เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 640

ตอนที่ 640: การตกลงกับนิกายพยัคฆ์มังกร

ประมาณ 10,000 เมตรบนท้องฟ้า เหนืออาณาจักรฉินหวง ภาพจาง ๆ ของคนอาจถูกมองเห็นล้อมรอบไปด้วยทะเลเมฆ ด้วยเมฆเหล่านั้น ทั้งสี่ผู้พิทักษ์จักรพรรดิได้เห็นหรือรู้สึกการดำรงอยู่ของเขา

ขณะนี้ ดวงตาเป็นประกายกำลังจ้องมองลงไปที่ประตูมิติ ในใจกลางพระราชวังของอาณาจักรฉินหวง หมัดที่กำแน่นและกัดฟัน เขาโกรธในขณะที่เขาถ่มน้ำลาย เจ้าวายร้ายบัดซบ ! เขาหลบหนีผ่านประตูมิติ ข้าลำบากมากแค่ไหน ข้าไม่ได้มีเวลาวางเครื่องหมายติดตามตัวไว้กับเขา เขาไปที่ไหน ? ข้าจะต้องเสียเวลาและพลังงานมากขึ้นในขณะนี้ บัดซบ ! เงาร่างนั้นครุ่นคิดกับตัวเองด้วยความโกรธ

แต่แล้วความคิดก็ทำให้เขา เจี้ยนเฉินเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวง นี่หมายความว่าถ้าข้าใส่ใจกับสิ่งที่พวกเขากล่าวในอาณาจักร ข้าจะสามารถคิดออกได้ว่าเขาไปที่ไหน ด้วยการวางแผน เงาร่างนั้นจางหายไปจากที่ตั้ง

อาณาจักรอินทรีสวรรค์ทั้งหมดได้กลายเป็นดินแดนของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี แต่ด้วยโลหะผสมทังสเตนที่ซ่อนอยู่ได้เป็นที่รู้กันทั่วทั้งบริเวณนี้ อาณาจักรเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนต่างถูกล่อลวง อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าลงมือทำอะไรนอกเหนือจากนิกายพยัคฆ์มังกร

ความกดดันที่มาจากภัยคุกคามของนิกายพยัคฆ์มังกรก็ลดลงด้วยการกลับมาของเจี้ยนเฉิน แม้ว่าเจี้ยนเฉินไม่กลัวนิกาย แต่เขาก็ไม่ต้องการทำร้ายพวกเขาด้วยเช่นกัน เขาต้องการรอ 2 วันเพื่อให้นิกายเข้ามา เจี้ยนเฉินอยากให้นิกายมีกองกำลังขนาดใหญ่และธงศึกพร้อมรบ จากนั้นเขาก็ต้องการให้พวกเขากลับไปยังที่ที่พวกเขามาถึงด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดด้วยความอับอายและความพ่ายแพ้

ในตอนเช้าของวันที่สอง เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนบัลลังก์ในท้องพระดรง ข้างใต้เขาเป็นชายชราที่ก้มลงไปที่เอว ฮีหยุนคารวะหัวหน้า !

ยิ้มกับผู้อาวุโส เจี้ยนเฉินกล่าวว่า ฮีหยุน พวกเขาบอกว่าเจ้าเป็นนักปรุงยาที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในอาณาจักรนี้ เจ้ามีความสามารถในการปรุงยาแบบไหน?

หัวหน้า ในฐานะนักปรุงยา ข้าประสบความสำเร็จหลายอย่างในมือของข้า ตราบเท่าที่ข้ายังมีส่วนผสมอยู่ ข้าก็สามารถผสมยาที่มีระดับสูงได้หลายตัว ฮีหยุนตอบอย่างสุภาพ เขารู้ว่าเด็กหนุ่มเบื้องหน้าเขาเป็นผู้นำของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี บุคคลที่ 7 ฝ่ายของอาณาจักรอินทรีสวรรค์ที่ล่มสลายไปได้สาบานว่าจะจงรักภักดีด้วย

ข้ามีสมบัติสวรรค์หมื่นปี ฮีหยุน เจ้าจะสามารถหลอมเป็นยาได้หรือไม่ ? เจี้ยนเฉินถามอย่างใจเย็นราวกับเคยพูดคุยกับฮีหยุนทุกวัน

เช่นเดียวกับคนอื่น ฮีหยุนตกใจที่ได้ยินเรื่องสมบัติสวรรค์หมื่นปี แต่เขาก็ได้สติกลับคืนอย่างรวดเร็ว หัวหน้า ข้าคงต้องทำให้ท่านผิดหวังแล้ว สมบัติสวรรค์หมื่นปีเป็นอะไรที่เกินกว่าความสามารถในการปรุงยาของข้า ข้าไม่มีความสามารถในการหลอมยาจากสมบัติเช่นนี้ได้

เจี้ยนเฉิน เจ้าไม่จำเป็นต้องปรุงยาด้วยสมบัติสวรรค์แห่งหนึ่งหมื่นปี ร่างกายลูกพี่ลูกน้องของเจ้าไม่สามารถจัดการกับจิตวิญญาณที่มีอยู่ภายในสมบัติสวรรค์ได้ สิ่งนักปรุงยาทุกคนต้องทำคือทำให้จิตวิญญาณเชื่อฟัง เพื่อญาติผู้น้องของเจ้าจะสามารถใช้มันได้ เจียเต๋อไท่อธิบายให้เจี้ยนเฉิน

พยักหน้า เจี้ยนเฉินหันไปมองฮีหยุนพลางกล่าวว่า ฮีหยุน เจ้าจะมีความสามารถในการทำเช่นนี้หรือไม่ ?

หัวหน้า ตราบเท่าที่ข้ามีสมุนไพรที่ใช้ปรุงยาครบ นี่เป็นสิ่งที่ข้าทำได้

หากเป็นเช่นนั้น ข้าคงต้องพึ่งพาเจ้า พักอยู่ในพระราชวังไปก่อน ในขณะเดียวกันและข้าจะรีบส่งมอบสิ่งของที่เจ้าต้องการ เจี้ยนเฉินสั่งการ

ขอรับ หัวหน้า!

……

ในพริบตาทั้งสองวันสุดท้ายก็ผ่านไปแล้ว วันนี้จะเป็นวันที่ครบกำหนดเส้นตายที่นิกายพยัคฆ์มังกรให้ทิ้งเหมืองแร่ของโลหะทังสเตนไว้ให้พวกเขา เซียนสวรรค์หลายสิบคนได้ลังเลที่จะรอให้พวกนิกายมาถึง รอบปริมณฑลของหุบเขามีเซียนปฐพีขึ้นมายืนอยู่