เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 669

ตอนที่ 669: การกลับมาของบรรพชน (1)

ในขณะที่เขาคุกเข่าลง หัวใจของเจี้ยนเฉินเต้นจนเหมือนจะทะลุออกมาจากอก ในที่สุด! เขาก็เจอบรรพชนที่หายไปนานของตะกูลไป๋เสียที !

การที่เขามีสายเลือดของตระกูลไป๋อยู่ในตัว นี่ช่างเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ซะเหลือเกิน

ไป๋ไฮตกใจกับคำพูดที่ออกมาจากปากของเจี้ยนเฉิน ทำให้เขาเบิกตากว้างและพูดไม่ออก เป็นเวลานานที่ไป๋ไฮมองไปยังเจี้ยนเฉินด้วยหางตา แต่ก็ไม่มีคำพูดใด ๆ เลยที่หลุดออกมาจากปากของเขา

อีกด้านหนึ่ง หวงเทียนป้าและนูบิสก็อยู่ในอาการตื่นตระหนกตกใจพอ ๆ กันเหมือนกับไป๋ไฮ พวกเขาได้แต่จ้องมองเจี้ยนเฉินที่คุกเข่าแข็งเป็นหินเหมือนรูปปั้นตรงหน้า

แม้ว่าหวงเทียนป้าเดาได้ว่ามีความลับบางอย่างระหว่างไป๋ไฮและเจี้ยนเฉิน แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคือความเกี่ยวโยงอะไรกันแน่ ดังนั้น เขาจึงรู้สึกตกใจเหมือน ๆ กับที่คนอื่นเป็น

“มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันเนี่ย เจี้ยนเฉินเสียสติไปแล้วหรือ ? ” นูบิสเป็นคนแรกที่พูด ตาของเขาเบิกกว้างและเขาอ้าปากค้างไปด้วยความตกตะลึง

หวงเทียนป้ายังคงนิ่งเงียบจากความตกตะลึง ด้วยความไม่คิดมาก่อนเลยว่า ศัตรูที่เขาต่อสู้มาอย่างยาวนานจะเป็นบรรพชนของเจี้ยนเฉิน

เวลาผ่านไปสักพัก ไป๋ไฮยังตกตะลึง จ้องไปทางเจี้ยนเฉินและไม่ได้กล่าวอะไร และในที่สุดเขาก็เอ่ยปาก “จะ.. เจ้า..เจ้าพูดอะไรออกมาน่ะ ? ” เขาถามด้วยความไม่แน่ใจว่าเขาหูฝาดไปหรือไม่

“ท่านบรรพชน แม่ของข้ามาจากตระกูลไป๋ และด้วยเหตุนี้ ข้าจึงมีสายเลือดของตระกูลไป๋” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

“อะไรนะ จะ เจ้าเป็นสมาชิกตระกูลไป๋หรือ” นิ้วของไป๋ไฮที่ชี้ไปยังเจี้ยนเฉินสั่นเทาด้วยความไม่เชื่อ เมื่อใดกันที่ตระกูลไป๋มีเซียนผู้คุมกฎ ? เขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินมาก่อนเลย แน่นอนว่าถ้าเป็นเจี้ยนเฉิน มันต้องทำให้ไป๋ไฮประทับใจแน่นอน

“ใช่แล้ว ท่านบรรพชน ข้าเป็นสมาชิกตระกูลไป๋” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

“เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้! ถ้าเจ้าเป็นคนในตระกูลจริง ทำไมข้าไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนเลย ? ” ในตอนนี้ ไป๋ไฮเต็มไปด้วยความรู้สึกหลาย ๆ อย่าง ตระกูลไป๋เป็นเรื่องที่ทำให้เขาเสียใจ เขาใช้เวลานานหลายปีในการสร้างตระกูลขึ้นมา แต่แล้วมันกลับถูกทำลายลงในคืนเดียว ไม่มีทางเลยที่เขาจะไม่รู้สึกแย่เกี่ยวกับมัน

ในตอนแรกเขาคิดว่า คงไม่มีใครรอดจากโศกนาฎกรรมครั้งนี้ ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินว่ามีคนในตระกูลที่ยังมีชีวิตรอด และยังเป็นถึงเซียนผู้คุมกฎอีกด้วย นี่ทำให้เขาประหลาดใจและรู้สึกกลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก

ความคิดที่ติดอยู่ในหัวไป๋ไฮ ทำให้เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างอันตราย “บอกมาว่าพ่อแม่ของเจ้าเป็นใคร และชื่อที่พวกเขาใช้เรียกเจ้าด้วย”

“ท่านบรรพชน แม่ของข้ามีนามว่าไป๋หยุนเทียน 30 ปีที่แล้ว ท่านแม่เป็นลูกสาวของผู้ที่รักษาการแทนหัวหน้าตระกูลไป๋ ในเวลานั้น สำหรับข้า มันคงจะช่วยไม่ได้ที่ท่านจะไม่เคยได้ยินชื่อของข้ามาก่อน ตอนที่เกิดโศกนาฏกรรม ข้ายังไม่เกิดเลย” เจี้ยนเฉินตอบกลับไป

“อะไรนะ ! เจ้ายังไม่เกิดเมื่อ 30 ปีก่อนหรือ ? ” ไป๋ไฮจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความไม่เชื่อ จริง ๆ แล้ว ความไม่เชื่อไม่ใช่สิ่งที่จะอธิบายสีหน้าของเขาตอนนี้ จริง ๆ แล้วนี้เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจที่สุดในชีวิตของเขา

ไม่ใช่ว่าเมื่อ 30 ปีที่แล้ว เขาได้เป็นเซียนผู้คุมกฎแล้ว ถ้าผู้คนในทวีปเทียนหยวนได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทุกคนคงจะตกตะลึงไปตาม ๆ กัน

“เหอะ ช่างร้ายกาจอะไรอย่างนี้ เขาอายุน้อยกว่าที่ข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ จินตการไว้เสียอีก ! ความสามารถของเขาเหนือซะยิ่งกว่าเทพเจ้าสงครามเอ่อหยิน เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือโมเทียนหยุนที่กลับชาติมาเกิดใหม่ ? นอกจากเขาจะมีมนุษย์คนไหนสามารถทำเยี่ยงนี้ได้ ? ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพยัคฆ์ปีกเทวะได้กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง ข้ากังวลว่าพยัคฆ์ปีกเทวะจะเติบโตขึ้นและทำลายความสงบสุขระหว่างทวีปสัตว์เทวะและทวีปเทียนหยวน แต่ว่าความกังวลใจของข้าก็ไม่มีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์ได้” นูบิสถอนหายใจ

“จะ เจ้าเป็นลูกหลานของข้าจริง ๆ หรือ?” ไป๋ไฮถามย้ำเพื่อยืนยัน เพราะข้อมูลที่ได้รับมานั้นยากที่จะเชื่อ และหัวใจของเขาก็พบว่ามันยากที่จะเชื่อมันด้วย

“ท่านบรรพชน ถ้าท่านไม่เชื่อข้า กรุณาติดตามข้ากลับไปที่คฤหาสน์เจียงหยาง เพื่อพบแม่ของข้า แม่ของข้าจะแสดงหลักฐานให้ท่านดู” เจี้ยนเฉินกล่าว

“ยอดเยี่ยมอะไรเยี่ยงนี้ ! ที่ยังมีลูกหลานเหลืออยู่ ไปเถอะถ้างั้น เราจะไปพบแม่ของเจ้าตอนนี้เลย ! ” ไป๋ไฮมาอยู่ที่ข้าง ๆ เขากล่าวด้วยความตื่นเต้น

“ท่านบรรพชน ข้าจะพาท่านไปที่เจียงหยาง ถ้าแม่ของข้ารู้ว่าท่านบรรพชนยังมีชีวิตอยู่ ท่านต้องยินดีเป็นอย่างมากแน่ ๆ ” เจี้ยนเฉินยืนขึ้น น้ำเสียงของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความปิติยินดี

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็ได้สั่งในนูบิสและหวงเทียนป้ากลับไปยังกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ในขณะที่เขาและไป๋ไฮเดินทางกลับไปยังอาณาจักรเกอซุน