เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 282

ตอนที่ 282 – การจู่โจมของเซียนปฐพี

เจี้ยนเฉินขี่ม้าอสูรระดับ 3 ของเขาออกจากเมืองหว่าลู่เหรินและออกไปตามทิศตะวันออก

เขาได้เห็นพื้นที่ใกล้เคียงจากภายในเมืองหว่าลู่เหรินมานาน ห่างออกไป 100 กิโลเมตร เป้าหมายของเจี้ยนเฉินคือเทือกเขาเล็ก ๆ นั่น เจี้ยนเฉินอ่านทุกสิ่งที่เขาจำเป็นต้องรู้จากคฤหาสน์เจียงหยางและสำนักคากัตเกี่ยวกับขั้นตอนการตัดผ่านเป็นเซียนปฐพี ดังนั้นกฎที่อยู่เบื้องหลังขั้นตอนนี้เขาจึงจดจำได้

แม้ว่ามีผู้คนเพียงหนึ่งในสิบส่วนเท่านั้นที่จะสามารถทะลวงผ่านด่านสู่การเป็นเซียนปฐพีได้ แต่เจี้ยนเฉินก็มั่นใจในตัวเอง เขามั่นใจว่ากำแพงกั้นที่เป็นอุปสรรคกับคนส่วนใหญ่จะไม่เป็นปัญหากับเขา

หากอุปสรรคแรกบนถนนแห่งการบ่มเพาะทำให้เขาห่างไกลจากการพยายามที่จะเป็นเซียนปฐพีแล้ว เขาจะสามารถทะลวงผ่านคอขวดที่ยากกว่านี้ได้อย่างไรในอนาคต ?

เจี้ยนเฉินเดินผ่านที่ราบใกล้เมืองหว่าลู่เหริน ถึงป่าเล็ก ๆ ม้าอสูรระดับ 3 ของเขายังคงวิ่งเหยาะๆ ลึกเข้าไปในป่าพร้อมกับเสียงหวีดหวิวและจังหวะที่หลายคนอาจพบว่ายากที่จะติดตาม

เจี้ยนเฉินเข้าไปในป่า ปราณกระบี่จำนวนมากก็บินผ่านใบไม้ที่หนาแน่นและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินรีบหลบไปด้านข้างทันที

แล้วก็ได้ยินเสียงที่น่าสลดใจเมื่อม้าอสูรระดับ 3 ถูกตัดออกเป็น 2 ส่วน เลือดพุ่งผ่านอากาศและย้อมหญ้าโดยรอบให้เป็นสีเลือด

พลังเซียนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ในมือขวาของเจี้ยนเฉินก่อตัวเป็นใบกระบี่สีเงินของกระบี่วายุโปรยอย่างรวดเร็ว ปล่อยปราณกระบี่ของเขาออกมาแล้ว เขาก็ส่งมันบินไปในทิศทางที่ถูกโจมตี

ใบไม้ในพื้นที่นั้นสั่นสะเทือนเมื่อปราณกระบี่หายเข้าไปข้างใน ชายสวมเสื้อคลุมสีเทาคนหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มไม้ก่อนที่พื้นดินจะแตกสลายอย่างกะทันหันอันเนื่องมาจากแรงกดดันที่พุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน ในวินาทีต่อมากระบี่ในมือของชายคนนั้นก็พุ่งลงมาที่เจี้ยนเฉินทันที

” เซียนปฐพี ! ” เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเองก่อนที่จะเริ่มเอาจริงเอาจัง แสงสีฟ้าและสีม่วงเริ่มไหลเข้าสู่กระบี่วายุโปรยของเขา ก่อนที่เขาจะแทงออกไปโดยไม่ลังเล

“ติ๊ง!”

อาวุธเซียนทั้งสองปะทะกันกลางเวหาพร้อมประกายไฟที่กระจายออกไปทุกทิศทุกทาง เนื่องจากปราณกระบี่สีฟ้า-ม่วงของกระบี่วายุโปรยจึงทำให้เกิดรอยบิ่นปรากฏขึ้นบนกระบี่ของอีกฝ่ายได้

ด้วยเสียงตะโกนอู้อี้ ชายสวมเสื้อคลุมสีเทาปลิวไปข้างหลัง ในเมื่ออาวุธของเขาได้รับความเสียหาย เขาก็ได้รับความเสียหายบางส่วนด้วยเช่นกัน

แม้เจี้ยนเฉินจะก้าวถอยหลังไปไม่กี่ก้าว ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ที่ขั้นสูงสุดของระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ในขณะที่สิ่งนี้เป็นการพัฒนาขึ้นครั้งใหญ่เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน แต่เขาก็ยังคงอ่อนแอกว่าเซียนปฐพี

เจี้ยนเฉินเงยหน้าขึ้นมองเห็นผู้อาวุโสที่สวมเสื้อคลุมสีเทา ด้วยการจ้องมองอย่างเย็นชา เขาพูดว่า” ผู้อาวุโสหวู่ ท่านนั่นเอง”

ผู้ที่โจมตีเขาในทันทีคือผู้อาวุโสหวู่จากตระกูลเทียนฉิน

ผู้อาวุโสหวู่มองดูความเสียหายที่เกิดขึ้นกับอาวุธของเขาด้วยท่าทางที่ไม่เชื่อและตกใจอย่างที่สุด

“สิ่งนี้เป็นไปได้อย่างไร ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าทำให้อาวุธของข้าเสียหายได้อย่างไร ? ” ผู้อาวุโสหวู่รู้สึกงุนงงมาก ตาของเขามองสลับกันระหว่างเจี้ยนเฉินกับกระบี่ที่ชำรุดของเขา

เจี้ยนเฉินหัวเราะเมื่อเขาเห็นสีหน้าที่ตกใจของผู้อาวุโส “ผู้อาวุโสหวู่ ดูเหมือนว่าท่านจะไม่เต็มใจที่จะลืมหินหลากสี”

เมื่อได้ยินชื่อของหิน สีหน้าของผู้เฒ่าก็แสดงออกอย่างชัดเจนและแทนที่ด้วยสีหน้าที่รู้สึกตกใจ ” ถูกต้อง หินหลากสีเป็นสมบัติล้ำค่าด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว เหตุผลเดียวที่เจ้าสามารถทำลายอาวุธเซียนของข้าได้ ต้องเป็นผลงานของหินหลากสีแน่”

ด้วยเหตุผลดังกล่าว สีหน้าของผู้เฒ่าก็สงบลงอีกครั้งเมื่อเขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินเขม็ง ” เจี้ยนเฉิน ข้าจะให้ทางเลือกแก่เจ้า 2 ทาง เส้นทางแรกข้าจะละเว้นชีวิตของเจ้า ถ้าเจ้ามอบหินหลากสีให้ข้า เส้นทางที่สองข้าจะฆ่าเจ้าและนำหินออกจากศพของเจ้า เลือกอย่างชาญฉลาดในตอนนี้”

เจี้ยนเฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็น เขาไม่ได้รู้สึกอยากที่จะตอบตัวเลือกของผู้อาวุโส เขาเหน็บแนมผู้อาวุโสหวู่ เจี้ยนเฉินตั้งคำถามด้วยตัวของเขาเองว่า “ผู้อาวุโสหวู่ ท่านคิดจริง ๆ หรือว่า ท่านสามารถเอาชนะข้าได้ ? “

ผู้อาวุโสตอบว่า” เจี้ยนเฉิน เจ้าอย่าพยายามคิดว่ามีสุดยอดสมบัติแล้ว เจ้าจะสามารถเอาชนะเซียนปฐพีอย่างข้าได้ เซียนปฐพีและเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษนั้นมีช่องว่างของความแตกต่างกว้างราวกับสวรรค์ ไม่มีหนทางใดที่สมบัติล้ำค่าจะทำสิ่งนั้นได้” อย่างไรก็ตาม แม้ในขณะที่เขาพูดก็มีความเกรงกลัวในส่วนที่ลึกที่สุดของดวงตาของผู้อาวุโส

“อะไร ? ” เจี้ยนเฉินเย้ยหยัน ” วันนี้ ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าเซียนปฐพีสามารถถูกเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษสังหารได้อย่างไร กำแพงที่แบ่งขอบเขตทั้งสองนี้จะถูกทำลายโดยข้า!” จากนั้นเจี้ยนเฉินก็พุ่งเข้าหาผู้อาวุโสหวู่ทันที