เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 484

ตอนที่ 484 – สู่สงคราม (1)

หัวหน้าสำรวจสถานการณ์จากเหนือกำแพงเมืองเพื่อดูว่าห่างออกไป 10 กิโลเมตรก็จะเห็นคนกลุ่มใหญ่ แม้ระยะทางจะไกลก็เห็นได้ว่าทหารทุกคนสวมชุดเกราะสีขาวเงิน

“พวกเขามาจากไหนกัน?” หัวหน้าถาม

“เราไม่รู้ มันเหมือนกับว่าพวกเขาปรากฏตัวขึ้นมาจากอากาศ แม้แต่ตอนนี้ก็มีผู้คนจำนวนมากเข้าร่วมกับพวกเขา” รองหัวหน้าคนหนึ่งพูดด้วยความหวาดกลัว

หัวหน้าลังเลจากจุดที่เขาอยู่บนกำแพงในช่วงเวลาสั้น ๆ ในขณะที่เขาได้เฝ้าดูทหารได้เพิ่มจำนวนมากขึ้นจากที่มีทหารจำนวนมากอยู่แล้ว บริเวณที่พวกเขายืนอยู่มีการขยายบริเวณอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีข้อผิดพลาดเลย มีคำสั่งแต่ละคำสั่งให้พวกเขาแต่ละคน ดังนั้นจะเห็นได้ว่าพวกเขาทุกคนมีระเบียบวินัยเป็นอย่างมาก

ณ จุดนี้ผู้คนมากมายในเมืองลอร์ได้ค้นพบทหารตระกูลนี้ มันไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่ทหาร แม้แต่พ่อค้าและทหารรับจ้างที่เข้าและออกจากเมืองก็สังเกตเห็นการคงอยู่ของพวกเขา ทหารรับจ้างที่กล้าหาญบางคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและขี่สัตว์ขึ้นไปบนภูเขามุ่งหน้าไปยังพื้นที่นั้น

หัวหน้ามีสีหน้าที่พรั่นพรึงขณะที่เขาจ้องมองทหารรับจ้างที่เข้าไปใกล้กับทหาร เขาต้องการใช้พวกเขาเพื่อตัดสินว่าทหารเหล่านี้เป็นมิตรหรือศัตรู หากพวกเขาเป็นศัตรูแล้ว ทหารรับจ้างเหล่านี้จะไม่รอดออกมา เป็นเหมือนรางวัลที่เพิ่มเติม เขาไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทหารใด ๆ ที่อาจทำให้เสียชีวิตได้

ทหารรับจ้างหลายร้อยคนได้เข้าไปใกล้กับกองทัพเทพดาบตะวันออกจากอาณาจักรฉินหวงอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ พวกทหารก็พลันปิดกั้นเส้นทางของพวกเขาทันทีเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่สามารถเข้าใกล้หรือสามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายใน ทหารเหล่านี้มีปราณและจิตสังหารเป็นอย่างมากและแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของพวกเขาในระดับที่เหลือเชื่อ กลิ่นอายกระหายเลือดเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นกองทัพที่แข็งแกร่ง โดยธรรมชาติของกองทัพเทพดาบตะวันออกนั้นก็ก้าวร้าวรุนแรงและกลิ่นอายที่ระเบิดออกมาก็เพียงพอที่จะทำให้ทหารรับจ้างถอยกลับไปด้วยความหวาดกลัว

เจ้าเป็นใคร ? ! ” ทหารรับจ้างคนหนึ่งที่กล้าหาญถามขึ้นมา กระตุ้นให้ทหารหลายคนจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ทหารรับจ้างหน้าซีดถอยหลังออกมาหลายก้าว ด้วยดวงตาของพวกเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขาจ้องมองไปที่ดวงตาของสัตว์อสูรที่ดุร้าย ด้วยแรงกดดันเช่นนี้ เขาจึงไม่มีความกล้าที่จะพูดคุยกับพวกเขาต่อไป

เมื่อหัวหน้าเห็นว่าทหารยังไม่เริ่มต่อสู้เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่ศัตรู เขาจึงตะโกนเรียกคนที่อยู่ถัดจากเขาว่า “รายงานต่อท่านเจ้าเมืองและตระกูลเจียงหยาง บอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”

“ขอรับ ! ” ทหารวิ่งออกไปทันที หลังจากนั้นหัวหน้านำกลุ่มทหาร 500 คนออกจากเมืองลอร์เพื่อดูสถานการณ์ด้วยตัวเอง

เมื่อหัวหน้าได้เข้ามาอยู่ในรัศมีภายในระยะ 50 เมตรของทหาร เขาก็ลงจากหลังสัตว์ขี่อสูรของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเข้ามาใกล้ ทหารหลาย ๆ คนจ้องมองอย่างเย็นชาและทำให้เกิดความกดดันอย่างไม่อาจเอาชนะได้

หัวหน้าหน้าซีดอยู่พักหนึ่ง ก่อนปลุกปลอบใจให้เข้มแข็งในขณะที่ซ่อนความตกใจของเขาเอาไว้ ในฐานะเซียนปฐพี เขารู้สึกกดดันอย่างมากจากทหารพวกนี้ มันช่างน่าประหลาดใจมากสำหรับเขา

“ท่าน ข้าเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของเมืองลอร์ ตู้ฟู่ กลุ่มของพวกท่านมาจากที่ไหนกัน ? ” หัวหน้าป้องมือคำนับด้วยความเคารพ แต่ทหารมองดูเขาอย่างเฉยเมยโดยไม่ตอบสนอง

ตู้ฟู่แสดงสีหน้าอับอายบนใบหน้าของเขา เขาถูกข่มขู่โดยทหารที่น่ากลัวเหล่านี้ ในใจเขารู้สึกไม่พอใจ ในไม่ช้าเขาก็หันไปมองหาใครก็ตามที่อยู่ในฝูงชน แต่เขาก็สามารถเห็นเพียงหนึ่งในสามของกองกำลังทั้งหมด ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่สามารถหาคนที่มีความสำคัญได้ ด้วยไม่มีความสามารถในการบิน เขาจึงไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างจากฝูงชน นอกจากนี้เมื่อผู้คนเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ผู้มาใหม่จะไม่ถูกสังเกตเห็นในขณะที่ขยายพื้นที่ออกไป

“คนเหล่านี้เป็นใครและมาจากไหน ? เป็นไปได้ไหมที่จะมีทางลับอยู่ ? ” หัวหน้าสรุปกับตัวเอง อย่างไรก็ตามเมื่อเขารู้สึกได้ว่าไม่มีความรู้สึกเกลียดชังจากเหล่าทหาร พวกเขาส่วนใหญ่ไม่ใช่ศัตรู มิฉะนั้นทหารเหล่านี้จะพุ่งเข้าใส่เมืองและทำลายมันทันที

ในขณะนั้น กัปตันก็เห็นทหารเริ่มเปิดเส้นทางกว้าง 3 เมตรสำหรับคนสองสามคนที่เดินผ่านท่ามกลางเหล่าทหาร

เมื่อมาถึงจุดนี้ ใบหน้าของหัวหน้าเริ่มตึงเครียด เขาเดาว่าคนเหล่านี้เป็นผู้นำของทหารเหล่านี้และเริ่มกังวลขึ้นในทันที

ผู้เยาว์ทั้งสองที่เดินอยู่ข้างหน้าดูเหมือนจะอายุประมาณ 20 ปีโดยมีราศีที่ไม่ธรรมดา เมื่อหัวหน้าเห็นเจี้ยนเฉิน หัวใจของเขาเต้นแรงและไปทักทายเขาทันที” ตู้ฟู่คารวะนายน้อยสี่ ! ” แม้ว่าจะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าเจี้ยนเฉินหน้าตาเป็นเช่นไร แต่ตู้ฟู่เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ ดังนั้นเมื่อสายตาของเขามองเห็นเจี้ยนเฉิน เขาก็เข้าไปทักทายเจี้ยนเฉินทันที

เมื่อเจี้ยนเฉินมาถึงด้านหน้าตู้ฟู่และพูดว่า “หัวหน้าตู้ฟู่พาคนของเจ้ากลับไป เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลกับเรื่องนี้อีกต่อไป”

“ข้าคนนี้จะทำตามคำแนะนำ ! ” ตู้ฟู่ป้องมือคำนับก่อนที่จะออกคำสั่งให้กับคนที่อยู่ข้างหลังเขา ด้วยสถานะของเจี้ยนเฉินในฐานะผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรเกอซุน เขามีอำนาจเต็มในการสั่งการผู้บังคับบัญชาของเมืองลอร์