เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 489

ตอนที่ 489 – การบุกรุกของกองทัพ (2)

การมีอยู่ของเซียนสวรรค์ 10 นหรือมากกว่านั้นเพื่อปกป้องกองกำลังนั้นยิ่งใหญ่มาก พลังของพวกเขาหลอมรวมเข้าด้วยกันเพื่อก่อให้เกิดพลังที่แบ่งแยกไม่ได้ ร่างสีน้ำเงินที่ตรงมาที่พวกเขาก็หยุดชะงัก

เซียวเทียนเจ้าของธาตุไฟกำลังติดตามและปะทะกับอีกฝ่ายทันที แต่ละครั้งที่หมัดทั้งสองปะทะกันจะทำให้เกิดคลื่นพลังงานขนาดใหญ่ระเบิดออกมาด้านนอกพร้อมด้วยพลังที่น่าประหลาดใจ

หลังจากการแลกเปลี่ยนกระบวนท่าหลายสิบกระบวนท่าระหว่างทั้งสองร่าง ในที่สุดร่างสีฟ้าได้รับบาดเจ็บโดยเซียวเทียนเลือดไหลออกมาจากปากของเขา ขณะที่ร่างกายของเขาร่วงลงไปที่พื้น ก่อนที่จะกระแทกกับพื้นในที่สุดห่างจากกองทัพออกไป 100 เมตร แรงกระทบนั้นใหญ่มากจนก่อตัวเป็นรูปปล่องภูเขาไฟ

เซียวเทียนพุ่งตัดลงมาจากท้องฟ้าเหมือนดาวตกสีแดง ก่อนที่จะหยุดห่างจากบริเวณที่เกิดแรงกระแทกประมาณ 10 เมตร ดวงตาของเขาแหลมคมและเย็นชา ขณะที่เขาจ้องมองไปที่ร่างผู้บาดเจ็บ แต่ไม่ได้โจมตี

ได้ยินเสียงไอออกมาจากร่างที่เซียวเทียนโจมตีจนตกลงมา เขาดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นมายืนบนเท้าของเขา บุคคลดังกล่าวมองเซียวเทียนอย่างหวาดกลัว

เซียนสวรรค์ 10 คนหรือมากกว่านั้นร่อนลงมาอย่างช้า ๆ กลับมาที่พื้นและขึ้นสู่สัตว์ขี่อีกครั้ง เจี้ยนเฉินกระตุ้นสัตว์ขี่ให้มันขึ้นไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ 10 เมตรที่บุคคลคนนั้นอยู่ เจี้ยนเฉินยิ้มพร้อมกับพูดว่า” ท่าน เจ๋อเจี้ยน ข้าไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกในเร็ว ๆ นี้ ดูเหมือนว่าพวกเรามีวาสนาร่วมกัน”

เจ๋อเจี้ยนมองเจี้ยนเฉินด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมได้ด้วยความหวาดกลัว ความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพระราชวังของอาณาจักรเกอซุนนั้นยังคงสดใหม่อยู่ในใจของเขา อาวุธเซียนของเขาเองได้รับความเสียหายจากผู้เยาว์คนนี้ตรงหน้าเขาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามแม้แต่เพียงเล็กน้อย

“นายน้อยสี่ของตระกูลเจียงหยาง – เจียงหยางเซียงเทียน” เจ๋อเจี้ยนพูดเสียงหนักพร้อมกับสีหน้าที่ปั้นยาก

เจี้ยนเฉินหัวเราะแล้วตอบว่า “ถูกต้องนี่ คือข้า ข้าไม่ได้คิดว่าท่านเจ๋อเจี้ยนจะจำข้าได้”

เจ๋อเจี้ยนหันไปมองเซียวเทียนและเซียนสวรรค์คนอื่นซึ่งตอนนี้นั่งอยู่บนสัตว์ขี่ “เจียงหยางเซียงเทียน ข้ามาที่นี่วันนี้เพื่อมาพบตัวแทนของอาณาจักรฉินหวง โปรดหลีกทาง ! “

“ท่านเจ๋อเจี้ยน ท่านคิดว่าท่านมีคุณสมบัติที่จะทำเช่นนั้นหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา ขณะที่มองดูเจ๋อเจี้ยนจากบนหลังสัตว์ขี่ของเขา

สีหน้าของเจ๋อเจี้ยนนิ่งไปสักครู่ก่อนที่จะตอบว่า “แน่นอน ข้าไม่มีคุณสมบัติ แต่เจ้าก็ไม่มีคุณสมบัติเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน เจ้ามีคุณสมบัติอะไรในการหยุดข้า ? “

เจี้ยนเฉินยิ้มกว้างราวกับจะเยาะเย้ยเจ๋อเจี้ยน “หากท่านเจ๋อเจี้ยนไม่ยอมรับคำพูดของข้า บางทีเราควรต่อสู้กันอีกครั้ง มันจะเพียงพอที่จะแสดงให้เจ้าเห็นว่าใครมีคุณสมบัติ ? “

สีหน้าของเจ๋อเจี้ยนเป็นสีเขียวและสีขาวขณะที่เขาฟังคำพูดของเจี้ยนเฉิน หน้าอกของเขาเริ่มกระเพื่อมขึ้น ๆ ลง ๆ เมื่อเขาหายใจแรงขึ้น นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่มีคนจากรุ่นหลังดูถูกเขา ความจริงเช่นนี้ทำให้เขาโกรธมาก แต่เจ๋อเจี้ยนไม่ได้ทำตามอารมณ์ของเขา เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินแล้วด้วยตัวเองในพระราชวังของอาณาจักรเกอซุน เขารู้ว่าเขาเทียบไม่ได้กับเจี้ยนเฉิน ดังนั้นถ้าเขาคิดอย่างประมาทในตอนนี้มันจะเป็นการเชิญหายนะมาให้กับตัวเอง

เจ๋อเจี้ยนไม่สนใจเจี้ยนเฉินและมองดูสิ่งแวดล้อมที่อยู่ข้างหลังเขา เขาพูดว่า ข้าคือเจ๋อเจี้ยนตัวแทนของอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ข้าต้องการพูดกับตัวแทนของอาณาจักรฉินหวง”

ไม่มีใครสักคนเดียวที่ตอบคำพูดของเจ๋อเจี้ยน จากเซียนสวรรค์ทั้งสิบคนและแม่ทัพทั้งสามและแม้แต่องค์ชายฉินจี๋ไม่มีสักคนเดียวที่พูด นี่เป็นเพราะผู้แทนที่เจ๋อเจี้ยนกำลังร้องขออยู่ต่อหน้าเขาอยู่แล้ว เขาแค่ยังไม่รู้ตัว

ประจักษ์พยานที่เห็นภาพที่ไร้สาระเช่นนี้ องค์หญิงไม่สามารถอดกลั้นตัวเองได้อีกต่อไป “คิกคิก” เสียงหัวเราะหลุดออกมาจากริมฝีปากของนางก่อนที่ดวงตาของนางจะแปรสภาพเป็นรูปจันทร์เสี้ยว ในไม่ช้านางก็หัวเราะไปยังทิศทางที่เจี้ยนเฉินอยู่

เจี้ยนเฉินเริ่มหัวเราะเช่นกัน “ท่านเจ๋อเจี้ยน เจ้าควรกลับไปหาราชาของเจ้าเช่นกัน ให้เขาเตรียมตัวเพื่อดูว่าทหารที่เก่งที่สุดของอาณาจักรฉินหวงแข็งแกร่งเพียงใด”

“ทหารที่เก่งที่สุดของอาณาจักรฉินหวง ! ” ใจของเจ๋อเจี้ยนสั่นเมื่อมองไปที่กองทัพอันสง่างามที่อยู่เบื้องหลังเจี้ยนเฉินด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่ได้คิดว่าอาณาจักรฉินหวงจะส่งผู้คนจำนวนมากมาได้

เจ๋อเจี้ยนยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้ามืดมนและไม่แน่ใจสักครู่ แต่ในที่สุดเขาก็หันหลังกลับไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้งและปากที่ปิดสนิท

“ปล่อยเราไปตามทางของเรา ! “