เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 624

ตอนที่ 624: ท้าทายตระกูลเจียเต๋อ

มีสถานที่ในลานด้านหลังของตระกูลเจียเต๋อที่คนส่วนใหญ่ถูกห้ามไม่ให้เข้าไป สถานที่ต้องห้ามนี้เป็นสิ่งที่สมาชิกในตระกูลหลาย ๆ คนถือว่าเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ในทางปฏิบัติทุกคนได้แต่โค้งคำนับไปทั่วบริเวณเหล่านี้เมื่อยืนอยู่ใกล้ ๆ

บรรพชนตระกูลเจียเต๋อมักจะหลบซ่อนตัวเองจากโลกภายนอกอยู่ภายในสถานที่ต้องห้ามนี้ เพื่อมุ่งเน้นการบ่มเพาะพลังของเขา เขาเป็นเซียนผู้คุมกฎเพียงคนเดียวภายในตระกูลเจียเต๋อ และเป็นเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้สถานะของตระกูลเจียเต๋อนั้นเป็นตระกูลลึกลับ

ภายในสวนดอกไม้ในเขตหวงห้าม ดอกไม้ทุกชนิดเติบโตขึ้นได้อย่างน่าทึ่ง กลิ่นหอมอบอวลลอยขึ้นมาในอากาศและสามารถมองเห็นผีเสื้อฝูงใหญ่กระพือปีกของพวกมันเบา ๆ ขณะที่พวกมันบินไปในอากาศทำให้พื้นที่ซึ่งเงียบสงบและปิดตายนี้ดูมีชีวิตชีวา

ที่กลางสวนดอกไม้เป็นบ้านไม้หลังหนึ่ง บ้านไม้หลังนี้ดูราวกับว่ามันอยู่มานานมากนัก มันเป็นไม้โบราณ แต่อย่างไรก็ตาม มันยืนหยัดอยู่พร้อมกับร่องรอยของความเสียหายจากกาลเวลา มันเห็นได้ชัดว่ามันมาถึงจุดที่มันดูราวกับว่ามันจะพัง เช่นเดียวกับชายชราที่เหมือนไม้ไกล้ฝั่ง บ้านหลังนี้ดูราวกับว่ามันกำลังจะพังมิพังแหล่

ภายในบ้าน บรรพชนตระกูลเจียเต๋อนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ตรงกลางห้อง คิ้วของเขาขมวดเข้ามาหากันอย่างคิดหนัก และใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวลใจ

นับตั้งแต่หลบหนีจากเมืองทหารรับจ้าง เขาก็ตกอยู่ในความวิตกกังวลตลอดมา เมื่อเขาได้ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองทหารรับจ้าง เขาได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากสิ่งนี้ เจี้ยนเฉินสามารถทำตามใจเขาได้ในเมืองทหารรับจ้างโดยไม่มีข้อจำกัด และสำหรับเขาแล้วนั้น เขาไม่อาจเข้าใจว่ามันเป็นเพราะเหตุอันใด

ในฐานะที่เขาเป็นเซียนผู้คุมกฎมา 2,000 ปี บรรพชนตระกูลเจียเต๋อรับรู้เรื่องราวมากมายภายในโลก แม้กระทั่งม่านพลังของเมืองทหารรับจ้าง เขารู้จักแทบจะทุกซอกทุกมุมและเขารู้ว่าความสามารถของมันเป็นสิ่งที่เซียนสวรรค์ไม่อาจที่จะต่อกรได้

เจี้ยนเฉินได้ละเมิดกฎของเมืองทหารรับจ้างแต่เขาไม่เคยถูกลงโทษ ในสายตาของคนภายนอก เจี้ยนเฉินมีการเชื่อมโยงบางอย่างเกี่ยวกับผู้มีอำนาจของเมือง แต่บรรพชนตระกูลเจียเต๋อไม่เชื่อว่ามันเป็นเช่นนั้น

เขารู้ว่าม่านพลังของเมืองมีชีวิตซึ่งทำให้เกิดข่าวลือเรื่องจิตวิญญาณของม่านพลัง นับเป็นเวลานับไม่ถ้วนนับตั้งแต่มันเกิด และสถานะของมันในเมืองทหารรับจ้างนั้นจริงแท้ ไม่มีใครสามารถแตะต้องได้นอกจากผู้ก่อตั้งเมือง โมเทียนหยุน ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สามารถสั่งการจิตวิญญาณของม่านพลัง แม้แต่ผู้อาวุโส

บรรพชนตระกูลเจียเต๋อเชื่อว่าเหตุผลที่เจี้ยนเฉินไม่ถูกลงโทษนั้นไม่เกี่ยวข้องกับการที่เขามีความสัมพันธ์กับผู้มีอำนาจของเมืองทหารรับจ้าง ผู้อาวุโสได้แต่สับสนกับวิธีการที่เจี้ยนเฉินนั้นหลบหนีการลงโทษ

เขากังวลมากขึ้นเกี่ยวกับพรสวรรค์ของเจี้ยนเฉินและข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่สามารถหากระบี่ตันหยวนได้ มากกว่าวิธีการที่เจี้ยนเฉินใช้ในการหลบหนีการลงโทษ

บรรพชนตระกูลเจียเต๋อรู้ดีว่าเจี้ยนเฉินมีฝีมือพอที่จะเข้าถึงขอบเขตของเซียนผู้คุมกฏได้ในเร็ว ๆ นี้ ด้วยมีศัตรูที่มีอำนาจเช่นนี้ บรรพชนรู้ดีว่าจะไม่มีผลใด ๆ อย่างไรก็ตาม ความสำคัญที่ปฏิเสธไม่ได้ของยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎนั้นทำให้เขาไม่เต็มใจที่จะลืมเรื่องนี้

ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎไม่เพียงแต่เป็นสมบัติของตระกูลเจียเต๋อ แต่นั่นยังเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจ มันก็ถูกส่งลงมาจากรุ่นสู่รุ่น จากประมุขคนก่อนหน้านี้ มันมีความหมายเหนือสิ่งอื่นใดและจะเป็นประโยชน์อย่างมากกับเขา เมื่อเขาพยายามที่จะผสานกับมันเพื่อที่จะกลายเป็นเซียนราชา

เซียนผู้คุมกฎในชั้นสวรรค์ที่ 9 จะสามารถหลอมรวมกับยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ และในกรณีที่ประสบความสำเร็จในการทำเช่นนั้น โอกาสของเซียนผู้คุมกฏที่ก้าวขึ้นเป็นเซียนราชาจะเพิ่มขึ้นมาก

ข้าไม่สามารถกลับไปเมืองทหารรับจ้างได้ แต่ถ้าเจี้ยนเฉินใช้เวลาที่เหลือในชีวิตของเขาในเมืองทหารรับจ้างโดยไม่ต้องออกไป แล้วข้าจะทำเช่นไร ? แม้กระทั่งเวลาที่เขาจะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ และเมื่อถึงเวลาแล้ว เขาจะสามารถจัดการกับมันได้อย่างแน่นอน ดูเหมือนว่าข้าไม่มีทางเลือกอื่น แม้ว่าข้าจะไม่ได้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎกลับมา แต่ข้าก็ไม่อาจยินยอมให้เจี้ยนเฉินมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป มิฉะนั้นเขาจะนำความพินาศและหายนะไปสู่ตระกูลเจียเต๋อ บรรพชนพึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้นพลังมหาศาลจากภายนอกก็ทำให้เขารู้สึกตัว การตรวจจับกลิ่นอายนี้ บรรพชนนั่งตรง พลังอะไร! มันเป็นใครกันที่มาทำเช่นนี้? เขาถามตัวเองก่อนที่จะออกไปข้างนอก เพื่อต้อนรับผู้รุกรานในดินแดนของเขา

อยู่ห่างจากตระกูลเจียเต๋อเพียงไม่ถึง 100 เมตร เจี้ยนเฉินสวมเสื้อคลุมสีขาวอยู่ในสถานที่ ดวงตาของเขาขุ่นเคืองและกลิ่นอายของเขาไม่ได้ถูกปกปิดเลย มันอยู่ที่นั่น เพื่อให้ตระกูลเจียเต๋อสังเกตได้และสร้างความสั่นสะเทือนภายใต้มัน

ทันใดนั้นมีคนจำนวนสิบคนขึ้นไปต้อนรับเขา พวกเขาค่อย ๆ ล้อมรอบเจี้ยนเฉินทีละคนเป็นวงกลมด้วยสีหน้าไม่พอใจ

โฮก! โฮก! โฮก! โฮก!