เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 588

ตอนที่ 588: การต่อสู้เหนือเมืองเมฆา

บนท้องฟ้าของเมืองเมฆา เซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรวายุครามลอยอยู่บนอากาศราวกับพระเจ้าสององค์ที่คอยเฝ้ามองอาณาจักรมนุษย์

และบนท้องถนนด้านล่าง ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างแหงนหน้าขึ้นมอง สำหรับทั้งสองเซียนสวรรค์ ทุกคนได้แต่มองดูพวกเขาด้วยความชื่นชมอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ขอบเขตเซียนสวรรค์คือขอบเขตที่ทหารรับจ้างได้แต่มองดูได้ในความปรารถนา การพูดถึงเรื่องนี้เป็นแค่การพูดคุยเท่านั้น ผู้คนนับล้านในอาณาจักรวายุครามนั้นยังมีเซียนสวรรค์ไม่ถึง 10 คนด้วยซ้ำ

ทันใดนั้นแสงสีฟ้าพุ่งเข้าสู่ท้องฟ้า ในพริบตาแสงได้พุ่งสูงขึ้นมา 500 เมตรเข้าใกล้ 2 เซียนสวรรค์ ความเร็วของแสงนี้รวดเร็วจนคนที่ยืนอยู่บนถนนไม่ได้เห็นมันชัดเจนหรือเห็นว่ามันมาจากที่ไหน

ทุกคนดูสิ ! มีเซียนสวรรค์ปรากฏตัวอีกท่าน คิดว่าเขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีหรือไม่ ?

เขาน่าจะใช่ ข้าไม่คิดว่าจะมีเซียนสวรรค์คนอื่นมาที่นี่

ดูความเร็วที่หัวหน้าใช้สิ ! ข้ามองไม่ทันเลยว่าเขามาจากไหน เขาจะต้องทรงพลังมาก !

อืม คราวนี้มีเซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรของเรามาทักทายเขา ไม่ว่าหัวหน้าผู้นี้จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่มีทางใดที่เขาจะเป็นคู่มือของเซียนสวรรค์สองคนได้

ตอนนี้สายตาของทุกคนในเมืองติดหนึบอยู่กับในท้องฟ้า ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรก็ตาม ทุกคนคงจะจ้องมองที่ภาพอันงดงามนี้และพูดคุยกันอย่างคึกคัก ไม่ว่าที่ใดที่หนึ่งไปในเมืองบนถนนต่างเต็มไปด้วยผู้คนที่ยืนปักหลัก

ภายในจวนเจ้าเมือง เจ้าเมืองของเมืองเมฆาได้ใจจดใจจ่ออยู่กับเซียนสวรรค์คนที่สาม เช่นนั้นกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีเซียนสวรรค์เป็นหัวหน้า ! เขาพึมพำ

เจ้าเมืองยืนมองทั้งสามคนที่อยู่บนท้องฟ้า ทุกคนล้วนปรารถนาที่จะได้เห็นว่าการต่อสู้ของสามเซียนสวรรค์ด้วยสายตาของพวกเขา

ขึ้นไปบนท้องฟ้าข้างต้น เจี้ยนเฉินและเซียนสวรรค์อีก 2 คนยืนอยู่ห่างกัน 20 เมตร

ข้าเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี เจ้าต้องการสอบถามอะไรอีกไม่ ? เจี้ยนเฉินถามด้วยตาที่หรี่แคบลง

เซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรวายุครามได้จ้องมองด้วยสายตาแข็งกร้าวไปยังใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างน่ากลัวของเจี้ยนเฉิน ใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อย – พวกเขาเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมา

หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีคือเจ้า ? เซียนสวรรค์คนหนึ่งเอ่ยถามออกมาหลังจากที่หาเสียงเจอ

เจี้ยนเฉินหัวเราะอย่างเย็นชา ถูกต้อง มันเป็นแบบนี้ ในเมื่อเจ้ายืนกรานที่จะเรียกข้าออกมา มีอะไรบางอย่างที่เจ้าอยากบอกหรือไม่ ? ดวงตาบนใบหน้าของเจี้ยนเฉินแผ่จิตสังหารออกมา

รู้สึกถึงจิตสังหารจากสายตาของเจี้ยนเฉิน ทั้งสองเซียนสวรรค์รู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเคร่งเครียดในการเฝ้าระวัง พวกเขาเห็นพบกันครั้งแรกในการต่อสู้กับอาณาจักรเกอซุน และที่นั่นพวกเขาเห็นเด็กหนุ่มคนนี้ฆ่าเซียนสวรรค์จากอาณาจักรฉินกานและอาณาจักรวายุคราม ในตอนท้ายมีเพียง 4 ใน 8 เซียนสวรรค์จากอาณาจักรวายุครามเท่านั้นที่รอดชีวิต

แม้จะเจี้ยนเฉินจะยังอายุน้อย แต่เซียนสวรรค์ทั้งสองคนก็รู้ดีเกินกว่าที่จะดูถูกเขาเพราะอายุของเขา ไม่มีทางเป็นไปได้ที่พวกเขาสามารถเอาชนะเด็กหนุ่มผู้นี้ได้

นี่เป็นสถานการณ์ที่เสียเปรียบ เราไปกันเถิด ! เซียนสวรรค์สองคนได้ตัดสินใจออกจากพื้นที่ทันทีที่รู้สึกว่าจิตสังหารของเจี้ยนเฉินนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าควรจะอยู่ที่นี่ท้องฟ้าเหนืออาณาจักรวายุครามจะกลายเป็นสนามรบไม่ช้าก็เร็ว และภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ทั้งสองไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการสู้รบกับชายคนหนึ่งที่สามารถฆ่าเซียนสวรรค์คนแล้วคนเล่าอย่างต่อเนื่อง

“จากไป ? อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถจากไปได้อย่างง่ายดาย ? เจี้ยนเฉินหัวเราะ เขาไม่มีแผนที่จะปล่อยให้ทั้งสองออกไปอย่างง่ายดาย เขาสร้างกระบี่ 2 เล่มที่ทำจากไฟออกมาจากอากาศบาง ๆ และยิงไปทางที่ทั้งสองหลบหนี

การตรวจสอบความผิดปกติเบื้องหลังพวกเขาทั้งสองนักบุญเจ้านายสวรรค์คิดว่าตัวเอง ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้

ทั้งสองคนมีปฏิกิริยาตอบสนองได้อย่างรวดเร็วต่อการโจมตีและด้วยความนึกคิด คลื่นของแผ่นดินและน้ำก็รวมตัวกันอยู่ในมือของพวกเขา ชั่วพริบตาพวกเขา 2 คนได้สร้างมังกรที่ทำจากดินและน้ำขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนดูเหมือนจะแข่งขันกับเขาในการต่อสู้กับธาตุ เจี้ยนเฉินได้กล่าวเย้ยหยันออกมาว่า ไฟเป็นสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดา 6 ธาตุ; แม้แต่ธาตุแสงและความมืดก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ ถ้าเจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับข้าในเรื่องธาตุ เจ้าก็จะเป็นคนที่พ่ายแพ้

เซียนสวรรค์ผู้ควบคุมมังกรปฐพีไม่ได้พูดอะไร และแทนที่จะผลักดันมือของเขาออกไป ด้วยการกระทำดังกล่าวมังกรปฐพีจึงบินออกมาพร้อมกับเสียงคำรามพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน

ไฟเป็นองค์ประกอบที่แข็งแกร่งที่สุดของทั้งหก แต่น้ำของข้าจะดับไฟของเจ้า ! เซียนสวรรค์อีกคนก็ตะโกนออกมา มังกรวารีเปล่งเสียงคำรามก่อนที่จะบินไปทางใบมีดเพื่อกินมัน