เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 608

ตอนที่ 608: การมาถึงของเซียนผู้คุมกฎทั้งสอง (1)

เมื่อมองเห็นความแปลกใจบนใบหน้าของเจี้ยนเฉิน อู๋เสี่ยวเทียนสามารถสรุปได้ว่าไม่มีใครหนุนหลังเจี้ยนเฉินให้จัดการกับอำนาจเบื้องหลังชายชราทั้งสี่คนได้ ราวกับจะปลอบขวัญเขา เขากล่าวว่า น้องเจี้ยนเฉิน มันไม่ได้แย่นักกับการที่จะอยู่ในเมืองทหารรับจ้าง มันถือว่าเป็นจุดที่ปลอดภัยที่สุดในทวีป ถ้าเจ้าไม่สามารถจัดการกับคนเหล่านั้นได้ ให้พำนักอยู่ในเมือง ข้าแน่ใจว่าคนเหล่านี้ที่นี่จะเต็มใจที่จะช่วยเหลือเจ้าเช่นกัน อู๋เสี่ยวเทียนชี้ไปที่เซียนสวรรค์ซึ่งตั้งใจจะช่วยเจี้ยนเฉินสู้กับเซียนสวรรค์ทั้งสี่คนเมื่อไม่นานมานี้

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจี้ยนเฉิน เจ้ามีพลังที่เหนือความคาดหมายอย่างแท้จริง ข้าไม่ได้คาดว่าจะเห็นเจ้าฆ่าคนทั้งสี่ด้วยกระบวนท่าเดียว ! ตอนนี้ข้าสามารถพูดได้ว่าข้าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว ชายผู้ที่สวมเสื้อคลุมสีดำพูด ชายคนนั้นหัวเราะออกมาดัง ๆ แต่คำพูดของเขาได้รับการกล่าวจากใจจริง ๆ พวกเขาทั้งหมดตกใจอย่างแท้จริงเกี่ยวกับความแข็งแกร่งที่เจี้ยนเฉินมี

เจี้ยนเฉิน ตราประทับแห่งความตายคือสิ่งที่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังผู้อาวุโสสามสามารถใช้เพื่อค้นหาตำแหน่งของเจ้าได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเจ้าไม่สามารถสู้กับพวกเขาได้แล้ว นิกายวัลแคนจะยินดีมากที่จะช่วยเจ้า อย่ากังวลกับตระกูลชิ นิกายวัลแคนของพวกเราไม่ได้กลัวพวกเขา ชายผู้ที่สวมเสื้อสีแดงยิ้มอย่างนุ่มนวล ในขณะที่เขาพยายามที่จะสานไมตรีกับเจี้ยนเฉิน

เจ้ามีตระกูลต้าหยงของข้า ถ้าเจี้ยนเฉินต้องการมันแล้ว ตระกูลของข้าจะมีความสุขมากที่จะช่วยเจ้าจัดการกับตระกูลชิ ชายผิวดำไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ กับโอกาสที่จะได้สานไมตรีกับเจี้ยนเฉินเช่นกัน

เช็ดโลหิตออกจากปากของเขา เจี้ยนเฉินได้ป้องมือให้ทุกคน ข้ารู้สึกขอบคุณสำหรับความตั้งใจของทุกคนที่จะช่วยข้า แต่ข้าจะจัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ข้าจะไม่สร้างความลำบากใจให้กับพวกท่านทั้งหมด ไม่มีอะไรที่ได้มาเปล่า ๆ ในโลกนี้และเจี้ยนเฉินรู้ดีว่าทำไมคนเหล่านี้ต้องการช่วยเขา เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นหนี้บุญคุณโดยง่าย

ดีแล้ว ไม่มีการใช้พูดคุยกันมากนัก น้องเจี้ยนเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัส เราควรจะรักษาบาดแผลของเขาในเมืองทหารรับจ้างก่อน อู๋เสี่ยวเทียนกล่าวขึ้น เอายาเม็ดสีขาวออกจากวงแหวนมิติของเขาและส่งมอบให้กับเจี้ยนเฉิน น้องเจี้ยนเฉินนี่เป็นยาจิตวิญญาณธาตุแสงระดับ 6 มันจะไม่เพียงพอที่จะรักษาบาดแผลของเจ้า แต่มันควรจะเร็วขึ้นเล็กน้อย กินสิ

มองไปที่ยาเม็ดขนาดเล็กในมือของอู๋เสี่ยวเทียน เจี้ยนเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะรับมันจากเขา ด้วยคำขอบคุณ เขากลืนกินยา เจี้ยนเฉินประทับใจอู๋เสี่ยวเทียนมากและจะไม่ปฏิเสธยาที่เขาให้ไว้ นั่นจะไม่สุภาพกับอู๋เสี่ยวเทียน

หลังจากกินยาเม็ดแล้ว เจี้ยนเฉินก็รู้สึกว่าบาดแผลของเขาหายเร็วกว่าก่อน ใบหน้าที่บอบบางของเขาเริ่มกลับคืนมามีสีแดงเรื่อ

เจี้ยนเฉินหยิบแหวนมิติออกมาจากชายชราที่เพิ่งถูกสังหารก่อนที่คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบตัวเขาจะออกไป พวกเขากลับไปที่เมืองทหารรับจ้างด้วยกัน ทำให้ผู้ชมตกตะลึง ยังยืนอยู่ห่างจากด้านข้างของซากปรักหักพังของสงคราม

ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเจี้ยนเฉินทำให้ทุกคนต้องประหลาดใจ มันไกลเกินกว่าความคาดหมายของพวกเขา ชื่อของเขาเร็ว ๆ นี้จะกระจายไปทั่วทวีปอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วมหาศาล

ผู้ชายคนหนึ่งที่มาถึงขอบขตของเซียนสวรรค์ก่อนอายุ 30 ปี นอกจากนี้บุคคลเดียวกันนี้ยังสามารถอยู่รอดได้จากการถูกโจมตีโดยทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ถึง 4 ครา แม้กระทั่งกลุ่มผู้อาวุโสเหล่านี้ก็ไม่สามารถต่อกรกับเจี้ยนเฉินได้ นี่เป็นข้อมูลที่แผ่ซ่านไปทั่วทวีปด้วยความร้อนแรง

พี่ใหญ่ ท่านได้รับบาดเจ็บ ! ท่านเป็นอะไรมากหรือไม่ ? ช่วงเวลาที่เจี้ยนเฉินก้าวข้ามม่านพลังของเมืองทหารรับจ้าง เสียงของหญิงสาวอาจได้ยินเสียงก้องอยู่ในหูของเขา

ร่างของเจี้ยนเฉินสั่นเล็กน้อย ขณะที่มองไปรอบ ๆ แต่ไม่สามารถมองเห็นวิญญาณน้อยได้

พี่ใหญ่ วิญญาณน้อยอยู่ที่นี่ ! ตามเสียง ร่างของผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่หน้าเจี้ยนเฉิน เป็นวิญญาณน้อยที่เคยปรากฏตัวในห้องของเขาในคืนก่อน แต่คราวนี้ร่างของนางโปร่งใสเล็กน้อย ผู้คนจะสามารถมองเห็นอะไรก็ได้ตรงผ่านร่างกายของนาง

พี่ใหญ่ มันดีที่ท่านสามารถเอาชนะโง่ทั้งหลายได้ ! ไม่เช่นนั้น วิญญาณน้อยต้องละเมิดคำสั่งของนายท่านที่ไม่ให้รบกวนโลก ! พี่ใหญ่ทำแผลของท่านหรือยัง ? ท่านเจ็บหรือไม่ ? วิญญาณน้อยถามด้วยความห่วงใยจากที่นั่ง สูงประมาณ 1 เมตรบนท้องฟ้า หน้าตาของนางดูเจ็บปวดราวกับกำลังมองไปที่สมาชิกในครอบครัวที่กำลังเจ็บปวดอยู่

ความจริงที่ว่าวิญญาณน้อยนี้เพียงแค่ร้องไห้กับการสูญเสียเจ้านายที่หายสาบสูญของนางไปเมื่อวานนี้ รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากกับที่สถานการณ์ปัจจุบันของเขา ทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกแย่เช่นกัน เขาชอบวิญญาณน้อยและรู้สึกราวกับว่าเขาเห็นนางเป็นเด็กกำพร้าที่อยู่คนเดียวในโลก

วิญญาณน้อย เจี้ยนเฉินยิ้มให้วิญญาณน้อย ข้าสบายดี มันเป็นเพียงการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น มันจะใช้เวลาไม่นานก่อนที่ข้าจะรักษาหายดี

ใช่! พี่ใหญ่ ท่านต้องทำให้แน่ใจว่าจะรักษาได้ วิญญาณน้อยรู้สึกไม่ดีจริง ๆ ที่ได้เห็นท่านเป็นแบบนี้ นางตอบด้วยความกังวล

มองเห็นสีหน้าของนาง เจี้ยนเฉินไม่สามารถช่วยอะไรได้ ได้แต่ยิ้มให้กับตัวเอง

เฮ้ น้องเจี้ยนเฉิน เจ้ากำลังคุยกับใครอยู่ ? พูดกับตัวเองแบบนั้นเจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าสบายดี ? อู๋เสี่ยวเทียนถามจากด้านข้างของเจี้ยนเฉิน เขาโบกมืออยู่หน้าใบหน้าของเจี้ยนเฉินด้วยท่าทางแปลก ๆ

เจี้ยนเฉินจ้องมองไปที่เขาอย่างไร้จุดหมาย เมื่อมองไปที่อู๋เสี่ยวเทียนและคนอื่น ๆ เขาก็จะเห็นว่าแต่ละคนกำลังมองเขาแปลก ๆ

ข้าพูดกับวิญญาณน้อย เจ้าไม่สามารถเห็นนางงั้นหรือ ? เจี้ยนเฉินถามออกด้วยท่าทีสงสัย

มองไปรอบ ๆ พื้นที่ อู๋เสี่ยวเทียนตอบว่า น้องเจี้ยนเฉิน เจ้าอาจจะตาบอดในบางที ? ไม่มีวิญญาณน้อยคนใดในที่นี้ ข้านั้นเพียงแค่สามารถเห็นเจ้ายืนอยู่และพูดกับพื้นที่ที่ไม่มีใคร แต่พูดกับตัวเอง ไม่ว่าข้าจะมองที่ไหน ข้าก็ไม่เห็นใคร