เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 38

Chaotic Sword God ตอนที่ 38 เหลียงเสี่ยวเล่อ

โอ้ อีกอย่างหนึ่ง เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าตรวจพบพวกเราได้อย่างไร? ชายวัยกลางคนคนหนึ่งถาม เสียงของเขาเต็มไปด้วยสงสัย

อาจารย์คนอื่น ๆ อีกสามคนก็อยากรู้เช่นเดียวกัน พวกเขาจ้องมองมาที่เจี้ยนเฉิน พวกเขาทั้งสี่มีความสนใจอย่างมากในวิธีการที่เจี้ยนเฉินใช้ในการตรวจพบพวกเขาขณะที่ซ่อนตัวอยู่ในหญ้าสูง เพราะพวกเขาไม่ได้ส่งเสียงหรือเคลื่อนไหวแต่อย่างใด ดังนั้นมันไม่มีทางที่เจี้ยนเฉินจะมองเห็นพวกเขาได้

เจี้ยนเฉินหัวเราะและกล่าวว่า ข้าตรวจพบพวกท่านตั้งแต่ที่ท่านอาจารย์มาถึง

อะไร! เจ้าตรวจพบตั้งแต่พวกข้ามาถึง นั่นมันเป็นไปได้อย่างไร ผู้หญิงร้องออกมาด้วยท่าทีไม่อาจเชื่อ

ทั้งสามคนก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เจี้ยนเฉินกล่าวออกมา

เจี้ยนเฉินเปิดปากของเขา ขณะที่ข้ากำลังต่อสู้กับฝูงหมาป่า ขณะนั้นข้าก็ยังให้ความสนใจกับสิ่งแวดล้อมโดยรอบ มิฉะนั้นพวกเราอาจจะถูกโจมตีจากใครบางคน แล้วข้าจะกล้าสูญเสียความสนใจของสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวข้าได้อย่างไร นั่นมันสำคัญยิ่งนัก ? “

ได้ยินอย่างนี้แล้วอาจารย์ทั้งสี่พยักหน้าเห็นด้วยในสิ่งที่เจี้ยนเฉินได้กล่าว

เจี้ยนเฉินอธิบายอย่างต่อเนื่องว่า ท่านอาจารย์ แม้ทุกคนจะไม่ได้ส่งเสียงอะไร แต่เมื่อพวกท่านมาถึงข้าเห็นกิ่งไม้ขยับอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นข้าจึงค้นพบพวกท่านตั้งแต่แรก

ได้ยินอย่างนี้แล้ว ทั้งสี่คนตระหนักถึงความผิดพลาดของพวกเขาด้วยท่าทีชื่นชม ยอดเยี่ยม! นั่นมันยอดเยี่ยมยิ่งนัก เจียงหยางเซียงเทียน ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะชื่นชมเจ้า และคิดว่าเมื่อข้าอายุเท่าเจ้า ข้าไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับที่เจ้าเป็นในตอนนี้ ผู้อาวุโสกล่าวแล้วหยุดชั่วคราวก่อนที่จะพูดว่า เนื่องจากลูกศิษย์ไม่ตกอยู่ในอันตรายใด ๆ แล้ว พวกเราคงต้องจากไปในตอนนี้ ยังคงมีลูกศิษย์ที่ต้องการความช่วยเหลือ แม้ว่าผู้อาวุโสได้กล่าวเช่นนั้น แต่เขาก็มีท่าทีลังเลที่จะจากไป

กรุณาคอยก่อน ! ทันใดนั้น เจี้ยนเฉินก็ร้องบอกไปทางเหล่าอาจารย์ทั้งสี่ ชี้ไปที่เหลียงเสี่ยวเล่อที่ยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้เขากล่าวว่า อาจารย์ที่เคารพ ท่านสามารถนำลูกศิษย์ออกไปได้หรือไม่? นางไม่ได้มีความกล้าพอที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

อาจารย์ขมวดคิ้ว ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ นั่นมันไม่น่าจะมีปัญหา แต่แม้ว่านางจะมีแกนอสูรระดับหนึ่ง 2 ชิ้น นั่นยังถูกพิจารณาว่าสูญเสียสำหรับนาง อย่างไรก็ตาม เพราะว่านางไม่ได้อยู่ที่นี่ทั้งสามวัน

ไม่ ข้าจะไม่จากไป แน่นอนข้าจะอยู่ที่นี่จนครบสามวัน เหลียงเสี่ยวเล่อส่งเสียงดังขึ้นจากยอดไม้ ที่นางกระโดดลงมา 5 หรือ 6 เมตร ลงสู่พื้นดิน และก้าวยาว ๆ ไปยังบริเวณที่เจี้ยนเฉินอยู่

เฮ้ อาจารย์ สามารถนำเจ้า ออกจากป่านี้ ดังนั้นเจ้าจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการถูกสัตว์อสูรทำร้าย ทำไมเจ้าไม่อยากกลับบ้านหรือ ? เถี่ยต้าค่อนข้างไม่พอใจเนื่องจากความจริงที่ว่าเหลียงเสี่ยวเล่อขี้ขลาดเกินไป ช่วงเวลาที่นางเห็นสัตว์อสูร นางจะร้องออกมาดัง ๆ นี่มันช่างน่ารำคาญสำหรับเถี่ยต้าจริง ๆ …

เหลียงเสี่ยวเล่อมองเถี่ยต้าด้วยท่าทีขลาดเขลาและกระซิบว่า ข้าไม่ต้องการที่จะไป

เจ้าไม่กลัวสัตว์อสูรแล้วหรือ ? เถี่ยต้าถามอยากรู้อยากเห็น

ข้า..!

ดังนั้นเมื่อเจ้ากลัว แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ต้องการที่จะออกจากที่นี่?

นั่นเพราะเจ้าทั้งสองยังคงอยู่ที่นี่

ด้วยคำตอบที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้ เถี่ยต้าไม่รู้จะตอบกลับเช่นไร

เจี้ยนเฉินมองที่เหลียงเสี่ยวเล่ออย่างช่วยไม่ได้ ก่อนที่จะพยายามที่จะชักชวนนาง เหลียงเสี่ยวเล่อ เจ้าควรจะออกไปกับอาจารย์ สัตว์อสูรในป่านี้มีจำนวนมากเกินไปและข้าไม่อาจรับประกันได้ว่าจะสามารถปกป้องเจ้าได้

ใบหน้าของเหลียงเสี่ยวเล่อกลายเป็นลำบากใจ ขณะที่นางตระหนักว่า นางจำเป็นต้องพึ่งพาและร้องเรียกเจี้ยนเฉิน นางกล่าว ศิษย์พี่ โปรดยินยอมให้ข้าไปกับท่าน นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นสัตว์อสูร นั่นเป็นเหตุผลที่ข้ากลัวในตอนแรก แต่ข้ารับประกันว่าถ้าข้าพบมันอีกข้าจะไม่ส่งเสียงดัง หลังจากที่ได้พบกับความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินและเถี่ยต้า นั่นไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาใด บวกกับว่าเหลียงเสี่ยวเล่อได้ยินเสียงอาจารย์ทั้งสี่คน กล่าวว่าป่าเขตแดนชั้น 2 นี้ไม่มีอะไรที่พวกเขาไม่สามารถจัดการได้ ดังนั้น มันย่อมไม่เกิดอะไรขึ้นกับนางอย่างง่าย ๆ แน่นอน

เจี้ยนเฉินก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา เหลียงเสี่ยวเล่อเป็นชนชั้นสูงมาตั้งแต่เกิด ดังนั้นแน่นอนว่านางย่อมจะเป็นภาระให้กับพวกเขา เมื่อพวกเขาต่อสู้สัตว์อสูร ในอนาคตพวกเขาจะต้องคอยดูแลนางอีกด้วย

เจียงหยางเซียงเทียน ด้วยเจ้าและเถี่ยต้า ไม่มีสัตว์อสูรตัวในในเขตแดนชั้น 2 นี้จะทำร้ายเจ้าได้ ดังนั้นเจ้าก็พานางไปด้วยเถอะ ลูกศิษย์ควรระวังหลังให้กับอีกคน และนอกจากนี้ จริง ๆ แล้วสำหรับเจ้าทั้งสองนี้ ไม่ควรได้รับการพิจารณาให้ทำการทดสอบอีกต่อไปด้วย หญิงวัยกลางคนหัวเราะ