เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 680

ตอนที่ 680: การขอโทษต่อหน้า

สังเกตเห็นความเงียบของเจี้ยนเฉิน ไป๋ไฮไตร่ตรองเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า หลานชาย ข้ารู้ว่าเจ้ารีบไปถึงระดับ 7 เพื่อช่วยรักษาแขนขาที่ถูกตัดของพี่ใหญ่เจ้า แต่เจ้าสามารถเลือกวิธีอื่นได้ เจ้าสามารถจ่ายเงินและเชิญเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 จากจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์มาช่วยรักษาพี่ชายของเจ้าได้ แม้ว่าจะมีเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 อยู่ในทวีปแห่งนี้น้อยมาก จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์เป็นแหล่งกำเนิดเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 แต่ด้วยสถานะปัจจุบันของเจ้า เจ้ามีสิทธิ์ที่จะเชิญเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 มาได้

เจ้ารู้จักผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้างไม่ใช่หรือ ? เขาคือคนที่เป็นเสมือนจักรพรรดิในทวีปเทียนหยวน ไม่มีใครกล้าที่จะละเลยสิ่งที่เขาต้องการ แม้ว่าเจ้าจะเชิญมาไม่ได้ เจ้าก็สามารถขอให้ผู้อาวุโสสูงสุดช่วยได้ ถ้าเขายินดีที่จะช่วยเชิญเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 มันก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก บางทีแม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 ก็ยังต้องเกรงใจผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้าง

เจี้ยนเฉินส่ายหน้าอย่างนุ่มนวล ไม่ ท่านตา ในเมื่อข้าเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงและข้าได้ก้าวไปถึงระดับ 6 แล้ว ข้าต้องหาวิธีที่จะตัดผ่านไปถึงระดับ 7 ข้าต้องลองทุกวิถีทาง ข้าเชื่อว่าสามารถทำได้

ไป๋ไฮพยักหน้าด้วยความชื่นชมและกล่าวว่า หลานชาย ความคิดของเจ้าดีมาก ทุกคนคนต้องมีจิตวิญญาณการต่อสู้ที่มุ่งมั่นเพื่อจะบรรลุเป้าหมาย ไม่ว่าเส้นทางจะยากแค่ไหน พวกเขาต้องไม่ยอมแพ้

ไป๋ไฮหยุดและรินชาให้ตัวเอง แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่นักรบที่มีชื่อเสียงของจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนก็ตาม เจ้าจะได้รับการยกย่องสำหรับพรสวรรค์ที่น่ากลัวของเจ้า นอกจากนี้ผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้างกำลังสนับสนุนเจ้าจากเบื้องหลัง ด้วยเหตุนี้เอง ข้าเชื่อว่าสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงในจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์จะเป็นข้อยกเว้น และทำให้เจ้ามีโอกาสเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเจี้ยนเฉินได้เผยความยินดีออกมา เขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว สิ่งต่าง ๆ จะง่ายขึ้น

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินขอให้ไป๋ไฮแนะนำเรื่องเซียนผู้คุมกฎอีกเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินทางกลับไปยังที่พำนักของตนเอง อาคารอันหรูหราซึ่งคล้ายกับพระราชวัง

ในห้องที่เงียบสงบและสบาย ๆ เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนเตียง เขาพลิกมือของเขาและเหรียญปรากฏในมือของเขา ในความคิดของเขา เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่คิดย้อนไปที่สถานการณ์เมื่อเขาได้รับเหรียญ

เจ้าหนู ถ้าวันหนึ่ง เจ้าสามารถไปที่จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ เจ้าก็สามารถใช้เหรียญนี้เพื่อพบข้าได้

เจี้ยนเฉินจ้องมองเหรียญและกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า ใครจะคิดได้ว่าเหรียญนี้มีสาระสำคัญของโลกปกคลุมมันเช่นนี้ ถ้าข้าไม่ใช่เซียนผู้คุมกฎ ข้าจะไม่รู้สึกถึงมันเลย ชายชราที่ให้ข้านั้นเป็นใครกัน ?

จิตใจของเจี้ยนเฉินราวกับว่าจมอยู่ในความอยากรู้ เขาพึมพำกับตัวเอง ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่จะไปยังจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์

รายงานนายน้อยสี่ นายน้อยสามปรารถนาจะพบท่าน ! ในขณะนี้ เสียงของสาวใช้ดังก้องจากข้างนอก

เจี้ยนเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย มันเป็นพี่สาม เขามาหาข้าทำไม ? หลังจากพึมพำตัวเองสักพักหนึ่ง เจี้ยนเฉินเก็บเหรียญม่วงและพูดว่า ปล่อยให้เขาเข้ามา

เจ้าค่ะ นายน้อย ! สาวใช้คนหนึ่งตอบอย่างสุภาพ ก่อนที่จะค่อย ๆ ถอยหลัง