เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 690

ตอนที่r 690: ราชากระบี่

หลังจากที่ได้เห็นหวงเทียนป้าบินมาแต่ไกล นูบิสก็หัวเราะเสียงดัง “ข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วย ข้าจะจัดการมันด้วยตัวของข้าเอง” นูบิสเริ่มเปล่งแสงสีทองสว่างสุกใสออกมา ใยเส้นสีทองเป็นเกลียวนับไม่ถ้วนได้พุ่งออกจากร่างกายของเขา และมุ่งตรงไปที่จิ้งเฟิงทันที ใยเส้นสีทองส่วนหนึ่งนั้นไปโจมตีรอบ ๆ ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของจิ้งเฟิง ส่วนใยเส้นสีทองอีกกลุ่มหนึ่งไปล้อมรอบจิ้งเฟิงไว้ มันคลุมเขาไว้เหมือนกับรังไหม ทำให้เขาขยับเขยื้อนไม่ได้

“อ้ากก ! ” จิ้งเฟิงร้องคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว พลังเซียนในตัวของเขาเพิ่มขึ้นเหมือนน้ำจากเขื่อนที่แตก พยายามที่จะทำลายใยสีทองนั้น

อย่างไรก็ตาม ด้ายสีทองนั้นไม่ใช้วัตถุธรรมดา ๆ มันไม่ได้แค่มีความทนทานอย่างเดียว แต่มันยังยืดหยุ่นอีกด้วย ไม่ว่าจิ้งเฟิงจะพยายามมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถทำลายมันได้

“เจ้าเฒ่า เว้นเสียแต่ว่าเจ้าจะมีพลังในชั้นสวรรค์ที่ 4 ถ้าไม่เช่นนั้น เจ้าเลิกคิดที่จะหนีจากใยที่ข้าสร้างขึ้น ต่อหน้าข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าไม่มีทางที่จะหนีไปได้หรอก” การที่ได้เห็นจิ้งเฟิงพยายามที่จะหนีด้วยความพยายามทั้งหมดที่เขามี ทำให้นูบิสอดไม่ได้ที่จะเย้ยเยาะใส่เขา กลังจากนั้น เขาใช้พลังมิติเพื่อที่จะไปถึงจิ้งเฟิงในพริบตา เขาใช้มือขวาของเขาที่เป็นดั่งกรงเล็บแทงผ่านใยสีทองนั้น และพุ่งทะลุไปที่หน้าอกของจิ้งเฟิง เขาควักเอาหัวใจออกมาจากร่างกายของจิ้งเฟิง

กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปในอากาศและตาของเขาก็แดงกล่ำ กลิ่นของเลือดในอากาศได้ไปกระตุ้นความกระหายเลือดที่มีอยู่ในสายเลือดของเขา

นูบิสจ้องอย่างไร้ความปราณีไปที่จิ้งเฟิง ผู้ที่ถูกห่อหุ้มอยู่ในใยสีทองที่กำลังเจ็บปวดอยู่ เขาบีบมือแน่นและบดขยี้หัวใจของจิ้งเฟิงที่อยู่ในมือ เขายิ้มอย่างเลือดเย็น “มันเจ็บใช่ไหม ? ข้าลืมไปแล้วว่าข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ได้ฆ่าไปกี่ชีวิตแล้ว เจ้าเป็นมนุษย์ เซียนผู้คุมกฎคนแรกที่ตายด้วยน้ำมือของข้าใน 2-3 ปีที่ผ่านมานี้ เจ้าควรจะรู้สึกเป็นเกียรตินะ เอาล่ะตอนนี้ ให้ข้าจบชีวิตของเจ้าเถอะ” ลูกบอลสีทองโผล่ขึ้นมาที่มือขวาของนูบิส พลังส่วนใหญ่จากใยสีทองได้มารวมอยู่ที่มือของเขา แต่เมื่อเขากำลังจะบดขยี้หัวของจิ้งเฟิงและทำลายวิญญาณดั้งเดิมของจิ้งเฟิง ก็ได้มีปราณกระบี่พุ่งเข้ามาจากที่ไกล ๆ ความว่องไวและความโหดร้ายของปราณกระบี่นี้ช่างหาได้ยากบนโลกนี้ มันเหมือนกับกลุ่มหมอกที่น่ากลัวที่ปกคลุมไปทั่วด้วยรัศมีการเข่นฆ่า

ในไม่กี่อึดใจถัดมา เสียงดังชัดที่มาพร้อมกับปราณกระบี่ก็ดังมาแต่ไกล “นูบิส ให้ข้าจัดการมันเอง”

ตาที่แดงก่ำเห็นเส้นเลือดของนูบิสก็ค่อย ๆ ลดหายไป พร้อม ๆ กับสัญชาตญาณความกระหายเลือดที่เพิ่งถูกกระตุ้นก็ลดลงไปด้วย ในฐานะที่เป็นสัตว์อสูรระดับ 7 แม้ว่านูบิสจะไม่สามารถเปลี่ยนสัญชาตญาณที่มีมาแต่กำเนิดของสัตว์อสูรได้ แต่เขาก็สามารถควบคุมอารมณ์ได้ดั่งที่ตั้งใจ

นูบิสกลับไปเป็นสภาพปกติอย่างรวดเร็ว เขาหันกลับและมองไปยังเจี้ยนเฉินที่กำลังใกล้เข้ามา เขารู้สึกอดไม่ได้ที่ตกใจและบ่นพึมพำ “นั่นไม่ใช่ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎหรอกหรือ ? ทำไมข้ารู้สึกว่าเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ ? บุคลิกของเขาทำให้ข้าถึงกับกลัว เมื่อเจ้าตั้งใจที่จะกำจัดเจ้าเฒ่านี้ ข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ ก็จะให้เจ้าทำ ข้าอยากจะเห็นว่าพลังของเจ้ามีมากแค่ไหนจากกลิ่นอายที่จะเปล่งออกมา”

ใยที่ล้อมจิ้งเฟิงไว้ได้กลับมาหานูบิสและจิ้งเฟิงก็ขยับได้อีกครั้ง หลังจากนั้น เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อยและเริ่มหนีโดยไม่คิดชีวิตทันที

ความเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวงเทียนป้า “ต่อหน้าธนูสุริยันจันทราของข้า ไม่เคยมีเซียนผู้คุมกฎ คนไหนที่สามารถหนีจากมันได้” หวงเทียนป้าคว้าธนูที่พาดหลังเขาขึ้นมา และลูกธนูสีทองที่ถูกสร้างจากพลังเซียนก็โผล่ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อหวงเทียนป้ากำลังจะยิงลูกธนูออกไปนั้น ปราณกระบี่จากที่ไกลไกลที่เขาเห็นห่างออกไปหลายกิโลเมตร เจี้ยนเฉินเหวี่ยงกระบี่ออกไปและปราณกระบี่ที่แข็งแกร่งความยาว 1 เมตร ที่เปล่งแสงสีดำก็พุ่งเข้าไปหา จิ้งเฟิงด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ปราณกระบี่ซึ่งมาจากพลังบรรพกาลทั้งหมดและมีพลังที่น่าเกรงขามมาก ที่ไหนก็ตามที่ปราณกระบี่ได้ผ่านไป มันก็จะทำให้มิติที่นั้นแตกร้าว

ปราณกระบี่นั้นเร็วมากจนมองตามไม่ทัน และเหนือกว่าความเร็วในการหนีของจิ้งเฟิง หลังจากที่หนีไปได้ 2-3 กิโลเมตร จิ้งเฟิงก็ถูกไล่ตามทันโดยปราณกระบี่ หลังจากนั้น มันก็ผ่านเขาไปเหมือบมีดร้อน ๆ ที่ตัดผ่านเนย

“อ๊ากกก ! ” จิ้งเฟิงกรีดร้องโหยหวนออกมา พลังบรรพกาลนั้นทรงพลังมาก เมื่อปราณกระบี่ที่สร้างมาจากพลังบรรพกาลได้ผ่านร่างกายของเขาไปแล้ว และพลังบรรพกาลจำนวนเล็กน้อยก็ได้ฝังอยู่ในร่างกายของเขา ในตอนนี้ พลังบรรพกาลปริมาณเล็กน้อยนั้นได้สร้างความเสียหายอย่างรุนแรงแก่ร่างกายของเขา และทำลายอวัยวะภายในของเขา พลังเซียนที่ทรงพลังของเขาไม่สามารถทำอะไรกับพลังบรรพกาลจำนวนเล็กน้อยนั้นได้เลย ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถขจัดพลังบรรพกาลออกไปได้

“นี่…มันพลังอะไรกันเนี่ย ! ? ” จิตใจของจินเทียนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พลังที่เหลือในร่างกายของเขาเพิ่งจะเคยพบพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้เป็นครั้งแรก ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยได้เห็นหรือได้ยินพลังเช่นนี้ เพราะว่าความแข็งแกร่งของมันเกินกว่าความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับพลังต่าง ๆ ที่หลากหลายของทวีปเทียนหยวน