เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 368

ตอนที่ 368 – ไม่มีทางออก

เจี้ยนเฉินเริ่มมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง เจี้ยนเฉินรู้ว่าตัวตนของเขาสามารถถูกเปิดเผยได้ทุกเวลา แต่เขาต้องนำลูกเสือขาวกลับมาไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม เขารับปากรัมกุยเนสว่าจะดูแลลูกของนาง ดังนั้นเขาจึงไม่ยินยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับลูกเสือขาว

คืนนี้ในสวนเงียบเป็นพิเศษ เมื่อมันมืดมากและไม่ได้มีคนลาดตระเวนเป็นจำนวนมาก เจี้ยนเฉินแอบไปที่โถงหลักราวกับภูตผีในชุดดำสนิทของเขา เขามีความตั้งใจเป็นอย่างมากในการลอบเข้ามา ถ้าเขาต้องการที่จะเอาลูกเสือขาวกลับคืนมา

ในขณะที่เจี้ยนเฉินเข้ามาใกล้ห้องใต้หลังคาในห้องโถง เสียงที่คุ้นเคยก็ได้ยินมาถึงหูของเจี้ยนเฉิน – มันเป็นเสียงคำรามของลูกเสือขาว

เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกเสือขาว เจี้ยนเฉินก็ยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขาทันที ในขณะที่เขาเริ่มค้นหาว่าเสียงดังมาจากไหน เขาไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องง่ายที่จะหาลูกเสือขาว !

ทันใดนั้นพื้นที่ทั้งหมดก็สว่างไสวเมื่อคบเพลิงปรากฏขึ้นทุกที่รอบ ๆ เจี้ยนเฉินถูกย้อมเป็นสีแดงสด

“เจี้ยนเฉิน เจ้ากลับมาแล้วจริง ๆ ข้าคิดว่าเจ้ากำลังจะพยายามหลบหนีในครั้งนี้” สามารถได้ยินเสียงผู้สูงอายุอย่างฉับพลันก่อนที่คนจะเดินออกมาจากท่ามกลางฝูงชน

ผู้ที่พูดใส่เสื้อคลุมสีขาวและยิ้มอย่างมีเมตตาต่อหน้าเขา มันเป็นผู้อาวุโสสามของตระกูลชิและคนที่อยู่ข้างหลังเขาเป็นสมาชิกระดับสูงของตระกูลหวงฟู่ ในมือของผู้นำตระกูลคือลูกเสือขาว

“โฮก .. โฮก ..” เมื่อเห็นเจี้ยนเฉิน ลูกเสือในมือของท่านผู้นำตระกูลก็เริ่มตื่นเต้นและเริ่มตะกุยอุ้งเท้าของมันเพื่อพยายามเข้าหาเขา ด้วยเสียงคำรามเล็ก ๆ อุ้งเท้าทั้งสี่เริ่มกดลงบนหน้าอกของท่านผู้นำตระกูลราวกับไม่เต็มใจที่จะถูกกอดโดยท่านผู้นำตระกูลอีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าเขาถูกค้นพบ เจี้ยนเฉินก็กระโดดออกมาจากเงามืดหลังจากที่รู้ตัวว่ามันไร้ประโยชน์

ผู้นำของตระกูลหวงฟู่เริ่มประเมินเจี้ยนเฉิน จากสิ่งที่เขาได้เห็น เจี้ยนเฉินคนนี้อายุน้อยกว่า 30 ปีซึ่งเป็นผู้เยาว์ในทุก ๆ ด้านในความหมายของคำ

“คนผู้นี้เป็นคนที่ท่านเจ้าเมืองและผู้อาวุโสเหล่านี้ตามหาหรือไม่ ? ” ท่านผู้นำตระกูลหวงฟู่คิด

เจี้ยนเฉินจ้องมองท่านผู้นำตระกูลหวงฟู่” คืนลูกเสือให้ข้า”

โดยไม่สนใจคำขอของเจี้ยนเฉิน ท่านผู้นำตระกูลหันไปหาผู้อาวุโสสามของตระกูลชิ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำตระกูล แต่เขาก็รู้ว่าเขาจำเป็นต้องฟังผู้อาวุโสคนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

ผู้อาวุโสสามจ้องกลับไปที่เจี้ยนเฉินอย่างอย่างเท่าเทียมกัน ” เจี้ยนเฉิน ข้าอดทนกับเจ้ามานานพอแล้ว ส่งคืนยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎกลับมาหาเราทันที มิฉะนั้นอย่าโทษเราสำหรับการกระทำของเรา แม้ว่าเจ้าจะเร็วมาก แต่เรารู้ว่าเจ้าไม่สามารถรักษาความเร็วไว้ได้นาน เจ้าไม่สามารถหนีจากเราได้”

เจี้ยนเฉินหันไปหาผู้อาวุโสสามด้วยรอยยิ้ม” ข้ากลัวว่าแม้หลังจากที่ข้าคืนอาวุธให้เจ้าแล้ว เจ้าก็จะนำมันมาใช้ทำร้ายข้า ข้าไม่ใช่คนปัญญาอ่อน ถ้าเจ้าต้องการที่จะเอายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎคืน เจ้าจะต้องมาแย่งชิงพวกมันไปเอง ! “

“รนหาที่ตาย ! ” ใบหน้าของผู้อาวุโสสามเริ่มมืดครึ้มลงอย่างมาก ในขณะที่ใบหน้าใจดีของเขาหายไป ด้วยแววตาอันน่ากลัว เขาก็บินไปหาเจี้ยนเฉินพร้อมกับอาวุธเซียนของเขาซึ่งแทงไปที่หน้าอกของเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะเร็วมาก แต่ในที่สุดเขาก็ยังเป็นเซียนปฐพี ใครบางคนที่มีความสามารถนั้นไม่สามารถเทียบได้กับเซียนสวรรค์เช่นเดียวกับผู้อาวุโสสาม

แต่เมื่อผู้อาวุโสสามลงมือแล้ว เจี้ยนเฉินก็เช่นกัน เขาเริ่มต้นใช้ทั้งทักษะมายาพริบตาและทักษะขโมยชะตาสวรรค์ ทั่วร่างของเขาทอประกายวูบหนึ่งห่างจากตำแหน่งเดิมที่เขาเคยอยู่ก่อนจะปรากฏขึ้นอีกครั้งหลังผู้นำตระกูล เท้าของเขากระแทกกับพื้นและหายไปจากพื้นที่อีกครั้ง

พลังงานกระเพื่อมอยู่ด้านหลังของเจี้ยนเฉิน ในขณะที่เขาถอยกลับ ในช่วงเวลานั้นผู้อาวุโสสามได้ฟาดแผ่นหลังของเจี้ยนเฉินเต็มแรง

“พรวด ! ” เจี้ยนเฉินพ่นเลือดออกมาเต็มปาก ก่อนจะหายเข้าไปในยามค่ำคืน

ผู้อาวุโสสามเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าก่อนที่จะเป่านกหวีด เสียงนกหวีดที่ดังขึ้นราวกับเสียงฟ้าร้องในท้องฟ้าอันมืดมิด จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าและไล่ตามเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วเหมือนลูกศร

ทันทีที่เซียนสวรรค์คนอื่น ๆ ได้ยินเสียงนกหวีดจากตำแหน่งของพวกเขา พวกเขาก็ตกใจ เมื่อลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเขาเริ่มมองดูราวกับว่ากำลังเตรียมที่จะซุ่มโจมตีเจี้ยนเฉินในช่วงเวลาใดก็ตาม

ด้วยแผนเช่นนี้ไม่ว่าเจี้ยนเฉินจะไปที่ไหน เขาก็จะถูกติดตามและจะถูกขัดขวางโดยเซียนสวรรค์คนใดคนหนึ่ง