เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 486

ตอนที่ 486 – สู่สงคราม (3)

“ข้าคือศิษย์พี่อัน นี่คือหยุนเจิ้ง เราต้องการที่จะเข้าไปในเมืองเพื่อหาใครบางคน” ศิษย์พี่อันพูด

ชื่อของชายทั้งสองทำให้สีหน้าของทหารเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ทหารหันหลังกลับไป” ข้าพบพวกเขาแล้ว ! หยุนเจิ้งและศิษย์พี่อัน ! รีบไปรายงานท่านเจ้าเมือง ! ” เมื่อมาถึงตอนนี้ ทหารหลายคนได้ขึ้นขี่สัตว์อสูรไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมืองทันที

ปฏิกิริยาของพวกทหารทำให้ทั้งศิษย์พี่อันและหยุนเจิ้งต้องประหลาดใจ พวกเขาไม่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อหยุนเจิ้งเห็นทหารขี่สัตว์อสูรออกไป แววตาที่ดุร้ายก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ด้วยความเร็วที่มหาศาลซึ่งเหมาะสมกับเซียนปฐพี เขาจึงบินผ่านสัตว์อสูรที่พุ่งออกไปและชกหมัดของเขาออกไปหมัดหนึ่งเพื่อฆ่าสัตว์อสูรผู้ขับขี่ที่อยู่ด้านบนถูกเตะอย่างเกรี้ยวกราดก่อนที่จะหล่นลงไปที่พื้น

“พูดเร็ว เกิดอะไรขึ้น เราไม่เคยบาดหมางกับใครเลยตั้งแต่มาถึงอาณาจักรเกอซุน ใครกันที่พยายามตามหาเราทั้งสองคน ? ” หยุนเจิ้งยืนอยู่ข้างหน้าทหารพร้อมกับพลังที่น่ากลัวได้ไหลออกมาจากร่างของเขา

ความวุ่นวายในพื้นที่ทำให้ทหารใกล้เคียงหลายคนกระโดดเข้ามารวมด้วย ทหารกลุ่มใหญ่บนกำแพงจู่ ๆ ก็วิ่งลงมาล้อมรอบหยุนเจิ้ง ในขณะที่คนอื่นนำหน้าไม้ขนาดใหญ่พร้อมด้วยลูกศรเตรียมพร้อมที่จะยิงออกมาได้ทุกเวลา

ศิษย์พี่อันก็เริ่มมีสีหน้าจริงจังเช่นกัน กระโดดขึ้นไปในอากาศ เขาร่อนลงไปยืนถัดจากหยุนเจิ้งและเผชิญหน้ากับทหารรอบ ๆ พวกเขา

“ทั้งหมดนี้คืออะไร? ใครเป็นคนส่งเสียงเอะอะ ? ” ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องดังมาจากด้านบนของกำแพง ขณะที่หัวหน้าตู้ฟู่เดินลงมา ดวงตาของเขาเย็นชากับพวกเขา ขณะที่เขาเดินไปที่กลุ่มด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

ทหารที่สอบปากคำหยูเจิ้งและศิษย์พี่อันก็วิ่งไปข้างหน้าและรีบวิ่งเข้าไประหว่างสองฝ่ายอย่างไม่เป็นมิตร ” มันเป็นความผิดพลาด พวกเขาเป็นหนึ่งในพวกเรา หนึ่งในพวกเราที่ข้าพูด ! ” ทหารคนหนึ่งวิ่งไปหาตู้ฟู่ทันทีและพูดว่า หัวหน้าทั้งสองคนนี้คือหยุนเจิ้งและศิษย์พี่อันที่พวกเราตามหา

“ศิษย์พี่อัน หยุนเจิ้ง ! ” ตู้ฟู่กระโดดขึ้นก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป “ข้าต้องการให้ทุกคนหยุดอยู่ตรงนั้น ! อย่าทำตัวไร้มารยาท !

เหมือนคลื่นยักษ์ ทหารที่เผชิญหน้ากับหยุนเจิ้งและศิษย์พี่อันก็ถอยกลับไป บรรยากาศที่ตึงเครียด แต่เดิมได้สลายไปเพื่อให้ผู้คนผ่อนคลาย แต่ทว่าหยุนเจิ้งและศิษย์พี่อันต่างก็สงสัยและไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกใบนี้

ตู้ฟู่มาถึงด้านหน้าของทั้งสองและยิ้มอย่างอ่อนโยนและโค้งคำนับ “เช่นนั้นท่านสองคนคือหยุนเจิ้งและศิษย์พี่อัน ในที่สุดพวกท่านมาก็มาถึง เรามองหาพวกท่านมาหลายวันแล้ว”

เจ้าเป็นใคร ? ทำไมถึงตามหาพวกเรา เราสองคนจำเจ้าไม่ได้” ศิษย์พี่อันอดไม่ได้ที่จะถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ตู้ฟู่หัวเราะเบา ๆ ในเป็นความจริงไม่ใช่เราที่กำลังตามหาท่าน แต่เป็นนายน้อยสี่ของตระกูลเจียงหยาง

ตาของหยุนเจิ้งหรี่เข้าหากัน “นายน้อยสี่ของตระกูลเจียงหยาง ? เจียงหยางเซียงเทียน ที่ข่าวลือเพิ่งพูดถึงเมื่อเร็ว ๆ นี้ ? “

” ถูกต้อง นั่นคือเจียงหยางเซียงเทียน หากท่านทั้งสองเป็นคนที่นายน้อยสี่ตามหา พวกท่านทั้งคู่จะต้องจำเขาได้อย่างแน่นอน” ตู้ฟู่ยิ้มบาง ๆ ในขณะที่เขาอดทนอธิบายให้พวกเขาฟัง

“เจียงหยางเซียงเทียนคือใคร ? ข้าคิดว่าเจ้าจำผิดคน ข้าไม่รู้จักเจียงหยางเซียงเทียน” ศิษย์พี่อันพูดอย่างโกรธเคือง

“นั่นคือ..” ตู้ฟู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ศิษย์พี่อันและหยุนเจิ้งเหอมีสีหน้าที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าพวกเขาไม่รู้จักเจียงหยางเซียงเทียน สิ่งนี้ทำให้ตู้ฟู่เชื่อว่าพวกเขาได้พบคนผิด

หยุนเจิ้งคิดสักครู่ก่อนที่จะเห็นประกายผ่านดวงตาของเขา” ศิษย์พี่อัน ท่านคิดว่าเจียงหยางเซียงเทียนผู้นี้อาจเป็นเจี้ยนเฉินได้หรือไม่ ? “

ศิษย์พี่อันนิ่งไปสักครู่ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ “อา ต้องเป็นเจี้ยนเฉินอย่างแน่นอน มันเป็นเจี้ยนเฉินที่บอกให้เรามาที่เมืองลอร์และมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ชื่อของเรา”