เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 443

ตอนที่ 443 – เปิดเผยความแข็งแกร่ง

คำพูดของเจียงหวูจี่นั้นบาดหูผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองคนมาก – มันเป็นการดูถูกเหยียดหยามโดยกล่าวว่าเจ้าสำนักหัวหยุนมีบุตรชายที่ไร้ค่า

” เจียงหวูจี่ เราจะจำเหตุการณ์ในวันนี้ไว้ ไปกันเถอะ ! ” หนึ่งในผู้อาวุโสสูงสุดพูดก่อนที่จะนำกลุ่มออกไปจากคฤหาสน์เจียงหยาง

ตระกูลเจียงหยางในวันนี้ไม่เหมือนเดิมเหมือนเมื่อครั้งก่อนเพราะเจียงหวูจี่ เพียงแค่เขาก็เพียงพอแล้วสำหรับผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองที่จะยอมแพ้ แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกันต่อสู้กับเจียงหวูจี่ พวกเขาจะไม่สามารถรับมือเจียงหวูจี่ได้เพราะพวกเขากลัวทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ของเขามากที่สุด

แม้ว่าสำนักหัวหยุนจะมีเซียนสวรรค์คนใหม่ แต่เขาก็เพิ่งก้าวเข้าสู่อาณาจักรนั้น การใช้เขาเพื่อกลั่นแกล้งเซียนปฐพีบางคนนั้นน่าจะใช้ได้ แต่ถ้าต่อสู้กับเซียนสวรรค์นั้นไม่ได้ ความแตกต่างระหว่างเซียนสวรรค์วัฏจักรแรกและเจียงหวูจี่นั้นกว้างเกินไป

เจียงหวูจี่ไม่ได้อายสำนักหัวหยุนอีกต่อไป ตระกูลเจียงหยางในวันนี้ก็คล้ายคลึงกับสำนักหัวหยุน หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องการที่จะต่อสู้ จะมีการสูญเสียอย่างมากสำหรับทั้งสองฝ่าย ซึ่งทั้งสองฝ่ายไม่ต้องการ

“ซิด ให้คนรับใช้ทำความสะอาดสถานที่นี้” เจียงหวูจี่มองไปที่หนึ่งในผู้อาวุโส

“ขอรับ ! ” ผู้อาวุโสที่ชื่อซิดตอบอย่างสุภาพก่อนจะกลับไป เขาเป็นหนึ่งในสองรองพ่อบ้านของตระกูลเจียงหยาง เจียงหวูจี่เป็นหัวหน้าพ่อบ้านและซิดเป็นรองพ่อบ้านที่ให้ความช่วยเหลือกับเจียงหวูจี่ทุกครั้งที่ต้องการ

เมื่อมองไปที่ผู้อาวุโสคนอื่น เจียงหวูจี่พูดว่า” ผู้อาวุโส กรุณาไปรักษาบาดแผลของเจ้า”

หลังจากแลกเปลี่ยนคำทักทายกับเจียงหวูจี่หลายคำแล้ว ผู้อาวุโสก็ออกไปในขณะที่ทหารหลายร้อยคนภายใต้การบังคับบัญชาของเจียงหยางป้าก็กระจายตัวออกไปเช่นกัน ในระยะเวลาสั้น ๆ ทั้งสถานที่ก็เงียบสงบโดยมีเพียงซากของลานบ้านที่กระจัดกระจายอยู่

หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว เจียงหวูจี่ก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะยิ้มอย่างอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา ” ข้าไม่เคยคิดเลยว่านายน้อยสี่จะกลับมา ช่างน่ายินดียิ่งนัก ท่านผู้นำ โปรดนำข้าไปพบนายน้อยสี่ หลังจากหลายปีที่ผ่านมา ข้าต้องการเห็นความแข็งแกร่งของนายน้อยสี่ที่เติบโตขึ้น”

เจียงหยางป้าหัวเราะออกมา” เซียงเอ๋ออยู่ในห้องของเจียงหยางหู่ เจียงไป่ มาด้วยกันกับข้า”

หลังจากนั้น เจียงหยางป้าและเจียงไป่ทั้งคู่ก็ไปยังห้องของเจียงหยางหู่ ในห้องมีผู้หญิงสามคนยืนเคียงข้างเจี้ยนเฉิน เขาดูสะดุดตามาก

ทันใดที่เจียงไป่เข้ามาในห้องและเห็นเจี้ยนเฉิน เขาก็ตกตะลึงและก็อ้าปากค้าง

เจียงหยางป้าไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของเจียงไป่และปลอบใจฮูหยินที่ตื่นตระหนกของเขา ” สำนักหัวหยุนได้ถอยกลับไปแล้ว ดังนั้นไม่ต้องกังวล เซียงเอ๋อจะสบายดี สำนักหัวหยุนจะไม่ทำให้เราขุ่นเคืองในตอนนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไป๋หยุนเทียนก็ถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอก หัวใจของนางเริ่มที่จะชะลอตัวลงจากความตกใจในขณะที่ป้าของเจี้ยนเฉิน หยูเฟิงหยานและหลิงหลงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมา

“ข้าขอคารวะท่านเจียงไป่ ! ” เจี้ยนเฉินกำมือของเขาแล้วโค้งคำนับให้เขา เมื่อเห็นสีหน้าตกใจเหมือนถูกผีหลอกของเขา เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยรอยยิ้มอันชั่วร้าย

เสียงของเจี้ยนเฉินทำให้เจียงไป่หลุดออกจากความเงียบงันของเขาและเขาก็เริ่มพูดติดอ่าง “จะ ..เจ้า..เจ้า..จริง ๆ ..ใช่หรือไม่ นายน้อยสี่ ? ” เมื่อเห็นหน้าตาที่คุ้นเคย เจียงไป่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเวลาที่เขาไปถึงป้อมปราการของอาณาจักรปิงหยาง ที่ซึ่งเขาได้พบกับเด็กหนุ่มลึกลับที่ต่อสู้กับเซียนสวรรค์ 5 คนก่อนที่จะฆ่าพวกเขาทั้งสี่คน เขายังทำให้ผู้เชี่ยวชาญจากอาณาจักรฉินกานเสียแขนไปก่อนที่ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นจะหลบหนีไป การปรากฏตัวของผู้เยาว์ผู้นั้นเป็นคนเดียวกันกับที่ปรากฏต่อหน้าเขา

เจียงหยางป้าได้ยินน้ำเสียงที่แปลกไปของเจียงไป่ก็รู้สึกผิดปกติเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าของเจียงไป่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่าอะไรทำให้เจียงไป่เสียมารยาทในทันที

“เจียงไป่เกิดอะไรขึ้น” เจียงหยางป้าถามด้วยความกังวล เขาไม่เข้าใจได้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเจียงไป่

ไป๋หยุนเทียนแม่ของเจี้ยนเฉินและป้าทั้งสองของเขาก็เกิดความสับสน จู่ ๆ เจียงไป่ก็พลันสูญเสียความสงบอย่างกะทันหัน เป็นเรื่องที่แปลกมากสำหรับพวกเขา นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นสีหน้าของเขาแปลกไป