เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 381

ตอนที่ 381: การหายตัวไปของลูกเสือขาว

หลังจากที่ทหารยามออกไป เจี้ยนเฉินก็มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า เขายกนำมือขวาขึ้นมาครู่หนึ่ง แหวนมิติก็บินออกมาทางหน้าต่างทันทีก่อนที่จะหยุดลงที่มือของเขา

วงแหวนมิติมีทั้งสมบัติผนึกภูผาและกระบี่ตันหยวน

เจี้ยนเฉินมองเข้าไปในวงแหวนมิติเพื่อให้แน่ใจว่าอาวุธทั้งสองยังอยู่ข้างใน พวกมันยังไม่ถูกแย่งชิงไป

เจี้ยนเฉินแทบไม่สามารถซ่อนความสุขของเขาได้ เขารู้ว่าผู้อาวุโสสามของตระกูลชิมีวิธีการค้นหายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของพวกเขา แต่แหวนมิติสามารถหลบหลีกการตรวจจับได้หลายวันอยู่ในตระกูลหวงฟู่ บางอย่างเช่นนี้เป็นโอกาสที่น่าจะมีการเฉลิมฉลอง

ระหว่างทางที่นี่ เจี้ยนเฉินกังวลว่าแหวนมิติที่ถูกซ่อนอยู่จะถูกค้นพบ แต่ตอนนี้เมื่อเขาอยู่ที่นี่ ความกังวลเหล่านั้นก็หายไป

เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาหลับตาลงอย่างช้า ๆ และในช่วงสองอึดหายใจก็มีระเบิดดังขึ้นภายในตระกูลหวงฟู่ กล่องสีม่วงและสีทองบินผ่านอากาศ จากนั้นราวกับว่ามันถูกดึงดูดโดยพลังลึกลับ มันบินตรงไปยังมือของเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินเปิดกล่อง เขาเห็นแหวนมิติสีเงินซ่อนอยู่ข้างใน เมื่อแหวนมิติอีกวงยังคงอยู่ในมือ เขาก็หยิบแหวนมิติอีกวงแล้วโยนมันลงไปในวงที่สองพร้อมกับกล่องและจากไป

ไม่นานหลังจากที่เจี้ยนเฉินจากไป กลุ่มคนที่กระวนกระวายก็มาตามหาเจี้ยนเฉิน ท่ามกลางฝูงชนคือผู้นำ ตระกูลหวงฟู่

แต่เจี้ยนเฉินออกจากพื้นที่ไปแล้ว แม้หลังจากค้นหาสักครู่ ผู้นำก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยอมแพ้

เจี้ยนเฉินบินผ่านอากาศอย่างรวดเร็ว เขาหาทางออกจากเมืองหมิงหยาง ระหว่างทางคนนับไม่ถ้วนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจและสงสัย แต่เจี้ยนเฉินไม่ได้อยู่นานพอให้คนสังเกต สิ่งสำคัญอันดับแรกของเขาคือการหาที่อยู่ของเสือขาวและเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่ตกอยู่ในอันตราย

กลางอากาศ,เจี้ยนเฉินเอาขนสีขาวที่รัมกินเนสให้ออกมา. ขนมีวิธีพิเศษในการค้นหาว่ารัมกินเนสและลูกพยัคฆ์อยู่ที่ไหน.

หลังจากทำตามคำแนะนำที่รัมกุยเนสได้บอกเขาด้วยขนสีขาวของลูกเสือ มันเริ่มยืดตัวขึ้นก่อนที่จะโค้งที่ขอบราวกับว่ากำลังชี้ให้เจี้ยนเฉินไปในทิศทางเฉพาะเหมือนกับเข็มทิศ

เจี้ยนเฉินมองไปในทิศทางที่ขนชี้ไป มันเป็นพื้นที่ที่เขาเพิ่งจากมา

“ลูกเสือขาววิ่งไปที่เทือกเขาหรือ ? ” เจี้ยนเฉินคิด เทือกเขาที่เขาคิดเชื่อมโยงกับเทือกเขาครอสและมีราชาที่เป็นศัตรูของลูกเสือขาวอยู่ที่นั่น ถ้าลูกเสือขาวตกอยู่ในเงื้อมมือของราชา มันคงไม่มีโอกาสรอด

“ให้ตายสิ ข้าหวังว่าราชาของเทือกเขาครอสจะไม่เจอลูกเสือเสียก่อน” เจี้ยนเฉินดูเคร่งขรึม เขาก็บินไปในทิศทางที่ขนชี้ไปโดยไม่ลังเล

2 ชั่วโมงต่อมา เจี้ยนเฉินเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางกลับไปยังหุบเขายั่งยืนและมุ่งหน้าไปยังเทือกเขาครอส

ในขณะที่เขาบินเข้ามาใกล้เทือกเขาครอสมากขึ้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาสามารถยืนยันได้ว่าลูกเสือขาวนั้นน่าจะอยู่ในเทือกเขาครอส

เจี้ยนเฉินชะลอตัว ลอยอยู่กลางอากาศในขณะที่เขาเริ่มคิด หากราชาของเทือกเขาครอสเจอลูกเสือขาว เท่ากับว่าเขาพุ่งเข้าหาความตาย

ทันใดนั้นภาพของผู้เฒ่าเซี่ยก็ปรากฏขึ้นในใจของเจี้ยนเฉินราวกับว่าเขาคือที่พึ่งซึ่งสามารถช่วยชีวิตของเจี้ยนเฉิน

“ผู้เฒ่าเซี่ยจะช่วยได้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินคิดในขณะที่เขาเริ่มคำนวณสิ่งต่าง ๆ การบ่มเพาะของผู้เฒ่าเซี่ยล้ำลึกมากจนเขาอาจเป็นคนเดียวที่สามารถต้านทานพลังของตระกูลกิลลิกันได้ แต่ก็ยังมีอีกเรื่องผู้เฒ่าเซี่ยเริ่มเบื่อหน่ายกับความขัดแย้งในชีวิตมนุษย์และเลือกที่จะแยกออกไปอยู่ตามลำพัง เจี้ยนเฉินไม่ต้องการให้ผู้เฒ่าเซี่ยเข้ามามีปัญหาเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของเขาเช่นกัน ท้ายที่สุดตระกูลกิลลิกันของเทือกเขาครอสนั้นมีพลังมหาศาล เขาไม่ต้องการที่จะเพิ่มปัญหาของตัวเองที่ทำไม่สำเร็จให้กับผู้เฒ่าเซี่ย

หลังจากลอยอยู่ในอากาศด้วยความสงสัย เจี้ยนเฉินก็กัดริมฝีปากของเขาแล้วบินไปในทิศทางของลูกเสือขาว ในขณะนี้เขาไม่สามารถบอกได้ว่าลูกพยัคฆ์ถูกจับหรือไม่ หากลูกพยัคฆ์ถูกสัตว์อสูรที่ไม่ได้แข็งแกร่งมากจับตัวไป เขาก็พอมีโอกาส

ขนสีขาวนำทางไปเหมือนเข็มทิศไปในทิศทางเดียวกันเป็นเวลา 1 ชั่วยาม ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็มาถึงยอดเขาแห่งหนึ่งและเริ่มมองลงไปดูทิวทัศน์

ถึงตอนนี้เจี้ยนเฉินใกล้กับชายแดนขอเทือกเขาครอสแล้ว ข้างล่างมีกลุ่มของวานรวิญญาณรวมตัวอยู่ใกล้ ๆ พวกมันยืนอยู่บนต้นไม้สูง พวกมันกัดฟันขณะที่ส่งเสียงโห่ร้องไปยังเจี้ยนเฉินที่ลอยตัว