพี แต่ข้าก็สามารถป้องกันตัวเองได้ ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์มันช่างเย้ายวนจนข้าอดใจไม่ไหว

หน้าของหมิงตงดูขึงขังอย่างมากขณะที่มองมาที่เจี้ยนเฉินอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหลังจากที่เห็นว่าเจี้ยนเฉินไม่ได้ล้อเล่น เขาก็สูดลมหายใจไปเฮือกหนึ่งและพูดว่า ดูเหมือนว่าเจ้าตั้งใจที่จะเข้าร่วมการชุมนุมของทหารรับจ้าง

ถูกต้อง ข้าตั้งใจว่าจะไป พรุ่งนี้ข้าจะออกจากหมู่บ้าน เจ้าควรจะไปกับข้าด้วย หมู่บ้านหวางนั้นสงบเกินไปและมันอาจจะทำให้เจ้าหยุดอยู่กับที่หากว่าเจ้าอยู่ที่นี่นาน ๆ

ยังงั้นก็ได้ ข้าก็เริ่มที่จะอดทนไม่ไหวแล้วหลังจากไม่กี่วันที่ผ่านมา หากไม่รอให้เจ้ากลับมาที่นี่ ข้าคงออกไปจากที่นานแล้ว

…..

เช้าวันที่สอง เจี้ยนเฉินและหมิงตงต่างก็บอกกับคนในหมู่บ้านว่าพวกเขาจะออกไป หลังจากนั้นพวกเขาก็ออกจากหมู่บ้านพร้อมกับอาหารที่คนในหมู่บ้านให้มาเป็นจำนวนมาก

ส่วนการออกจากหมู่บ้านของหมิงตงนั้น ตัวเขาเองก็ค่อนข้างลังเลว่าจะออกจากหมู่บ้านหวางดีหรือไม่ แต่เขาก็ยังคงออกมาแม้ว่าจะลังเล พวกเขารู้ดีว่าหมิงตงไม่พอใจที่จะอยู่ในหมู่บ้านต่อไป เขาจะต้องออกจากหมู่บ้านอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็วตราบเท่าที่โลกนี้ยังมีการผจญภัยที่น่าสนใจอยู่ ในฐานะนักผจญภัยเขาต้องไม่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ชาวบ้านในหมู่บ้านหวางก็ได้แต่หวังว่าหมิงตงและเจี้ยนเฉินจะกลับมาเยี่ยมบ้างหากว่าเขามีเวลาในอนาคต

ในที่สุดหมู่บ้านหวางก็อยู่ลึกลงไปในเทือกเขาและตัดขาดจากโลกภายนอก ผู้เดินทางก็อยู่ไกลและมีน้อย

สองวันต่อมาเจี้ยนเฉินและหมิงตงทั้งคู่ก็เดินออกมาจากเทือกเขาในที่สุดและอีกหนึ่งวันหลังจากที่พวกเขาเดินทางมาถึงเมืองชั้น 2 จากระยะไกลพวกเขาสามารรถเห็นขบวนของพ่อค้าและทหารรับจ้างกำลังหลั่งไหลเข้า-ออกเมืองตลอดเวลา

มีทหารจำนวนก 200-300 คนตามประตูเมืองต่าง ๆ และพวกเขาแต่ละคนก็ตรวจสอบทั้งพ่อค้าและทหารรับจ้าง พวกเขาถูกขวางทางและพูดคุยอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะปล่อยให้พวกเขาเข้าเมือง แม้กระทั่งบนกำแพงก็เต็มไปด้วยกองทหารชั้นยอดที่คอยจ้องมองมายังทุกคนอย่างดุดัน

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีทหารจำนวนมาก มันไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน…

ข้าสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างที่สำคัญเกิดขึ้นเท่านั้น เมื่อวานนี้ข้าอยู่ในเมืองละมั่งและมันก็มีทหารยามมากมายเช่นกัน เมืองทั้งเมืองเต็มไปด้วยทหารทุกหนทุกแห่ง ราวกับว่าพวกเขากำลังหาใครบางคน มันช่างวุ่นวายจริง ๆ…