เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 478

ตอนที่ 478: กลับเมืองหว่าลู่เหริน

เจี้ยนเฉินออกจากโรงเตี้ยมและออกจากเมืองลอร์มุ่งหน้าไปยังพื้นที่ที่เกาอวี่ฉินอยู่ห่างออกไป 10 กิโลเมตร

เจี้ยนเฉินมาอยู่ข้าง ๆ เกาอวี่ฉินและถามว่า มันเป็นอย่างไรบ้าง เสร็จหรือยัง ?

เกาอวี่ฉินถือผลึกขนาดเท่ากำปั้นไว้ในมือของเขา เขาฝังอีกผลึกไว้ที่พื้นก่อนที่จะส่งผลึกที่อยู่ในมือให้กับเจี้ยนเฉิน ข้าเพิ่งจะทำเสร็จ ท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ ผลึกทั้งสองนี้มีพลังงานที่เหมือนกันและมีพลังในการเชื่อมต่อที่ยอดเยี่ยม หากท่านนำผลึกนี้ไปที่ใดก็ตามที่มีประตูมิติ ท่านก็สามารถกลับมาที่นี่ได้หรือไปยังทุกที่ที่มีผลึกอันอื่น ๆ อยู่ อย่างไรก็ตามมันจะเป็นการดีที่สุดที่ท่านจะนำแผนที่ที่มีรายละเอียดมากที่สุดเพื่อระบุตำแหน่งที่ท่านต้องการให้ดีกว่านี้ได้

เจี้ยนเฉินรับผลึกจากเกาอวี่ฉินและเริ่มศึกษามัน มันเป็นผลึกทรงกลมที่ส่องประกายคล้ายกับตอนที่แสงส่องผ่านแก้ว นอกจากนี้ยังมีพลังงานแปลก ๆ ที่หมุนวนอยู่ภายในตัวผลึก มันเป็นอะไรที่เจี้ยนเฉินไม่เคยเห็นมาก่อน

เก็บผลึกไว้ในแหวนมิติ เจี้ยนเฉินและเกาอวี่ฉินก็กลับไปยังเมืองลอร์

ในเช้าวันที่สองเจี้ยนเฉินก็บอกลากลุ่มที่ติดตามเขาจากตระกูลและไปจากอาณาจักรเกอซุนพร้อมกับลูกเสือ

ไป๋หยุนเทียนเต็มใจอย่างยิ่งที่จะแยกจากลูกของนาง แต่นางรู้ว่างานของเขาในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย จากนั้นนางก็อำลาลูกชายของนางทั้งน้ำตา

ในเช้าวันที่สองหลังจากเจี้ยนเฉินจากอาณาจักรเกอซุนไป เซียนสวรรค์ทั้ง 6 ที่มีใบหน้าซีดได้ลงมายังกลางพระราชวังของอาณาจักรอินทรีสวรรค์

ยามในพระราชวังจำกลุ่มของพวกเขาได้ทันทีและคำนับพวกเขาก่อนที่จะวิ่งไปรายงานราชาทันที

ชายทั้งหกคนมุ่งไปยังห้องโถงของวังและนั่งลงบนเก้าอี้ทันที พวกเขามีใบหน้าที่ฉุนเฉียวอย่างมากและนั่งลงโดยไม่มีคำพูดคำจาใด ๆ แต่มันก็มีกลิ่นอายที่หดหู่อยู่รอบ ๆ ตัวของพวกเขาอย่างชัดเจน

ไม่นาน เสียงหัวเราะก็ดังออกมาจากด้านนอก

ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าไม่คิดเลยว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ข้าไม่คิดว่ามันจะเร็วเพียงนี้ แต่อาณาจักรเกอซุนจะมีกำลังปกป้องตัวเองจากเราได้อย่างไร เจ้าได้กำจัดเด็กหนุ่มคนที่ชื่อเซียงเทียนหรือยัง ? หากเขายังไม่ตาย วันหน้าเขาจะนำหายนะเข้ามาสู่อาณาจักรอินทรีสวรรค์ของเรา

เสียงหัวเราะของราชาแห่งอินทรีสวรรค์ดังเข้ามาก่อนที่จะเห็นตัวของเขาที่เข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่เปล่งปลั่ง เป็นประกายบนใบหน้าของเขาทำให้เห็นว่าเขามีความสุขเพียงใด

แต่ชายทั้งหกคนนั่งอยู่โดยไม่พูดไม่จาใด ๆ ไม่มีใครตอบองค์ราชา

เมื่อราชาเดินเข้ามาในห้องโถง เขาก็สังเกตเห็นว่าบรรยากาศนั้นไม่ถูกต้อง เมื่อเห็นชายทั้งหกคนนั่งอยู่ ความสงสัยก็ทำให้เขาสังเกตเห็นว่าพวกเขามีใบหน้าที่ซีดเซียวและเศร้าสร้อยเพียงใด ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็หายไปและอารมณ์ของเขาก็จมดิ่งลง

จากการแสดงออกของคนทั้งหก ราชาก็สามารถคาดเดาได้ว่าผลลัพธ์ไม่เหมือนกับที่เขาคิดเอาไว้

ราชาพูดอย่างจริงจังขึ้นเรื่อย ๆ ว่า ท่านอาวุโส เกิดอะไรขึ้นรึ ?