เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 446

ตอนที่ 446 – สังหารสำนักหัวหยุน (3)

เสียงที่ดังขึ้นโดยฉับพลันที่มาพร้อมกับประตูที่เปิด สร้างความตกใจให้กับบรรดาศิษย์ทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียง หลายคนโยนสิ่งของของพวกเขาทิ้งและรีบวิ่งไปรวมกันที่ประตู

เจี้ยนเฉินเดินผ่านประตูที่พังลงและเดินลึกเข้าไปในสำนักโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ด้วยการใช้มือทั้งสองข้างกวาดพลังงานโลกมารวมตัวกันรอบ ๆ มือของเขาก่อนที่จะสร้างกองเพลิงขนาดยักษ์ 2 กองอย่างรวดเร็ว

“ตูม ! “

สามารถได้ยินเสียงดังกึกก้อง ขณะที่เปลวไฟลุกไหม้ที่ห้องโถงทำให้โครงสร้างทั้งหมดพังลงก่อนที่จะดำเป็นตอตะโก สำนักหัวหยุนสร้างขึ้นด้วยหินแกรนิตซึ่งเป็นวัสดุทนไฟ ดังนั้นมันจะไม่ลุกไหม้ง่ายดายเกินไปนัก เดิมทีเจี้ยนเฉินวางแผนที่จะทำลายสำนักหัวหยุนเหมือนนิกายหยางจิ แต่อาคารหินแกรนิตบังคับให้เขายกเลิกความคิด

การกระทำเช่นนี้ทำให้ทั้งสำนักหัวหยุนหวาดกลัว เปลวไฟที่ลุกขึ้นเต็มท้องฟ้าเป็นประกายและสะท้อนแสงสีแดงไปทั่วทั้งสำนักซึ่งดึงดูดความสนใจของทุกคน ศิษย์อีกหลายคนจากสำนักเริ่มรวมตัวกันพร้อมกับศิษย์ระดับสูงของสำนักที่กระโดดข้ามหลังคามาถึง

ไม่นานหลังจากนั้น ชาย 200 คนในชุดเครื่องแบบรวมตัวกันใกล้ประตูล้อมรอบเจี้ยนเฉิน

“เจ้าหนู เจ้าเป็นใคร ? เจ้าต้องการรนหาที่ตายหรือถึงได้โจมตีสำนักหัวหยุนของเรา… “

“กล้าทำลายสำนักหัวหยุนของเราเช่นนี้ สำนักของเราจะไม่ให้อภัยเจ้าสำหรับสิ่งเหล่านี้..”

ศิษย์ 200 คนเริ่มด่าทอเจี้ยนเฉินด้วยความโกรธและจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ เจี้ยนเฉินทำลายประตูของพวกเขาซึ่งคล้ายกับตบหน้าสำนักหัวหยุนทั้งหมด สิ่งนี้สำหรับบรรดาศิษย์นั้นมากเกินพอที่จะยืนยันเจตนาในการฆ่าของพวกเขา

ตอนนี้สำนักหัวหยุนมีผู้เชี่ยวชาญซึ่งเป็นถึงเซียนสวรรค์ 3 คน ภายในอาณาจักรเกอซุน นี่เป็นพลังที่ไม่มีใครเทียบ เซียนสวรรค์ 3 คนเป็นเกียรติที่ทำให้แม้แต่ศิษย์ในสำนักก็รู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งทำให้ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายสดใสและพวกเขาก็เริ่มดูถูกทุกคน

” อาจารย์รองมาถึงแล้ว หลีกทางให้เขาผ่านไป”

ทันใดนั้นเสียงอันดังก็ร้องออกมา ทำให้ศิษย์ทั้งกลุ่มแยกออกเป็น 2 กลุ่มเพื่อหลีกทางให้ ชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อคลุมปักเดินมาข้างหน้าอย่างภาคภูมิใจพร้อมกับแสงจากดวงตาของเขาที่ราวกับประกายกระบี่ขณะที่จ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน

“คุณชาย ท่านเป็นใครและมีเหตุผลอะไรที่ทำให้ท่านโจมตีสำนักหัวหยุนของเรา หากไม่มีเหตุผลที่ดีแล้ว ไม่ว่าท่านจะเป็นใคร อย่าได้หวังว่าจะออกจากที่นี่หลังจากวันนี้” ชายคนนั้นพูด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของเจี้ยนเฉินก็เย็นชาลงกว่าเดิมในขณะที่เขาพูดว่า สำนักหัวหยุน ยโสมากกว่าที่ข้าคิด ไม่สำคัญว่าข้าจะเป็นใครสำหรับเจ้า แม้ว่าข้าจะเป็นองค์ชายแห่งอาณาจักร เจ้าก็จะกักขังข้าไว้ที่นี่”

ใบหน้าของชายวัยกลางคนบิดเบี้ยวอย่างดุร้าย “โอหัง ! หยุดพูดพล่อย ๆ กับข้า ! ข้าเคยเห็นองค์ชายทั้งสองของราชวงศ์ ! เจ้าคือใคร บอกตัวตนของเจ้ามา ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าสำนักหัวหยุนของเราไม่สุภาพ”

“ไม่สุภาพ ? ข้าอยากจะดูว่าเจ้าจะไม่สุภาพได้อย่างไร ให้ข้าดูว่าเจ้าสามารถทำตามคำพูดของเจ้าเองได้หรือไม่” เจี้ยนเฉินหัวเราะขณะที่เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาพุ่งขึ้นสูง

มีเพียงชายวัยกลางคนเท่านั้นที่สามารถเยาะเย้ย มีเซียนสวรรค์ 3 คนในสำนักหัวหยุน ทำให้พวกเขามีลำดับสูงขึ้นในอาณาจักรเกอซุน ไม่มีใครเทียบได้กับพลังของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงปฏิเสธที่จะให้ความสำคัญกับผู้เยาว์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ชายผู้นี้โบกมือแล้วพูดว่า จับเขาไว้ ! หากเขาขัดขืนอย่ายั้งมือ ! “

“ขอรับ ! “

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้มีอำนาจบางอย่างเนื่องจากศิษย์ทุกคนปล่อยเสียงโห่ร้องเมื่อได้ยินเสียงอนุญาต ศิษย์ 10 คนได้สร้างอาวุธเซียนของพวกเขาไว้แล้วเพื่อต่อสู้กับเขา

เจี้ยนเฉินกอดอกอย่างช้า ๆ แล้วยืนตรงนั้นโดยไม่ขยับตัว เมื่อศิษย์เข้ามาภายในระยะสิบเมตร ทรายบนพื้นดินก็ลอยขึ้นไปในอากาศทันที พร้อมกับแสงสีฟ้าและสีม่วง พวกมันพลันกระจายออกไปในทุกทิศทุกทาง

“อา ! “